ପ୍ରଣୟିନୀ

ତୁମେ ପ୍ରେମର ନିରନ୍ତର ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ

ମୁଁ ନିଃସଂଗତାର ପ୍ରତୀକ୍ଷାରତ ମରୁଭୂମି

ଆଗୋ ପ୍ରିୟେ ! 

ଆସିଥରେ ବୁହାଇ ଦିଅ

ପ୍ରେମର ଶୀତଳ ଫଲ୍ଗୁ ଧାରା,

ସବୁଜରେ ପ୍ଲାବିତ ହେଉ

ମୋ ଶୁଷ୍କ ଜୀବନଟା ପରା ।।

ତୁମେ ନିର୍ଝରିଣୀର ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ରାଗିଣୀ

ମୁଁ ନୀରବତାର ଅଶୁଣା ପ୍ରତିଧ୍ବନି

ଆଗୋ ପ୍ରିୟେ ! 

ଆସିଥରେ ଭାଙ୍ଗିଦିଅ

ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ନୀରବତାର ଧାରା

ରାଗିଣୀର ମୂର୍ଚ୍ଛନାରେ ପୁରି ଉଠୁ

ମୋ ତାରୁଣ୍ୟତାର ଶିରା ପ୍ରଶିରା ।।

ତୁମେ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଶୁଭ୍ର ମନ୍ଦାକିନୀ

ମୁଁ ତମାସାପୂର୍ଣ୍ଣ ଅମା ଯାମିନୀ

ଆଗୋ ପ୍ରିୟେ ! 

ଆସଥରେ ହଟିଯାଉ

କାଳିମାର ବିଭତ୍ସ କୁତ୍ସିତ ପରମ୍ପରା

ଦେହ-ମନ-ପ୍ରାଣେ ଖେଳିଯାଉ 

ଅଭିସାର ଜୀବନଟା ସାରା ।।

ତୁମେ ପ୍ରଣୟୀ ପ୍ରେମ ପ୍ରଦାୟିନୀ

ମୁଁ ବିରହର ଅଦୃଶ୍ୟ ସାରଣୀ

ଆଗୋ ପ୍ରିୟେ ! 

ଆସଥରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉ

ମୋ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନର ଅଲେଖା କାହାଣୀ

ତୁମେ ପ୍ରେମର ନିରନ୍ତର ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ

ମୁଁ ନିଃସଂଗତାର ପ୍ରତୀକ୍ଷାରତ ମରୁଭୂମି ।।