ସୂକ୍ଷ୍ମ ଲୋକ

ନିଛାଟିଆ ପରିବେଶ ବିଜନ ସରଣୀ

ସାଥେ କେତେ ଯେ ବନାନୀ

 କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦେ ଝରେ ଯହିଁ କେତେ

କେତେ ଶାନ୍ତ ନିର୍ଝରଣୀ ।

 ସ୍ଥାନରେ ଅନେକ ବାର ମୁଁ ଭ୍ରମଣ 

କରି ଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା କାହିଁ

ଭୁତ ଆଉ ପ୍ରେତ କି ଅବା ପିଶାଚ

 ଡାହାଣୀ କେଉଁଠି କାହିଁ ।

ଦେଖି ନ ଥିଲେ ବି ବିଲୁକୁଲ ଆଜି

ହଠାତ୍ ଦେଖିଲି ରେଳ

 ରାସ୍ତା କୁ ଲଗିକି ରହିଛି ମହଲ

ରମ୍ୟ ହର୍ମ୍ୟ ନୀରୀମାଣ

 କରିଣ ସେ ଠାରେ ପରି ମହଲ ର

ପରିକା କୋଠରୀ ମାନ ।

ଭୁତ ପ୍ରେତ କିବା , ଡାହାଣୀ କେହି ବା

ରହୁ ଥିବା କଥା ଶୁଣି

କିନ୍ତୁ ଦେଖିବାରୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବ ରେ

ତାହାକୁ ମୁଁ ସତ ଜାଣି ।

ପରିଲି ନାହିଁ ତ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ

 ଅନେକ ପ୍ରକାର ଭାବ

ବହନ କାରୀ ଯେ ଅତି ଆଚମ୍ବିତେ

କରାଏ ମନ ବିସ୍ମିତ ।

ଭଲ ଭାବେ ଯାଇ ଦେଖିବା ପରେ ମୁଁ

ସୂକ୍ଷ୍ମ ଲୋକ ବୋଲି ତାହା

ଜାଣି ପାରିଲି ମୁଁ ଅନୁମାନ କରି

ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳେ ଯାହା । 

ଧ୍ଵଂସ ପାଇ ଥିବା ମହଲ ଏବେବି

ସୂକ୍ଷ୍ମ। କରେ ନିକଟରେ

ରହି ଜନ ମନେ ଭୀତ ଓ ଚକିତ

ଲାଗି ଥାଏ କରି ବାରେ ।

ରହସ୍ୟ ଜାଣିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଷ୍କର 

ନାନା ସ୍ଥାନେ ସବିପୂଳ 

ରହସ୍ୟ ଭ।ରରେ ଭରି ରହି ଅଛି 

ଏଇ ପୃଥିବୀ ର କୋଳ ।