ଅଳପେ ପାରିଛି ଜାଣି

ରାଜା ପୁଅ ବୋଲି ସାଧାରଣ ବେଶ 

ଧାରଣଟି କିବା ମନା,

ଏଇ କୃଷକଙ୍କ ଅତିଥି ଆଜି ମୁଁ

ଭୋଜନ କରିବି ଘେନା ।

ଲାସ୍ୟମୟୀ ଏକ ତରୁଣୀ ଦେଖିଲି

ମନ୍ଦିରର ସମ୍ମୁଖରେ,

ଜଳଦାନ କରୁଥିଲେ ତୃଷାର୍ତ୍ତଙ୍କୁ

ପରା ଅତି ଆଗ୍ରହରେ ।

ପଥ ସେ ପ୍ରାନ୍ତରେ ପଶୁ ଶାବକଟେ

କଣ୍ଟା ବାଡ଼ ମଧ୍ୟେ ପଶି,

କଷ୍ଟ ପାଉଥିଲା, ପଦାକୁ କୌଶଳେ

ବାହାର କଲେ ଯେ ଆସି ।

ଅନୁସରଣ ମୁଁ କରିକି ତାହାଙ୍କୁ

ଏ ସ୍ଥାନରେ ଗଲି ମିଳି,

ଭୋଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଖୁଆଇଲେ

ତୃପ୍ତ ହୋଇ ଯିବି ଚଳି ।

ଅନୁମତି ଯେବେ ମିଳିବ କନ୍ୟାଙ୍କ

କୃଷକ ହୋଇବେ ରାଜି,

ପାଣି ଗ୍ରହଣ ମୁଁ କରିବି ଅବଶ୍ୟ

ଏ ଗ୍ରାମ ଜାମାତା ସାଜି ।

ସଙ୍ଗେ ନେଇଯିବି ରାଜ ନଅରକୁ

ରହିବେ ହୋଇ ମୋ ରାଣୀ,

ହୃଦୟେ ତାଙ୍କର ଭରା ସଦଗୁଣ

ଅଳପେ ପାରିଛି ଜାଣି ।