ପ୍ରତୀକ୍ଷାର କେବେ ଶେଷ

ଚାହିଁ ରହେ ଚାଷୀ ବୁଣି ବିହନକୁ

ଆସିବ କେବେ ବରଷା

ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁରେ ଗଜା ଗଛ ତା'ର

ମନରେ ଭରିବେ ଆଶା ।

ଛୁଆ ବାଛୁରୀଟି ଦେଇ ହମ୍ଵା ରଡି  

ଡାକେ କେଣେ ଗଲୁ ମାଆ?

ଗଡ଼ିଗଲେ ବେଳ ଆସିଲା ବାଟକୁ

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ହୁଏ ଠିଆ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟରେ ଫୁଟେ ପଦ୍ମ କଢ଼ି

ପିଅଇ କିରଣ ସୁଖେ

ବୁଜି ହୋଇଯାଏ କଇଁର ପାଖୁଡ଼ା

ସଞ୍ଜର  ବାଟ ସେ ଦେଖେ ।

ଗଡି ଚାଲେ ଦିନ, ମାସ ଓ ବରଷ

ମହାନଦୀ ସୁଅ ପରି

ଗଲାଣି ତ ଗଲା କଥା କହି କହି

ସଭିଏ ହୁଅନ୍ତି ଝୁରି ।

କେବେ ସଫଳତା, କେବେ ବିଫଳତା

ଦୁଃଖ, ସୁଖ, ଭଲ, ମନ୍ଦ

ରୋଗ, ବୈରାଗ୍ୟ ,ମାନ ,ଅଭିମାନ 

ବିଷାଦ ସହ ଆନନ୍ଦ ।

ଯେତେ ପାଇଲେ ବି ନ ହୁଏ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ

ଧନ, ମାନ, ଯଶ,ଖ୍ୟାତି

ସବୁବେଳେ ଥାଏ ଅସନ୍ତୋଷ ଭାବ

ହେଉ କଣ୍ଟ ଅବା ଯତୀ ।

ଦିଏ ଦୋଷ କେବେ ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ

କେବେ ସମୟକୁ ପୁଣି

ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ନ ମିଳିଲେ ଫଳ

ହେଉଥାଏ ମନେ ଗୁଣି ।

ଆଲୋକ, ଆନନ୍ଦ ,ଜ୍ୟୋତି ଓ ସାମର୍ଥ୍ୟ

ଲୋଡା ମଣିଷର ପାଇଁ

ମିଳେନା ସହଜେ ଏ ଚିଜ କାହାକୁ

ଝୁରି ଝୁରି ମରୁ ଥାଇ ।

ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ହୁଅଇ ଆବଶ୍ୟକ

ସବୁ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କର

 ଥାଉ ସଚେତନ ଅବା ଅଚେତନ

 ଯେପରି ହେଉ ଶରୀର ।

ପ୍ରତି ଦିନ ଆସେ ଧରି ସମ୍ଭାବନା

ଘଟେ ତ କିଛି ଘଟଣା

ସୁହାଇଲେ ସବୁ ଲାଗଇ ସହଜ

ଦିଅଇ କେତେ ପ୍ରେରଣା ।

କିନ୍ତୁ ଯଦି ଘୋଟି ଆସେ ଅମା ନିଶି

ଲାଗେ ଡହଳ ବିକଳ

ଉଦ୍ଧାର ପାଇବା ପାଇଁ ବିପଦରୁ

ଡାକୁ, ରଖ ହେ ଗୋପାଳ!

ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଯେତେ ଦୂରେ ଯାଉ ଚାଲି

ଭୋକିଲା ନ ରହୁ କେହି

ଚୋରା ଚଇତାଳି ଲେଉଟାଣି ଆସି 

ପୁଲକିତ କରୁ ମହୀ ।