ଦାଦନକୁ କାହିଁ ବାଦ

ଆହାରେ ଦଇବ ହେଉ କି ଗରଦ

ଦାଦନକୁ କାହିଁ ବାଦ

ଦେଖିକି ପାରୁନୁ ଭୋକିଲା ପେଟକୁ

ଖନ୍ଦାଳର କେତେ ଖେଦ ।

ନାହିଁ ତାର କିଛି ଫନ୍ଦି ଫରିଆଦ

ନାହିଁ ତା ସଞ୍ଚିତ ଧନ

ଭୋକିଲା ପେଟକୁ ଦାନା ଗଣ୍ଡେ ନାହିଁ 

ଦାଦନ ଖୋଜୁଛି ଶ୍ରମ ।

ଯାଉଛନ୍ତି ଦେଶ ବିଦେଶେ ଖଟିବେ

ବୁଡିଲାଣି ଏଠି ଭେଳା

କର୍ମ ପାଇଁ ସର୍ବେ ହୋଇବେ ପ୍ରବାସୀ 

ଦାଦନର ଏହି ଜ୍ଵାଳା ।

ପେଟପାଇଁ ଯିବେ ରହିବେ ଦୂରରେ 

ଛାଡି ନିଜ ମାତୃଭୂମି 

ଦାଦନର ଆଶା କର୍ମ ହିଁ ଭରସା

ଆଶା ନୁହେଁ ଅସ୍ତଗାମୀ ।

ଚାଲୁଥାନ୍ତି ସର୍ବେ ଭିଟାମାଟି ଛାଡି 

ନିରାହାର ନିରାଶ୍ରିତେ 

ବୃଦ୍ଧ ପିତା ମାତା ପିଲାଙ୍କ ମୁଖରେ 

ଆହାର ଆଶାର ଆପ୍ତେ ।

କିଏ ଭେଟେ ଯମ କିଏ ଦିବ୍ୟ ଧାମ

କ୍ଳାନ୍ତ ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ କେହି  

କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ମଣିଷ କିବା ଅବଶୋଷ 

ବଞ୍ଚିବା ଆଶାରେ ରହି ।

ଆସି ଥରେ ଦେଖ ଦାଦନର ଦୁଃଖ 

କେତେ ତା କାରୁଣ୍ୟ ଗତି

କାହା କାନ୍ଧେ ଛୁଆ କାହା ବୋଝ ବୁହା

ଲହୁ ଲୁହ ଯାଏ ଭେଦି ।