ନାରୀ

ସ୍ରଷ୍ଟା ସିଏ ସୃଷ୍ଟିର ଆଧାର 

         ସାହାସ, ସହନଶୀଳତା, ଧର୍ଯ୍ୟର ଗନ୍ତାଘର ।

ଅସରନ୍ତି ବିକାଶର ଉପଲବ୍ଧ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି 

         ଧର୍ମ, ତ୍ୟାଗ, ଲଜ୍ୟାର ସେ ମହନୀୟ କୀର୍ତ୍ତି ।

ଯିଏ ଅମୃତର ଝରା ନଈ

         ଯାହାର ମୂଲ୍ୟର ସୀମା ନାହିଁ ।

ତାର କେତେ ପରିଚୟ

         ବିତରି ଥାଏ ବିନୟ , ଦୟା ଓ ସେନେହ ।

ଜନ୍ମ ଦେଇଥାଏ କେତେ ଜ୍ଞାନୀ ବିଜ୍ଞାନୀଙ୍କୁ 

ଜନ୍ମିତ ସନ୍ତାନ ହତ୍ୟା କରିଥାଏ ସେହି ପବିତ୍ର ଦାନକୁ ।

ସମାଜରେ ଯେବେ ସିଏ ହୁଏ ଉପସ୍ଥିତ

      ଉପାୟ ଖୋଜନ୍ତି କିପରି କରିବେ ନିହତ ।

ମତୃଗର୍ଭରେ ଦିନେ ପାଇଲାସେ ସ୍ଥାନ 

     ଯେବେ ଜ୍ଞାତ ହେଲା କନ୍ୟା ଭ୍ରୁଣ ଟିଏ ।

ଗଠନ ହେଲା ଦୁଷ୍କର୍ମ ର ପଶାପାଲି 

       ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ମନରେ ସୃଷ୍ଟି କରି ବିକୃତ ଚିନ୍ତାଧାରା ।

ହତ୍ୟା କରିବେ କିପରି ନିଷ୍ପାପ ଭ୍ରୁଣକୁ 

      ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ,

ଯୁବା ବୟସରେ ଯେବେ ହୁଏ ଉପନୀତ

         ସେଥିରେ ବି ନଥାଏ ନିସ୍ତାର ।

ତାର ଚରିତ୍ର ଓ ସୋନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଉପରେ

      ସେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ସମ୍ମୁଖୀନ ବଳାତ୍କାର ର ସ୍ବୀକାର ।

ପରବର୍ତ୍ତୀ ପାହାଚରେ ବିବାହ ଜୀବନ

      ପାରିବାରିକ ନିର୍ଯାତନା ଓ ଅତ୍ୟାଚାରର ହୁଏ ସମ୍ମୁଖୀନ ।

ଭୋଗିଥାଏ ଯୌତୁକ ଜନିତ ବ୍ୟଭିଚାର

      ଧନ, ସମ୍ପତି ପାଇଁ ହୋଇଥାଏ ତିରସ୍କାର ।

ସତେ ନାରୀ ପାଈଁ ସଦାବେଳେ ଉପଲବ୍ଧି ଅନ୍ୟାୟ, ଅନୀତି

         ତାର ପ୍ରତିକାର ପାଇଁ ନାହିଁ କି ନିୟମ ନିଷ୍ପତି ।