ଶେଷ ଇଛା

କାହିଁକି ଲୁଚିଛ

ବଡ ଦେଉଳରେ

       ଶୁଣୁନାହଁ ମୋର ଡାକ

ସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ

ସଞ୍ଜରୁ ସକାଳ

      ଖୋଜୁଛି ବଣ ମୂଲକ । 

ଷାଠିଏ ପଉଠି

ଭୋଗ ତୁମ ପାଇଁ

      ହୋଇଥାଏ ଖଞ୍ଜା ନିତି 

ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡଟା

ଉପାସ ରହୁଛି

      ଦାଉ ସାଜୁଛି ନିୟତି ।

ପୀତ ବସ୍ତ୍ର ତୁମ

ପ୍ରିୟ ପରିଧାନ

     ବୋଲାଊଛ ପୀତବାସ

ଲାଜ ଲୁଚିବାକୁ

କନା ଖଣ୍ଡେ ନାହିଁ

     ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାକୁ ବାସ । 

ଚକାଆଖି ତୁମ

ପହୁଡ ପଡେନି

     ସଂସାରକୁ ପାର ଦେଖି

ମୋ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା

କାହିଁକି ପ୍ରଭୁ ହେ

     ପାରୁନାହଁ ତୁମେ ଦେଖି ।

ଯଉବନ ମୋର

ଫିକା ପଡିଲାଣି

     ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସଇ ମାଡି

ଦୁର୍ଦ୍ଦିନରେ ପ୍ରଭୁ

ସାହା ନ ହୋଇଲେ

      ପ୍ରାଣ ନିଅ ମୋର କାଢି ।

ପରାଣଙ୍କୁ ମୋର

ଲୋଭ ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ

     ମୋହ ନାହିଁ ସଂସାରର

ତୁମ ନାମ ଧରି

ଭବ ସାଗରରୁ

      ମହାବାହୁ ପାରି କର ।।