ଜୀବନ ଯମୁନା

ଜୀବନ ଟା ମୋର ଯମୁନାର ନଈ

ବହି ଯାଏ ତୀବ୍ର ତର

ସହି ସହି ଚାଲେ ହତାଶା ନିରାଶା

ମନ୍ତ୍ରଣା ଭୀଷଣ ତର ।

ପ୍ରବଳ ଆଘାତ ଭାଙ୍ଗେ ଅବିରତ

ନିରତେ ଦୁଃଖ ଜ୍ୱଳନ

କାହିଁ ଆଉ ସ୍ନେହ ଆଦର ଆଦର୍ଶ

ଅବା ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରୀତି ସ୍ବପ୍ନ ।

ଅଧୁରା ଲାଗଇ ଉଦାସ ଆଖି ରେ

ଅଭିନୟ କରେ ମାୟା 

ମରୀଚିକା ପରି ଲାଗେ ଅତି ମନୋରମ୍ୟ

ସମ୍ଭାବନା ନାହିଁ ଏହା ।

ଆଶା ଆଶ୍ୱାସନା ଉତ୍ସାହ ଚେତନା

ଚିନ୍ତନ ଉତ୍ତମ ଭାବ

ବହନ କାରୀ ଯେ ବାସ୍ନା ଆସୁଥିଲା

ଯହୁଁ ନିତି ଅଭିନବ ।

ଲୁପ୍ତ ସବୁ ଆଜି ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କ

ଗଢିବା ହୁଏ କଠିନ

ବାହାରିଥାଏ ସେ ଅନେକ ଅନେକ

ପ୍ରକାରର ମନ୍ଦ ଗୁଣ ।

ବ୍ୟଥାକୁ ବହନ କରେ ନିତି ଦିନ 

ବଢ଼େ ଦୁଃଖ ତାପ ଦାଉ 

ଜୀବନ ଯମୁନା କରେ ପ୍ରଦୂଷିତ

ଶାନ୍ତି ପ୍ରୀତି ନାହିଁ ଆଉ ।

 ଦୁର୍ଘଟଣା ବାଧା ବ୍ୟାଧି ରାଜି ପୀଡା

 ଅସାମାଜିକ ଅବସ୍ଥା

 ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବା ଲାଗି ରହିଅଛି

ଏଠାରେ ନାହିଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା ।