ପର୍ଶୁରାମ ଭେଟ

ଜନକ ଙ୍କ ପାଶେ ମେଲାଣି ମାଗିଲେ

ଯିବା ପାଇଁ ନିଜ ଦେଶ

ଅଯୋଧ୍ୟା ରାଜନ ଦେଖି ଶୁଭ କ୍ଷଣ

ଚଳିଲେ ଆପଣା ବାସ ସେ । ଘେନି

ଚାରିପୁତ୍ର  ପୁତ୍ର ବଧୂ ସାଥେ । ସେ

ବହୁ ସୈନ୍ୟ ସାମନ୍ତ ସହିତେ ।ସେ

ତହୁଁ ଚଳିଲେ ଆପଣା ପଥେ । ସେ

ଆନନ୍ଦ ମନରେ ହସ କୌତୁକରେ

ପୁତ୍ର ପୁତ୍ର ବଧୂ ମେଳେ

ରାଜା ଦଶରଥ ଦିଶନ୍ତି ସନ୍ତୋଷ

ସହସା ଡାକି ଏକଳେ । ହେ ରାଜା ।

ରହ ରହ କ୍ଷଣେ ରେ ପାମର ରେ

ବାଦ୍ୟ ନାଦ କରୁ   ଘୋର ତର ରେ

ପୁରିଲାଣି ଆଜି କାଳ ତୋର ରେ । 

ପ୍ରଚଣ୍ଡ କ୍ରୋଧାଗ୍ନି ଜାଳେ ଜମଦଗ୍ନି

ସୁତ ପ୍ରଖର ଗତିରେ

ରହ ରହ କାହିଁ ଯାଉ ଆରେ ଚୋର

ଡକା ପାଡ଼ି ଅଗ୍ର ତରେ । ସେ ହେଲେ

ଉପସ୍ଥିତ ସଘନେ ତୁରିତ । ଯେ

କମ୍ଫୁ ଥାନ୍ତି ରୋଗୀ ପ୍ରାୟେ ସେତ ଯେ

ଛତ୍ର ଭଙ୍ଗ ସସୈନ୍ୟ ତୁରିତ ଯେ ।

ଦିଅନ୍ତେ କୌସିକ ବହନ ଉଦନ୍ତ

ଭାଷୀତେ ରାଜା ଏ କ୍ଷଣେ

ଯମ ଦଗ୍ନି ସୁତ ଭୀଷଣ କୋପିତ

ଆସୁ ଛନ୍ତି ବିନାସନେ । ସେ ରାମ

କ୍ରୋଧାନଳେ ଜଳି ଭାଷୀ ବାଣୀ ସେ

ଆରେ ଆରେ , ପର୍ସୁ ରାମ ମୁନି ଯେ

ଉଚ୍ଚ ସ୍ଵରେ କରି ଘୋର ଧ୍ଵନି । ସେ ।

କୋପେ ରାମ ବାଣୀ ଭାଷନ୍ତି ତକ୍ଷଣୀ

ଆରେ ମାତୃ ଭାତ୍ରୁ ହନ୍ତା

ଅକାରଣେ ଆଜ  ରେ ଭାଣ୍ଡ ନିର୍ଲଜ

ଦେଖାଇ ହେଉ ଅହନ୍ତା । ରେ। ଆଜ

ରାମ ବାଣୀ ପର୍ଶୁ ରାମ ମୁନି ଯେ

ଗାତ୍ରେ ବିଦ୍ଧ ଯେସନେ ଅଶନୀ । ସେ

ତୀବ୍ରତର କଲା କୋପ  ବହ୍ନି ଯେ ।

ଆରେ ରେ ପାମର ରଡି ଘୋର ତର

ପ୍ରବେଶ ରାମ ଅଗ୍ରତ

ରଣ ଇଛି ବେଗେ ଶ୍ରୀ ରାମ ଙ୍କ ଆଗେ

ବୋଇଲେ ବାଣୀ ତୁରିତ । ସେ ରାମ ।

ବିନାଶ ରେ ବିନାଶ ରେ ଆଜ ରେ

କଣାସ ର ଶିଲି ଗତ ହେଜ ରେ ।

ଧନୁ ଧୃତ ନକରି ପହଜ ରେ ।

ପର୍ଶୁଧର କ୍ରୋଧ ଅଗ୍ନି ପ୍ରଶମନ

ଅର୍ଥେ ପ୍ରିୟ ସମ୍ଭାଷଣ

ମୃଦୁ ମଧୁ ସ୍ୱରେ ଭାଷିଲେ ଉତ୍ତରେ

ସୁସ୍ନିଗ୍ଧ ବାରି ସେଚନ । ଯେ ରାମ

ଆହେ , ପୂଜନୀୟ ଗୁରୁଜନ ହେ

କୁହ ତୁମ କିସ ପ୍ରୟୋଜନ ହେ ।

କେଉଁ ଲକ୍ଷ୍ୟେ  ତବ ଆଗମନ ହେ ।

ଭାଷୀ ରେଣୁ କେୟ  ତୁ କିରେ ଅଜେୟ

ଭାଙ୍ଗି ଅଛୁ ଶିବ ଚାପ

ଯଦି ଭାଙ୍ଗି ଅଛୁ   ସେ ଧନୁ ମୋହର

ଏ ଧନୁରେ ଚଲା ଚାପ । ରେ ରାମ

ବୋଲି କହି ରାମ ବାମ କରେ। ସେ

ସମର୍ପିଲେ ଧନୁ କୁ ସତ୍ୱରେ । ଯେ

ଧରି ହରି ନେଲେ ତେଜ ଖରେ ସେ ।

ତେଜ ହୀନ ଅଙ୍ଗ ହୁଅନ୍ତେ ସେଭଙ୍ଗ

ଦେଲେ ତତକ୍ଷଣ ରଣ

ବିଷ୍ଣୁ ତେଜ ହରି ବୈକୁଣ୍ଠ ବିହାରୀ

ଜିଣିଲେ ତାହାଙ୍କୁ ରାମ । ଯେ ରାମ

ଭାଷିଲେ ସେ କାହିଁ ବିନ୍ଧୁ ବାଣ ଯେ

ସେ ବୋଇଲେ ମୋ ଦୁଷ୍କୃତ ହାଣ ଯେ ।

ତହୁଁ ଶରେ ଛେଦି ପାପ ମାନ । ଯେ ।