ପ୍ରୀତି ସ୍ତାବକ

ମନ ଆନମନା ହେଲେ ତା ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ମନ ହୁଏ ସନ୍ତାପିତ

ମନୋଜ୍ଞ କି ବୁଝେ ହୃଦୟ ଆଲେଖ୍ଯ 

ମନ ଯାର ଗୁଞ୍ଜରିତ ।

କହିବାକୁ ସିନା ଆତ୍ମିକ ବନ୍ଧନ 

ଚିର ଅମଳିନ ଧାରା

ଜୀବନ କି ନିତ୍ୟ ଶାଶ୍ଵତ ନିର୍ଝର

ଜୀବନ ତ ମାୟା ସୁରା।

କୁମୁଦିନୀ ଚାନ୍ଦ କମଳ ସୂରୁଜ

ଏ ପ୍ରେମ ପ୍ରତୀକ ମାତ୍ର

ମନୁଷ୍ଯ କି ବୁଝେ ସ୍ୱଧର୍ମେ ବିଧର୍ମ 

ଚକୋରୀ ବରଷା ଝର ।

ଆତ୍ମା ର ମିଳନ କିଏ ଉପଲବ୍ଧ 

ଅନୁଭବୀ ଅଭିଲେଖ

ଆଲିଙ୍ଗନ ସୁଖ ମଦନେ ମାଦିତ

ଭବ୍ୟ ଭାବ ପ୍ରଣୋଦିତ।

ଦେହାତୀତ ପ୍ରେମ ନୁହେଁତ ନଶ୍ୱର

ବିପ୍ରଲମ୍ବେ ନାହିଁ ତୋଷ

ଅନୁଭବୀ ଜାଣେ ତନୁ ନିବିଡତା

ବିରହ କି ବିପ୍ରକର୍ଷ ।