ବିଷମ ସଙ୍କଟେ ଅଛୁ

କେଶବ ହେ କିଛି ପ୍ରତିକାର କର

ବିଷମ ସଙ୍କଟେ ଅଛୁ,

ତୁମ କରୁଣାରୁ ଅତୀତରେ ଆମେ

ବହୁ କ୍ଳେଶୁ ଉଦ୍ଧୁରିଛୁ ।

ସେ ଦୁର୍ବାସା ମୁନି ସାଥେ ଶିଷ୍ୟ ଘେନି

ଆମ୍ଭର ଅତିଥି ଆଜି,

ଭୁଞ୍ଜିବେ ସକଳେ ଉଦର ପୁରାଇ

କଥାଟିକୁ ଥାଅ ବୁଝି ।

ଧର୍ମ ଦେବତାଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଯେ

ଅକ୍ଷୟପାତ୍ର ହେ ସଖା,

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଶେଷରେ ଭୋଜନ ସାରିଛି

ଅନ୍ନ ନାହିଁ ତହିଁ ଦେଖା ।

ଯାଇଛନ୍ତି ମୁନି ସ୍ନାନ କରିବାକୁ

ସଙ୍ଗେ ଘେନି ଶିଷ୍ୟଗଣ,

କାହୁଁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଭୋଜନ ଆଣିବୁ

ଭୁଞ୍ଜାଇବୁ ତାଙ୍କୁ କ'ଣ !

ତୁମ୍ଭ ସଖ୍ୟ ଆମ୍ଭେ ଲଭୁଅଛୁ ଯେଣୁ

ନାହିଁ ବନବାସ ଦୁଃଖ,

ଦୁର୍ବାସା ଋଷିଙ୍କ କ୍ଷୁଧା ନାଶକରି

ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ମାନ ରଖ ।