ତୁମ ଆଗେ ଯାଇ କହେ

ଦୁନିଆରେ ଯିଏ ଘର କରିଥାଏ

ପଥର ପଡ଼ିଲେ ସହେ ,

ସହି ନ ପାରିଲେ ମୁହଁଖୋଲି ସିନା

ତୁମ ଆଗେ ଯାଇ କହେ ।(ଘୋଷା)

କରି କରାଅ ତ ତୁମେ ସବୁକିଛି

ସେ ବଡ଼ ଦେଉଳେ ଥାଇ ,

ଏ ମଣିଷ କିଆଁ କରମକୁ ନିନ୍ଦେ

ଅଶେଷ ଯାତନା ପାଇ ।

କିଛି ନ ଜାଣିଲା ଭଳି ଦେଖୁଥାଅ

ଯେମିତି ସେ କେହି ନୁହେଁ ।(୧)

ସହି ନ ପାରେ ଯେ-ମୁହଁ ଖୋଲି ସିନା

ତୁମ ଆଗେ ଯାଇ କହେ ।

କେ କାନ୍ଦି ଗଡ଼ିଲା, କା' ହଂସା ଉଡ଼ିଲା

ତୁମର ଯାଉଛି କିସ ,

ଷାଠିଏ ପଉଟି ଖାଇଦେଇ ନିତି

ହେଉଛ ତ ନାନା ବେଶ ।

ମହାରାଜା ଭଳି ତୁମ ଥାଟ୍ଟବାଟ

ଦୀନବନ୍ଧୁ କିଏ କହେ !(୨)

ଦୁନିଆରେ ଯିଏ ଘର କରିଥାଏ

ପଥର ପଡ଼ିଲେ ସହେ....

ତୁଚ୍ଛାଟାରେ କିଆଁ ହୁରି ପକାଉଛ

ଆପଦ ଭଞ୍ଜନ ବୋଲି ,

ଭକତ ବିଚରା ଦୁଃଖେ କାନ୍ଦି ଗଡ଼େ

ଚାହୁଁନାହଁ ଟିକେ ବୁଲି ।

ତୁମେ ପର କଲେ ଆଉ କି ଉପାୟ

ମନମାରି ଖାଲି ରହେ ।(୩)

ସହି ନ ପାରେ ଯେ-ମୁହଁଖୋଲି ସିନା

ତୁମ ଆଗେ ଯାଇ କହେ ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।