ଏତିକି ଗୁହାରି ତୋତେ

ନିଃସଙ୍ଗତା ମୋତେ ଆବୋରି ବସିଛି

ବିଜନତାର ଏ ସ୍ବର,

ଛାତିରେ ମୋହର ଦରଦ ଭରିଛି

ନୟନେ ଭରିଛି ନୀର ।

ଆସିବ କି ଥରେ ପାଖକୁ ଟିକିଏ ?

ଵଡପଣ ଛାଡ଼ିଦେଇ,

କେତେ ଏକୁଟିଆ ମଣିଷ ସତରେ

ତୁମେ କି ଵୁଝନା ସାଇଁ ?

ଭକତ ତୁମର ନୁହେଁ ମୁଁ ମଣିମା !

ନାହିଁ ମୋର ଗୁଣ, ଜ୍ଞାନ,

ଭାବ,ଭକତିର ଧାର ମୁଁ ଧାରେନି

ଦୀନ, ହୀନ, ଅକିଞ୍ଚନ ।

ଦଦରା ଡଙ୍ଗାରେ ବସିଛି ଗୋସେଇଁ !

ବେଳ ହୁଏ ରତ ରତ,

ଚହଲୁଛି ଡଙ୍ଗା ଗଣ୍ଡ ମଝିଟାରେ

ହାତରେ ମୋ ନାହିଁ କାତ ।

ଡରାଇ ଦେଉଛି ଥରାଇ ଦେଉଛି

କଳାଘୁମର ଏ ପାଣି,

ଆସିବ କି ଥରେ କରୁଣା ସାଗର ?

ପାଣିରୁ ନେବାକୁ ଛାଣି ।

ସଭାପଛଧାଡି ମଣିଷଟିଏ ମୁଁ

ଆତୁରେ ରହିଛି ଚାହିଁ,

ଯିମିତି ରଖିଛ ସିମିତି ରହିଛି

ଅଭିଯୋଗ କିଛି ନାହିଁ,।

ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛି ହେ ସାଆନ୍ତ !

ଟଳ ଟଳ ହୁଏ ନାଆ,

ଦଦରା ଡଙ୍ଗାରେ ପାଣି ପଶିଲାଣି

ଲାଗୁଛି ମତେ ଛାନିଆ ।

ଚକାନୟନ ହେ ! ସବୁ ତୁମ ଇଚ୍ଛା

ରଖ ବା ନ-ରଖ ମତେ,

ଶ୍ରୀମୂଖ ଟିକିଏ ଦିଶୁଥାଉ ନାଥ

ଏତିକି ଗୁହାରି ତୋତେ ।