ଲେଖୁ ଲେଖୁ ଲେଖି ଦେଲି

ଲେଖୁ ଲେଖୁ କିଛି

ଲେଖି ଦେଲି ମୁହିଁ

       ଦେହକୁ ନେବନି କେହି

ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ

ଅନେକ ଘଟଣା

        କିଛି କହି ହୁଏ ନାହିଁ । 

ଖଟିଖିଆ ଚାଷୀ

ଲୁହକୁ ନିଗାଡି

        ସଂସାରକୁ ଦିଏ ଦାନା

ନିଜେ ଖାଉଥାଏ

ବାସି ପଖାଳକୁ

       କେବେ ପେଟେ ଓଦାକନା । 

ଗରିବ ଶ୍ରମିକ

ଶ୍ରମଦାନ କରି

      ଗଢେ କେତେ କୋଠାବାଡି

ଭଙ୍ଗା ଚାଳିଆରେ

ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜୁଥାଏ

       ପାରେନା ତାକୁ ସଜାଡି । 

ସୁଆଁସିଆ ଘର

ଅଛପର ବୋଲି

       ପ୍ରବାଦେ ରହିଛି ଲେଖା

ଦିନରେ ସୂରୁଜ

ରାତ୍ରିରେ ଶଶିର

        ହୋଇଥାଏ ନିତି ଦେଖା । 

ଶୁଖିଲା ରୁଟିଟେ

ପେଟ ପାଇଁ ଶିଶୁ

       ଚୋରି କରି ବନ୍ଧା ହୁଏ 

ବାବୁ ହାକିମ ଯେ

କୋଟି କୋଟି ଚଳୁ

       ଆରାମରେ କରିଦିଏ । 

ନେତାଏ ସର୍ବଦା

ମିଛ କହିଥାନ୍ତି

      ଜନତା ମାରନ୍ତି ତାଳି

ସାଧାରଣ ଲୋକ

ମିଛ କହିଦେଲେ

       ସଭିଏଁ ଦିଅନ୍ତି ଗାଳି । 

ଅନୀତି ଦୁର୍ନୀତି

ବ୍ୟଭିଚାର ଏଠି

       କରେ ନିତି ଯେଉଁ ଜନ

ଅଧର୍ମ ବିତ୍ତକୁ

ବଢାଇ ବଢାଇ

       ସମାଜେ ପାଏ ସମ୍ମାନ । 

ହାତୀ ଖସିଯାଏ

ପିମ୍ପୁଡି ଗଳେନା

       ଆଇନ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏହି

ପଶୁ ତୁଲ୍ୟ ଆଜି

ସ୍ବାର୍ଥରେ ମଣିଷ

         ବାଟବଣା ଗଲା ହୋଇ ।

ଯେଉଁ ପିତାମାତା

ଆଦ୍ୟଗୁରୁ ହୋଇ

     ସମାଜେ କରିଲା ଠିଆ

ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ

ବାରଦ୍ବାର ବୁଲି

      ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମରେ କିଆଁ । 

ଏତେ ଅବିବେକି

କେମିତି ହୋଇଲା

       ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷା ସବୁ ଭୁଲି

ସଂସ୍କାର ସଂସ୍କୃତି

ପରମ୍ପରା ଆଦି 

       ଦେଇଦେଲା ଜଳାଞ୍ଜଳି । 

ଏମିତି ଅନେକ

ଘଟଣା ଘଟିଛି

        ଆମ ସମାଜରେ ନିତି

ଲେଖୁ ଲେଖୁ ମୁହିଁ

ଲେଖିଦେଲି କିଛି

        ଆହୁରି ଅନେକ ବାକି ।