ଶ୍ରାବଣୀ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ

ଝାଉଁଳି ପଡୁଛି ଝାଞ୍ଜିରେ ଆଷାଢ

କଅଁଳୁନି ଦୂବ ମନ ଅଥୟ

ଉତ୍ତାଳେ ହୃଦୟ ସାଗରର ବୁକୁ

ଶ୍ରାବଣୀ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ ।

ଦହନର ଜ୍ଜ୍ବାଳା ହାହୁତାଶେ ପ୍ରାଣ

ବିଦଗ୍ଧ ବିବସ୍ତ୍ର ଦିଶେ ଆକାଶ

ଭିଜେ ନାହିଁ ଦେହ ଗୋଟାପଣେ ଆଉ

ଝଡ ପୂର୍ବାଭାସେ ଲାଗଇ ତ୍ରାସ ।

ସ୍ପନ୍ଦିତ ହୁଏନି ଶବ୍ଦର ଝଙ୍କାର 

କବିର କଳ୍ପନା ଯାଏ ନିରବୀ

ଉଦ୍ଭାସେନି ମେଘ ଇନ୍ଦ୍ରଚାପ ରଙ୍ଗ

ମଳିନ ଦିଶଇ ପୂରବୀ ଛବି ।

ଲାଗଇ ବିଚିତ୍ର ଜୀବନ ଅଧୁରା

ବିଳପେ ପ୍ରକୃତି ସବୁଜ ପ୍ରାଣ

ଖେଳାଏନି ଖୁସି ମନରେ ଆନନ୍ଦ 

ରସହୀନ ଲାଗେ ମଧୁ ପାର୍ବଣ ।

ଉଚ୍ଚାଟେନି ମନ ନିଷ୍ପ୍ରଭ ପ୍ରଭାତ

ଭାଙ୍ଗେ ବାଲିଘର ଅନୁଢା ସ୍ବପ୍ନ 

ବାଧା ପ୍ରତିବନ୍ଧେ ଅତିଷ୍ଠ ଶ୍ରାବଣୀ

ପ୍ରତିଶୃତିହୀନ ଲକ୍ଷ୍ଯ ଜୀବନ ।

ହସି ହସାଇବ ସ୍ବଚ୍ଛନ୍ଦେ ଶ୍ରାବଣୀ

ସୁକୋମଳ ଆଶା ହେଉ ସାକାର

ଆସ ବିଞ୍ଚିଦେବା ତାର ଚଲାପଥେ

ସୁମନ ଆଦର ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାର ।।