ବର୍ଷା ସହ

  

 ଘଟେ ଏମିତି ହୁଏତ କେବେକେବେ ଆମ ସହ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବେ କିଛି ଘଟଣା ଯାହା ଘଟିବା ଜରୁରୀ ନଥାଏ ତଥାପି ସ୍ମୃତି ହେଇ ସାଇତା ହୁଏ ଭିତରେ । 

...................................

 ଅଦିନିଆ ବର୍ଷାର ଆବିର୍ଭାବ ସବୁବେଳେ ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ । ତରତର ହେଇ ଘରୁ ବାହାରି ଆସିଥିବା ଅଂଶୁ ପାଇଁ ନିଜ ବର୍ଷାତିଟି ଆଣିବା ଜରୁରୀ ନଥିଲା ସକାଳେ କାରଣ ପାଗ ଶୀତସ୍ନିଗ୍ଧ ଥିଲା ସିନା କିନ୍ତୁ ଆକାଶ ମେଘାଛନ୍ନ ନଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ଏଇନେ ବେଶ ବର୍ଷା ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ କରୁଛି ସାଧାରଣ ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟା । 

 ବର୍ଷା ପ୍ରେମିକା ଭଳି ସବୁବେଳେ ଅଚାନକ ଆସିଯାଏ ବିନା ପୂର୍ବ ସୂଚନା ଦେଇ ।

  ସଠିକ ସମୟରେ କିନ୍ତୁ ଅଫିସ ପହଞ୍ଚିବା ଏଇନେ ଭାରି ଜରୁରୀ ଏଇ ଟିପ ଚିହ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଦିନୁ । ବାୟୋମେଟ୍ରିକ୍ ସିଷ୍ଟେମ କିଏ ଆରମ୍ଭ କଲା କେଜାଣି ? ମଣିଷକୁ ଆଉ ଟିକିଏବି ତର ନାହିଁ । ଆରେ ବାବୁ ଠିକ ବେଳରେ ପହଞ୍ଚିବା ଆଉ ଠିକ ଘଡି ଦେଖି ଅଫିସ ଛାଡିବା କ'ଣ ଜରୁରୀ ? ବିଲକୁଲ ନୁହେଁ , ଜରୁରୀ ହେଲା ଠିକ ଭାବେ କାମ କରିବା । ଛାଡ଼ କେହି ବୁଝିବାକୁ ନାରାଜ । ଆଉ ଏବେ ଯେଉଁ ନୂଆ ଅଫିସର ଆସିଛି ସିଏ ଆହୁରି ନମୁନା । ମାଡୁଆଟା ବ୍ୟାଚେଲର୍ । ମାନେ ଆଉ ଭିଡ଼କୁ ପଶିବାର ହିଁ ନାହିଁ । ଥୋକେ କହୁଛନ୍ତି ମନ ତା'ର ପ୍ୟାକେଟ କ୍ଷୀର ଠିଁ ଘରେ ଗାଈ ରଖିବାରେ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ । ତେଣୁ ତା'ର ଘର ଏଇ ଅଫିସରେ । ଆଉ ୱାଚମ୍ୟାନ୍ , ପିଅନ କି ଦପ୍ତରୀ କିଛି ଲୋଡ଼ା ହେଉନି । ସେଇ ଲୋକଟା ସବୁ କରି ପକେଇବାକୁ ତୟାର । ତେଣୁ ଡେରି ଟିକେ ହେଲେ ଭାରି ଖରାପ ଲାଗେ । ଆଉ ଏବେ ମେସିନ୍ ଲାଗିଲା ପରେ ଛାଡ଼ ହାଲତ ଏକଦମ ଟାଇଟ । 

 ମଣିଷକୁ ଟିକିଏ ବି ମୁକ୍ତି ନାହିଁ ଏବେ । ଓଃ ! ହାତଘଡିକୁ ପୁଣି ଥରେ ଦେଖିଲା ଅଂଶୁ ଇସ୍ ଆଉ ଜମା ପନ୍ଦର ମିନିଟ । ମଲା ଆଜି ମଣିଷ , ହାଫ୍ ଡେ ହେଲା ପକ୍କା । 

  ଆଉ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ଭିଜିକି ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ , ବର୍ଷା ଛାଡିବାର ନାଁ ନେଉନି । ଅଂଶୁ ବିକଳ ହେଇ ବହାରିଲା ବେଳକୁ ନଜର ଚାଲିଗଲା ପାଖ ଚା ' ଦୋକାନ ପିଣ୍ଡାକୁ । ଦୋକାନିଟା ମହା ମାଡୁଆ ଏମିତି ପାଗକୁ ଦୋକାନ ବନ୍ଦ କରିକି ବସିଛି । ଦୁଇଥର ନଜର ଯାଇଥିଲା ସିଆଡେ ଗିଲାସେ ଗରମ ଚା' ଲୋଭରେ କିନ୍ତୁ ଆଜି ବେଳା ଖରାପ । ହେଲେ ଏବେ ସେଠି ଠିଆ ହେଇଛି ଝିଅଟେ । ଭିଜି ଯାଇଛି ବର୍ଷାରେ ବାରାଣା । ଲମ୍ବା ଘାଗରା ଭଳି ଲାଗୁଥିବା ତା'ର ନୀଳ ରଙ୍ଗର ଲଙ୍ଗ୍ ସ୍କଟ୍ ଓଦା ହେଇ ଜଡେଇ ଯାଇଛି 

ଦେହରେ । ଉପରେ ପିନ୍ଧିଛି ଦୁଧ ଅଳତା ରଙ୍ଗର ଗୋଟେ ଜିନ୍ସ ଟପ୍ସ୍ । ଆଃ ! ଭାରି ପସନ୍ଦ ଅଂଶୁର ସେଇ ରଙ୍ଗ ଗୋଲାପୀ ଆଉ ଧଳାର ମଧ୍ୟବର୍ତ୍ତୀ । ଦୁଧ ଅଳତା ଶବ୍ଦଟା ହିଁ ସେଇ ରଙ୍ଗ ପାଇଁ ସଠିକ । କୁହେ ଶ୍ୱେତଲନା । ଝିଅଟା କେଉଁଠି ଥିବ କେଜାଣି ? ଛାଡ଼ ଏବେ ସାମ୍ନାରେ ଥିବା ଝିଅ କଥା ସରୁ ଭାବିବ ସେ ।

 ପ୍ରେମିକା ଗୋଟେ ପୁରୁଣା କ୍ଷତ ଭଳି ଚିହ୍ନ ଛାଡିଯାଏ ମନରେ । 

 ଆଛା ଏଇ ବର୍ଷାରେ ଅଧା ଭିଜା ଏକୁଟିଆ ଝିଅଟିକୁ ନେଇ ଚିନ୍ତାରେ ପଡିବା କ'ଣ ଠିକ ? ଅଫିସ ଡେରି ହେଉଥିବା ସମୟରେ ଏସବୁ ପାଇଁ ବିଚରା ଅଂଶୁ ପାଖରେ ବେଳ ଅଛି କି ? ଝିଅଟି ବାହାରକୁ ବାହାରିଛି ଯେତେବେଳେ ବର୍ଷାକୁ ସାମ୍ନା କରିବାର ଯୋଗ୍ୟତା ଅଛି ତା' ଭିତରେ ନିଶ୍ଚିତ । ଆଜିକାଲି ଝିଅ ଗୁଡା ପୁଣି ଆହୁରି ସଶକ୍ତ ହେଲେଣି କରାଟେ ଆଉ ଜୁଡୋ ମିଶିଗଲାଣି ତାଙ୍କ ରକ୍ତରେ । ତେଣୁ ଝିଅଟେ ଆଉ ଅବଳା , ଦୁର୍ବଳା , ଶର୍ମିଲତା ଅଛି କି ?..........

 କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ ସବୁ ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନେ କ'ଣ ସଶକ୍ତ ନଥିଲେ କି ?.....

ଏଇଟା ଗୋଟେ ପରିତ୍ୟକ୍ତ ଜାଗା । ଆଖପାଖରେ କୌଣସି ଦୋକାନ ବଜାର ନାହିଁ ଏଇ ଚା' ଚାଳିଆ ବ୍ୟତୀତ । ସେଇଟି ବି ଆଜି ବନ୍ଦ। ଅଂଶୁ ଏଇ ନିଛାଟିଆ ବାଟ ରେ ଯାଏ କେବଳ ସେଇଥିପାଇଁ । ଭିଡ଼ ନଥାଏ , ଗାଡି ଘୋଡା ନଥାଏ , ଟ୍ରାଫିକ ବୋଲି ଶବ୍ଦ ନଥାଏ । ଏଠି ଝିଅଟି କେମିତି ସୁରକ୍ଷିତ ହେବ ଭଲା ?....

  କିନ୍ତୁ ଝିଅଟି ସାହାଯ୍ୟ ମାଗୁଥିଲେ ସିନା ସେ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । ସେ କ'ଣ ଠିକା ନେଇଛି ସବୁ ଝିଅଙ୍କର ଯେ ଉପରେପଡି ପଚାରିବ । ଧେତ୍ ସେମିତି କଲେ ବି 

ଅଡୁଆ । ଝିଅଟା ତାକୁ ହିଁ ଭାବିବ ଅସାମାଜିକ । ହାଇଦ୍ରାବାଦ ଘଟଣା ପରେ କୌଣସି ଅଯାଚିତ ସାହାଯ୍ୟକାରୀକୁ କି ଆଉ ବିଶ୍ୱାସ ?

 ଅଂଶୁ ଆଉ ଭାବିବା ଜରୁରୀ ମନେ 

କଲାନି । ଯାଉ ଝିଅଟା ତା' ରାସ୍ତାରେ , ସେ କିଆଁ ଏତେ ଗୋଳେଇ ଘାଣ୍ଟି ହେବ ଯେ ।ସେ ନିଜ ନଜର ବୁଲେଇ ଅନେଇଲା ବର୍ଷାକୁ । ଶ' ଟିକିଏ ନରମିବାର ନୁହେଁ  

ବଦମାସ । ନା' ଆଜି ମଣିଷ ଭିଜିବ ଆଉ ବେମାର ପଡିବ । ସେ ଗାଡି ଷ୍ଟାର୍ଟ କଲା ଯିବାକୁ । ଠିକ ଏତିକି ବେଳକୁ ଝିଅଟା ଡାକ ପକେଇଲା , '' ଏକ୍ସକ୍ୟୁଜ୍ ମି ! "

 ଓଃ ! କି କୋଇଲି କଣ୍ଠ ଆହା । କାନ ଯୋଡ଼ାକ ଏକଦମ ପବିତ୍ର ହେଇଗଲେ । ଆଜି କାହା ମୁହଁ ଚାହିଁ ଥିଲା ସକାଳେ କେଜାଣି ? ମନୀତା ନାହିଁ ଘରେ ଏଇଟା ତାରି ପ୍ରଭାବ ନିଶ୍ଚିତ । ଗୋଲି ମାର ସେ ଅଫିସରକୁ । ଦିନେ ଅଧେ ହାଫ୍ ଡେ ବି ନେଇଯିବା ଭଲ । 

 ସେ ମୁହଁ ବୁଲେଇ ଅନେଇଲା । ଏବେ ଝିଅଟା ଚାଳିଆ ତଳୁ ବାହାରି ଆସି ବର୍ଷାରେ ଭିଜୁଥିଲା । ହୁଏତ ଲିଫ୍ଟ ମାଗିବାର ଉପକ୍ରମ କରୁଥିଲା ଅଂଶୁକୁ । କେମିତି ଝିଅ କେଜାଣି ଛତାଟେ ବି ଆଣିନି । ଅବଶ୍ୟ ସେ ଏକଦମ ଅଂଶୁ ଭଳି ବେପରୁଆ ଝିଅ ସେ ବି କୋଉ ଆଣିଛି ବର୍ଷାତି । 

 ଝିଅଟା ଏବେ ଅଂଶୁ ପାଖକୁ ଲାଗିଆସି କହିଲା '' ଆପଣ ପାର୍କ ଆଡେ ଯିବେ କି ?''

 ପାର୍କ ହେଁ ! ଏଇ ବର୍ଷା ଭିଜା କାଲୁଆ ଘଡି ରେ ପାର୍କ କିଏ ଯାଏ ? ହଁ ଅବଶ୍ୟ ଏଇ ଝିଅ ଭଳି ସୁନ୍ଦରୀ ମାନେ କୁଆଡେ ବି ଯାଇ ପାରନ୍ତି । ଦେଖୁନ ଅଂଶୁ ଭଳି ସାମାଜିକ ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ଅଫିସ ଟେନ୍ସନ ଛାଡି ଏଇନେ ୟା ପାଇଁ ଭକୁଆ ହେଇଚି ମାନେ : ଝିଅଟେ କିଛିବି କରିପାରେ । 

 ଝିଅଟା ବୋଧେ ଚିଡି ଗଲା ଅଂଶୁର ଡାହାଳ ଆଖି ଦେଖି ଟିକେ ବିଗିଡି କି କହିଲା , '' କଣ କିଛି କହୁନା ଯେ ? '' 

 ଆହା କୋଇଲିଟା ମିନିଟିଏ ଭିତରେ କାଉ ହେଇଗଲା କେମିତି ? ... .

 ଅଂଶୁ ଘାବରେଇ ଗଲା , ଆଉ ହଡ଼ବଡ଼ ହେଇ କହିଲା , '' କୋଉ ପାର୍କ ଯିବେ ଆପଣ ?''  ଝିଅଟା ଡବଡବ ଆଖିରେ ଅନେଇଲା ଯେମିତି ଅଂଶୁ ଗୋଟେ ନିହାତି ଗହୀର୍ତ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରି ଦେଇଛି । ଏମିତି ପଚାରିକି ସେ ଗୋଟେ ମସ୍ତ ବଡ଼ ଭୁଲ କରିପକେଇଛି 

ଆଉ । ବିଚିତ୍ର ଝିଅ ଆରେ କୋଉ ପାର୍କ ନକହିଲେ ସେ କେମିତି କିଛି ଜଣେଇବ। ଅଂଶୁ ସେତେବେଳକୁ ଭିଜିକି 

ଗୋଟାପଣ ଜୁଡୁସୁଡୁ । ଝିଅଟା କିନ୍ତୁ କୌଣସି ଉତ୍ତର ଦେଉନି । ଅଂଶୁ ବାଧ୍ୟ ହେଇ ପ୍ରଶ୍ନ ଦୋହରେଇଲା । ଝିଅଟା ପ୍ରକାଣ୍ଡ ବୁଦ୍ଦୁ ଭଳିଆ କହିଲା '' କେତୁଟା ପାର୍କ ଅଛିକି ଏଠି ? ସେ ତ କହିଥିଲେ ପାର୍କ ବୋଲି ହେଲେ କୋଉ ପାର୍କ ସେତକ ତ କହି ନଥିଲେ !''

 ଅଂଶୁ ଏବେ ପ୍ରବଳ ବିରକ୍ତ ହେଇ ସାରିଥିଲା , କିନ୍ତୁ ବର୍ଷା ଭିଜା ଦୁଧଅଳତା ରଙ୍ଗର ଝିଅ ପ୍ରତି ମନ ଭିତରେ ଭିନ୍ନ କିଛି କୋଉ ରାଗିବାକୁ ଦେଉଛି !...... ଅଂଶୁ ଏବେ ପାଖେଇ ଆସି କହିଲା , 

 '' ଏଠି ଛ' ଟି ପାର୍କ ଅଛି , ଫୋନ୍ କରି ବୁଝନ୍ତୁ କେଉଁଠିକି କୁ ଯିବେ ? ''

--'' ଫୋନ୍ ଟା ବର୍ଷା ପାଣି ପଶି ବିଗିଡି ଯାଇଛି ପା ' କୋଉ କାମ ଦେଉଛି ।''

-- '' ଆପଣ ମୋ ସହ ଯିବେ କି ?''

--'' କୁଆଡେ ଯିବି ତେବେ ?''

 ଅଂଶୁର ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା କହିବ , '' ଯା ନର୍କକୁ '' ହେଲେ କିଛି କହିଲା ନାହିଁ ମଁ । ଅନେଇଲା ଖାଲି ଅସହାୟ ଦୃଷ୍ଟିରେ । ଝିଅଟା ଏଇନେ ଇଆଡ଼େ ସିଆଡେ ଅନେଇଲା ଯେମିତି କିଛି ଖୋଜୁଛି । ଅଂଶୁ ଆଉ ବୁଝିପାରୁ ନଥିଲା କ'ଣ କରିବ ।

ଅଫିସକୁ ଏବେ ଫୋନ୍ କରି ଜଣେଇବ ଛୁଟି ନେବା ପାଇଁ । ସେଇ ରାଢ଼ ବୁଢାକୁ କହିବାକୁ ପଡିବ । ଭାବିଲା ବେଳକୁ ଆହୁରି ବିରକ୍ତ ଲାଗିଲା । କିନ୍ତୁ ଝିଅଟିକୁ ଛାଡିକି ଯାଇ ହେବନି , ସାଥୀରେ ମଧ୍ୟ ନେଇ ହେବନି । ଅଫିସରୁ କିନ୍ତୁ ଛୁଟି ନେଇ ହେବ । 

 ସେ ପୁଣି ଚାଳିଆ ତଳକୁ ଆସିଲା । ତାକୁ ଦେଖି ଝିଅଟା ମଧ୍ୟ ଫେରିଆସିଲା ସେଇଠିକୁ । ଅଂଶୁ ବ୍ୟାଗ୍ ଭିତରୁ ରୁମାଲ କାଢିଲା ମୁହଁ ପୋଛିବାକୁ । ଝିଅଟା ତାକୁ ଏମିତି ବିକଳ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁଲା ଯେ ସେ ତାକୁ ରୁମାଲ ବଢ଼େଇ ଦେଲା । ଝିଅଟା କିନ୍ତୁ ହାତ ହଲେଇ ମନା କଲା । ଓଃ ! ଦେଖ ଛଇ ମେକଅପ୍ ଉତୁରି ଯିବ ପୋଛି ପକେଇଲେ ଆଉ । ବର୍ଷାରେ ଧୋଇକି ସବୁ ଛାଡି ଗଲାଣି ଏତକ ବୁଝା ପଡୁନି । ଅଂଶୁ ଆଉ ବେଶି ଧ୍ୟାନ ନଦେଇ ଫୋନ୍ ଲଗେଇଲା ଅଫିସ ।

ହେଡକ୍ଲର୍କ ଆଦିତ୍ୟ ବାବୁ ଉଠେଇଲେ ଆଉ ବହେ ହସିଲେ ଦାନ୍ତ ଦେଖେଇ । ମନେ ପଡ଼ିଗଲା ଅଂଶୁର ସେଇ ପାନ ଖିଆ ମସିଆ ଦାନ୍ତତକ । ଲୋକଟା ଏକଦମ ଛେଳି ଭଳିଆ ଚୋବୋଉ ଥାଏ ଦିନ ରାତି । 

 ହଜାରେ ବାଜେ ଗପ ଶେଷକୁ ସେ ପଚାରିଲେ , '' ଆଜି କ'ଣ ଛୁଟି କି ?"

ଅଂଶୁ ବେଖାପ ହସ ହସି କହିଲା , '' ନାଇଁ ମଁ ବର୍ଷାରେ ଫସିଛି । ଛୁଟି କରିଦିଅନ୍ତୁ ଆଜି ଦିନଟା ।''

ସଂଗେ ସଂଗେ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ କ୍ଲର୍କ ବାବୁ , 

 '' ଦରଖାସ୍ତ କାଇଁ ?"

--'' ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ପା ଅଛି ଗୋଟେ ଏମେରଜେନ୍ସି ପାଇଁ ମନ ନାହିଁ । ଟିକେ ତାରିଖ ପକେଇ ଦେଇଦେବେ ପ୍ଲିଜ ।''

--'' ନାଇଁ ନାଇଁ ଆଜିକାଲି ପା ସବୁ କମ୍ପ୍ୟୁଟରରେ । ଆପଣ ନିଜେ ମେଲ୍ କରନ୍ତୁ ମୋତେ ।''

 ଶ' ମଲା ମଣିଷ ଏଇନେ ମେଲ୍ କେମିତି କରିବ ସେ । ମୋବାଇଲ୍ ରୁ ହାଁ !......

 ସାମ୍ନାରେ ଦୁଧ ଅଳତା ଝିଅ , ତା' ସାଙ୍ଗକୁ ବର୍ଷା , ଅଜଣା ପାର୍କ ଏବେ ପୁଣି ଦରଖାସ୍ତ ।

ମୁଣ୍ଡ ଟିଣ ହେଇଗଲା ଅଂଶୁର । ଏଠି ଏବେ ବସି ମୋବାଇଲରେ ଦରଖାସ୍ତ ଲେଖିବ ନା' ଅଫିସ ଯିବ, ନା' ଝିଅଟାକୁ ନେଇ ପାର୍କ ଯିବ

କେଜାଣି ?  

 ଅଂଶୁ ବିକଳ ଦିଶିଲା ଆଉ ଝିଅଟିକୁ ଅନେଇଲା । ଝିଅଟି ଆହୁରି ମାଖୁନା ଦୃଷ୍ଟି ରେ ଚାହିଁଲା ଯେମିତି କହୁଛି " ପ୍ଲିଜ କିଛି ଗୋଟେ କର ମଁ ।''

 ସେଇ ଚାହାଣୀରେ କି କାହାଣୀ କେଜାଣି ଅଂଶୁ କାବୁ ହେଇଗଲା । ଫୋନ୍ ସିଧା ଲଗେଇଲା ଅଫିସରକୁ , '' ସାର୍ ମୋ ଦେହ ଖୁବ୍ ଅସୁସ୍ଥ ଆଜି ଆଉ ଯାଇ ପାରୁନି । ଦରଖାସ୍ତଟା ବଡ଼ ବାବୁଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି । ''

  ଆଜି ବୋଧେ ତା' ପାଇଁ ଭଲ ଦିନ ବୁଢା କହିଲା , '' ଓକେ ଦାସ ବାବୁ ।''

 ବାଃ ! ବଢିଆ ହେଲା । ଅଂଶୁ ଚଟ କି ଫୋନ୍ ଲଗେଇ କହିଦେଲା ବସ୍ ଙ୍କ ନିର୍ଦେଶ ହେଡ କ୍ଲର୍କକୁ ଆଉ ଶାନ୍ତିରେ ନିଶ୍ୱାସ 

ନେଲା ଗୋଟେ ଟେନ୍ସନ ଗଲା ।

  ଆଜି ଅଘୋଷିତ ଛୁଟି ନେଇଛି ଅଂଶୁ ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମଥର । କାହିଁକି ନା' ଗୋଟେ ଅଜଣା ଅଶୁଣା ଝିଅ ବର୍ଷାରେ ଫସିଛି । ଅଂଶୁ ତା' ସୁରକ୍ଷା ଦାୟିତ୍ୱ 

ନେଇଛି । ଆଛା ସତରେ କ'ଣ ଅଂଶୁ ଏଇ ଝିଅଟିକୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବ ନା' ଏବେ ତା' ଭିତରେ ଗୋଟେ ଅଜଣା ଅଜଗର ଭିଡିମୋଡି ହେଉଛି ?............

  ଅଂଶୁ ନିଜକୁ ତାଗିଦ କଲା । ବେଶ ଯତ୍ନ ସହକାରେ ସେ ନିଜକୁ ନିବୁଜ କଲା ଆଉ ଆଗକୁ କରିବାକୁ ଥିବା ପଦକ୍ଷେପ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କଲା । ଏବେ ପ୍ରଥମେ ବୁଝିବାକୁ ପଡିବ ଝିଅଟାକୁ କୁଆଡେ ନେବ । ଧେତ୍ ବର୍ଷା ଭଲା ଛଡ଼ନ୍ତା ! ......

  ଝିଅଟିକୁ କିନ୍ତୁ ମାନିବାକୁ ପଡିବ । 

ବର୍ଷାରେ ଭିଜି , ଶୀତରେ ଥରି , ଅଜଣା ଜାଗାରେ ଅଚଳ ମୋବାଇଲ ସହ ଠିଆ ହେଇଛି ଆରାମରେ । ଏତକ କଣ ଅଂଶୁ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସର ପ୍ରତିଫଳନ । ସେ ଅଛି ବୋଲି ଝିଅଟା ଏତେ ଆରାମରେ ଠିଆ ହେଇଛି ।

 କାଶ ମନୀତା ତା' ଉପରେ ଏତିକି ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତା । ଛ୍ୟା ବିଶ୍ୱାସ , ଦୁଇଦିନ ହେଲା ସ୍ତ୍ରୀ ଯାଇଛି ଉଟି ନିଜ ସାନ ଭଉଣୀ ସହ । ଅଂଶୁ ଯେ କେବେ ଏମିତି ବୁଲେଇ ନେବ ସେ ବିଶ୍ୱାସ ଆଉ ଟିକିଏ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ତା'ର ଦୃଢ଼ ଧାରଣା ଅଂଶୁକୁ ଛୁଟି ମିଳିବ ନାହିଁ । ଅବଶ୍ୟ ବୁଲାବୁଲି କରିବାର ଖର୍ଚ୍ଚକୁ ଡରି ଏଇ ଧାରଣା ସେ ନିଜେ ଦେଇଛି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ।

 

 ସେ ଗୋଟିଏ ଅଯୋଗ୍ୟ ସ୍ୱାମୀ ଯାହା ଉପରେ ସ୍ତ୍ରୀର ପରତେ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁ । ସେ ବି କୋଉ କରିପାରିଛି ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ଅଳପ ଧନ ବିକଳ ମନ କୁ ନେଇ କୋଉ ଆଉ ଯୋଗ୍ୟତା । ଏଇ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ପ୍ରେମିକା ବେଟର୍ , ଦେଖୁନ କୁଆଡେ ଯିବ ସେତକ ସୁଦ୍ଧା ନଜାଣି ଚାଲି ଆସିଛି ବର୍ଷାରେ ଭିଜି । ସ୍ତ୍ରୀକୁ ହଜରେ ଥର କହିଲେ ମଧ୍ୟ ଆସିବ ନାହିଁ ଏମିତି ପାଗରେ । ହଜାରେ ଢମ କାଢ଼ିବ ଆଉ ଶେଷକୁ କହିବ ଥାଉ ମଁ ଆଉ କୋଉ ଦିନ ଯିବା ଏଇ ପାଗରେ କିଏ ଘରୁ ବାହାରେ । କାରଟେ ଥିଲେ ସିନା ଯାଇଥାନ୍ତା ମଣିଷ । 

 ଝିଅଟା ଏଥର ଆଉ ଅଂଶୁ ଆଡ଼କୁ ନୁହେଁ ବାହାରର ବର୍ଷା ଆଡ଼କୁ ଦୃଷ୍ଟି ଦେଇଥିଲା । ହୁଏତ ବୁଝିସାରିଥିଲା ଅଂଶୁ ଦେଇ କିଛି ହେବନି । ତା'ର ବି କୋଉ କିଛି ଦରକାର କି କେବଳ ଜଣେ ସହଯାତ୍ରୀ ବ୍ୟତୀତ । ଅଂଶୁ ପଳେଇବାକୁ ବାହାରିଥିଲା ବୋଲି ସିନା ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇଥିଲା । ଏଇନା ସବୁ ଠିକ ଅଛି ।ସେ ଆଉ କିଛି କହୁନଥିଲା ଏଇନେ କିନ୍ତୁ ଅଂଶୁର ଶୁଣିବାର ଥିଲା ଅନେକ କିଛି । ଯେମିତି ସେ କିଏ , କାହିଁକି ଆସିଛି , କିଏ ଡାକିଛି, କୁଆଡେ ଯିବ , ତାକୁ ଭୋକ ଲାଗୁଛି କି ନାହିଁ , କାହିଁକି ସେ ଏଇ ଦୁଧଅଳତା ରଙ୍ଗକୁ ବାଛିଲା , ତା'ର ଏଇ ବର୍ଷା କୁ ନେଇ ଭୟ ଅଛିକି ନାହିଁ ଆଉ ଶେଷରେ ସେ ଅଂଶୁ ସଂକ୍ରାନ୍ତରେ ତା'ର ଅନୁଭବ କେମିତି ?

 ଆରେ ଏସବୁ ସେ ଝିଅ କାହିଁକି ଭଲା କହିବ ତାକୁ । ସେ କ'ଣ ଅଂଶୁକୁ ଜାଣେ ଯେ ଗପିବ ପ୍ରଗଳ୍ଭ ହେଇ । ସେ କେବଳ ପାର୍କ କଥା ପଚାରୁଥିଲା ନା' । କିନ୍ତୁ ଅଂଶୁ ଯେ ଏଇନେ ଖାସ ଏଇ ଝିଅ ସକାଶେ ଗୋଟେ ଦିନ ଛୁଟି ମାରା କରିକି ବସିଛି । ଏତକ କ'ଣ ବୁଝା ପଡୁନି ଝିଅକୁ ?........

 ହେଲେ ସେ ବା କେମିତି ଜାଣିବ ସେ କୋଉ ଚିହ୍ନିଚି ଅଂଶୁକୁ । ଯେମିତି ସେ ଅଫିସ ଯାଉ ଥିଲା , ସେ ଛୁଟି ନେଲା , ସେ ଝିଅଟି ପାଇଁ ଛୁଟି ନେଲା ଆଦି ଇତ୍ୟାଦି । ବହୁତ ହେଲା ଏଥର ଶ' ସ୍ତ୍ରୀ ଠୁ ବଳିଗଲା ଝିଅଟା କିଛି ନହେଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ବକର୍ ବକର୍ ହେଇ ପୁଳେ କଥା ବାନ୍ତି କରିଦିଏ ଯେ କିଛି ସସ୍ପେନ୍ସ ରୁହେନି । ଏଠି ତ ; 

 ଲାବଣ୍ୟବତୀ ଓଠରେ ତାଲା 

  ସମ୍ନାରେ ରଜାପୁଅ ଘାଇଲା 

   ଯା ଲୋ ମା ସବୁ ସଇଲା , 

ବାଃ ! ବଢିଆ କବିତାର ମାହୋଲରେ 

ବାବା । ହଁ ବର୍ଷା ଆଉ ଦୁଧଅଳତାର ଏଇ ପ୍ରଭାବ ଚମତ୍କାର ।

 

 ଝିଅଟି ଏଥର ବ୍ୟସ୍ତହେଲା ବୋଧେ କିଛି ଦେଖିକି । ସେ ଅଂଶୁର ଏକଦମ ପାଖକୁ ଲାଗି ଆସିଲା ଆଉ ଫିସ ଫିସ ସ୍ୱରରେ କହିଲା , '' ଟିକେ ମୋତେ ଆଢୁଆଳ କରି ଠିଆ ହେବେ !"

 ଏଇନେ ଅଂଶୁର ହାର୍ଟ ଫେଲ ହେବାର ପାଳି ବୋଧେ । ଆଢୁଆଳ କରି ମାନେ ସେ ତାକୁ କ'ଣ ଜାବୁଡି ଧରି ଫିଲ୍ମ ଷ୍ଟାଇଲରେ ମାନେ ମାନେ ଧେତ୍ । ଆରେ ହେ କେହି ଇଆଡ଼େ ଆସୁଛି କି ? ଟିଂ କି ବାଜିଲା

 'ଦିମାଗ କି ଘଣ୍ଟି ' ଅଂଶୁ ଟିକେ ନଜର ଘୁମେଇଲା ଦୁଇଟା ବାଇକ୍ ଲଗାଲାଗି ହେଇ କାହାକୁ ଖୋଜୁଥିବାର ଦୃଶ୍ୟ । ଓଃ ! ତେବେ ଝିଅଟିକୁ ଖୋଜା ପଡିଛି ତାହେଲେ ।ମାନେ ଏଇଟି ଲାବଣ୍ୟବତୀ ନୁହେଁରେ ବାବା ଇଏ ନାଲିବତୀ : ଡେଞ୍ଜର ।

 ଝିଅଟା ଅଂଶୁର ସମ୍ମତିକୁ ଅପେକ୍ଷା ନକରି ତାକୁ ଧରି ନେଲା ଆଉ ଠିକ ଗୋଟେ ଉତ୍ତେଜକ ଫିଲ୍ମ ସିନ ତିଆରି ନେଲା । ଅବଶ୍ୟ ସେମିତି ସେମାନଙ୍କୁ ଦିଶିଲା ସତରେ କିଛି ଘଟିଲା ନାହିଁ । ଅଂଶୁ କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ ହାଫୁହାଫୁ ହେଇଗଲା ଭିତରେ । ଯେମିତି କେହି କହୁଥିଲା ,

 '' ଏଥର ବାବୁ ନୀଳମଣି ବଜା ଖଞ୍ଜଣି 

 ଟୋକାଏ ଚୋବେଇବେ ହାଣିହୁଣି ।" 

  ସେଇ ବାଇକ୍ ଗୁଡିକ ଯେତେ ଅଂଶୁର ନିକଟତର ହେଉଥିଲେ ଝିଅଟିର ଆଲିଙ୍ଗନ ସେତେ ଦୃଢ଼ ହେଉଥିଲା । ଯେମିତି ପେଶି ପକେଇବ ଅଂଶୁକୁ ତା' ବାହୁ ଫାଶରେ । 

ସେମାନେ ହୁଏତ ଏଇ ଦୃଶ୍ୟକୁ ଉପଭୋଗ କରୁଥିଲେ ସେମିତି ଗାଡି ଠିଆ କରି ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ । କିନ୍ତୁ କେହି କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ  

କଲେନି । ଏଇ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେବା ଭିତରେ ଅଂଶୁକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶିଲା ଝିଅଟି ବେକରେ ଝୁଲୁ ଥିବା ମଙ୍ଗଳସୁତ୍ର । ଆଛା ଏଇଟି ଗୋଟେ ବିବାହିତା ସ୍ତ୍ରୀ 'ହେ ପ୍ରଭୁ '। ଅଂଶୁର ମୁଣ୍ଡ ଏଇନେ ଆହୁରି ଗୋଳମାଳ ହେଉଥିଲା । ସେ ଏକଦମ ଛାଟିପିଟି ହେଲା ମନେ ମନେ କିନ୍ତୁ ନିଜକୁ ମୁକୁଳେଇଲା ନାହିଁ । ଏମିତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କି ଆଉ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ !......

 ସେଇ ବାଇକ୍ ବାଲା ଗୁଡା ଚାଲିଗଲେ ତାଙ୍କ ରାସ୍ତାରେ । ସ୍ତ୍ରୀ ଟା ଏବେ ନିଜକୁ ଦୂରେଇ ନେଲା ଅଂଶୁ ପାଖରୁ । ଆଉ ପୁଣି ଠିଆ ହେଇଗଲା ନିଜ ସ୍ଥାନରେ । ଏବେ ଅଂଶୁ ମନରେ ଆଉ କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ନଥିଲା ।

ଝିଅଟେ ରୁ ସ୍ତ୍ରୀଟେର ଦୂରତା ଭିତରେ ଅଂଶୁ ଭିତରର ଭାବନା ଗୁଡ଼ିକ ନିସ୍ପନ୍ଦ ହେଇଯାଇଥିଲେ । ଏବେ କିନ୍ତୁ ସ୍ତ୍ରୀଟିକୁ କହିବାର ଥିଲା । ସେ ଗୋଟେ ପତ୍ରଝରା ସ୍ୱରରେ କହିଲା ,'' ଅପଣ ନଥିଲେ ସେମାନେ ହୁଏତ ମୋତେ ମାରିଦେଇଥାନ୍ତେ  । ଧନ୍ୟବାଦ ମୋତେ ବଞ୍ଚେଇ ଥିବାରୁ ।"

 ଏତକ ଶବ୍ଦ ଅଂଶୁ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଥିଲା ସେଠୁ ପଳେଇବା ପାଇଁ । ଆଉ ଅଧିକ ସେଇ ପରିବେଶରେ ରହିବା ଉଚିତ ମନେ କଲାନି ସେ । ବର୍ଷାବି ଏବେ ଛାଡିବା ଉପରେ । ଅଂଶୁ କେବଳ ଥରୁଟିଏ ଦୁଧଅଳତା ରଙ୍ଗର ଝିଅ ନା' ନା' ସ୍ତ୍ରୀଟିକୁ ଦେଖିଲା ଆଉ ଗୋଟେ ବର୍ଷା ବତୁରା ହସ ଫୋପାଡ଼ି ସେଠୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା । ସ୍ତ୍ରୀଟା ଏବେ କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ସାବଲୀଳ ଭାବେ ଅଂଶୁ ଗାଡ଼ିରେ ବସି କହିଲା , " ପ୍ଲିଜ ମୋତେ ପାର୍କ ପାଖରେ ଛାଡି ଦେଇ ଯିବେ ।''.........