କଙ୍କାଳର ଉକ୍ତି

ସଂସ୍କାରବିହୀନ ମଣିଷ ଜାତିଟା 

ହୋଇଛି କଙ୍କାଳସାର,

ଦେହେ ରକ୍ତ ମାଂସ ଚର୍ମ ଥାଇ ମଧ୍ୟ

ହୁଅଇ ମଣିଷ ଛାର ।

ସଦବୁଦ୍ଧି ସଦଜ୍ଞାନ ହରାଇଛି

ନରମାଂସକୁ ଭକ୍ଷଣ,

ପିଶାଚ ସାଜିଛି ଆଜିର ଯୁଗରେ

ନିଜକୁ କରେ ଦଂଶନ ।

ଭୟଙ୍କର ଦୃଶ୍ୟ ନିଜେ ସୃଷ୍ଟିକରେ

ନିଜେ ମଣିଷ କଙ୍କାଳ,

ସମାଧି ଭିତରୁ କଙ୍କାଳ କହଇ

ମୁହିଁ ଏ ଯୁଗର କାଳ ।

କଙ୍କାଳ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶ କର୍କଶ କଣ୍ଠରେ

କହଇ ଉଚ୍ଚ ସ୍ବରରେ,

ରେ ମଣିଷ ଜାତି ଆସିଛି ଅରାତି

ମୋହଠାରୁ ରୁହ ଦୂର ।

କଙ୍କାଳର ଶବ୍ଦ ଦୂରୁ ଦୂରେ ଶୁଭେ

ତାଚ୍ଛଲ୍ୟ ଭାବକୁ ଧରି,

ସମସ୍ତ ଦେଖଇ ନର ପିଶାଚଙ୍କୁ

ଅକାଳେ ମାରିବି ଧରି ।

ଅନୀତିର ସେହି ଦୃଢ଼ ଶୃଙ୍ଖଳକୁ

କାଟି କରିଦେବି ଧ୍ବଂସ,

ମୁହିଁରେ କଙ୍କାଳ କରି ଧ୍ବଂସଲୀଳା

ପାପ କରିଦେବି ନାଶ ।

ମଣିଷ ଜାତିର ଧ୍ବଂସ କରିଦେଇ

ଦେଖାଅ ବଡ଼ିମା ରୀତି,

କେତେବେଳେ କେଉଁ ରୂପରେ ଆସିବ

ଦିନ ହୋଇଯିବ ରାତି ।

କଙ୍କାଳର ପାଇଁ ଦିନରାତି ଏକା

ମୋର ବଳ ଦୁଇଗୁଣ,

ଏକା ନିମିଶକେ ମାରି ପକାଇବି

ହୋଇବ ତୁମ୍ଭେ ନିଉନ ।

ସାରା ସଂସାରରେ ରାଜତ୍ବ କରିବ

କଙ୍କାଳ ସାର ଶାସନ,

ମଣିଷ ଜାତିକୁ ଏକ କରିଦେବି

ଏକ କରି ଦୁଇ ମନ ।

କଙ୍କାଳର ଉକ୍ତି କାନ ଡେରି ଶୁଣ

ହୁଅ ତୁମ୍ଭେ ସାବଧାନ,

ବେଳ ଥାଉ ତୁମ୍ଭେ ସୁଧୁରି ଯାଅରେ

ନହେଲେ ହେବ ନାଶନ ।