આતમની અનંતયાત્રા

આમ વર્ષોના વર્ષોથી ચાલ્યું આવે છે, 

ને આમ જ વર્ષો સુધી ચાલ્યું આવશે,

 

તારા અંશને તારામાં તું સમાવે છે 

અને છતાં પણ ! આમ કેમ ? 

જ્યારે જન્મ આપે છે ત્યારે હસાવે છે, 

અને મૃત્યુ આપે છે ત્યારે રડાવે છે,

 

તું માનવીને મોહમાયામાં ફસાવે છે, 

તારી માયાજાળ રચીને બધું ભૂલાવે છે,

 

મારું તારું કરતાં આ દુનિયા છોડે છે 

ને અંતે સ્વજનો સ્મૃતિ બની રહે છે,

આ તો છે આતમની અનંતયાત્રા 

તે તારા તેજમાં બિંદુ બની સમાય છે.