ବୋଝ

ମୁଁ ବି କୁଆଁ କୁଆଁ କାନ୍ଦିଥିଲି-

ଠିକ୍ ପୁଅଟିଏ ପରି,

ଠୁକୁଠୁକୁ ଚାଲିଥିଲି ତୁମ ହାତଧରି,

ବୋଉ ହାତେ ଖାଇଥିଲି ଜହ୍ନମାମୁଁ ଦେଖି ....

ଧୂଳିରେ ବି ଗଡ଼ିଥିଲି,

ବାଲିଘର ଗଢ଼ିଥିଲି,

ପାଠ ବି ତ ପଢ଼ିଥିଲି ତୁମ ନାଁ ରଖି ।।

ଜାଣିନି ମୁଁ କେତେବେଳେ-

ହେଇଗଲି ବଡ଼,

ଗାଁ ତୁଠ ପୋଖରୀରେ ପଡ଼ିଲା ପାହୁଡ଼,

କେବେ ବର୍ଷାରେ ଭିଜୁଥିଲି ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଦେଖି....

ମଉନ ବି ରହୁଥିଲି,

ଆନମନା ହେଉଥିଲି,

ସପନେ ବି ହଜୁଥିଲି ମେଲି ବେନିଆଖି ।।

ଠିକ୍ ସେଇଦିନୁ...

ଜାତକରେ କଲ ମୋର- ଜୀବନ ସଉଦା,

ସାଜିଦେଇ ପାଲିଙ୍କିରେ କରିଦେଲ ବିଦା,

ମୁଁ କିଆଁ ଏକା ସାତପର ହେଇଗଲି !

ମୁଁ ବି' ତ କାନ୍ଦୁଥିଲି,

ତୁମ ଲୁହ ପଢ଼ୁଥିଲି,

ତୁମେ ବୋଧେ ଭାବିନେଲ "ବୋଝ" ଟିଏ ବୋଲି ।।