સુંદરી ઝરૂખે

સદ્યસ્નાતા સુંદરી એક ઊભી હતી ઝરૂખે;

શશી પણ ઝાંખો દીસતો હતો આભ ઝરૂખે !

ઊડતી અલકલટ સંગ ખેલતો હતો સમીર;

દ્વેષે બળતો હતો આશિક, ક્રીડા જોઈ ઝરૂખે !

સ્વપ્નપરીને જોઈ અટારીએ, રોજ કરતો ઈશારા;

સરી જતી કન્યા ભીતરે, મચકોડી મોં ઝરૂખે !

એકદા ઉલાળી નયન, સુંદરીએ ફેંક્યું સ્મિત પ્હોળું;

બેહોંશ થતાં માંડ બચ્યો, આનંદે તાકી રહ્યો ઝરૂખે !

'સટાક' ઊઠ્યો ધ્વનિ, કોમળ અંગુલી છપાઈ ગાલે;

સ્વપ્નમાં પોતે હતો જ્યારે, સુંદરી સંગ ઝરૂખે !

હાસ્યના છૂટ્યા ફુવારા, છળી મર્યો એ લોકલાજે,

ગર્વિલી સુંદરી વક્ર ઓષ્ઠે, ઊભી હતી ઝરૂખે !