ଚଇତି ଆସର

ଚଇତି ଆସିଛି ନବ ପଲ୍ଲବରେ

ରଙ୍ଗର ପସରା ଧରି

ସୁରଭି ଖେଳୁଛି ଚୋରାବସନ୍ତରେ

ବିରାଗକୁ ଦିଏ ହରି ।

କାନନେ କୂଜନ ହୃଦୟେ ସ୍ପନ୍ଦନ

ଚହଚହ ଉପବନ

ପ୍ରକୃତି ପରବ ଲାସ୍ୟମୟୀ ଭାବ

ଭରେ ଭୂମାନନ୍ଦ ଜ୍ଞାନ ।

ଲହସି ରଞ୍ଜିନୀ ଅଳସୀ ତଟିନୀ

ଦିଶେ କେଡ଼େ ମନଲୋଭା

ରଙ୍ଗିଣୀ ନୟନୀ ଫୁଲରି ଧରଣୀ

ହୃଦ ଚ଼ମ୍ଭା ଦେଖି ଶୋଭା ।

ଶୁଭେ ସଞ୍ଜବେଳେ ଫେରୁ ସଭା କାଳେ

ହୁକେହୁଆ ଖୋଳତାଳେ

ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତଭୁ ବିଭା ଋତୁସନ୍ଧି ଉଭା

କୋଇଲିର ସୁର ବଳେ ।

ନାଚ଼ଇ ଶର୍ବରୀ ପାଇ ଶିବ ଶିରୀ

ଗୁଲୁବାସ ଫୁଲମାଳେ

ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ଦେବ ଝୁମେ ଚୈତ୍ର ପର୍ବ

ନାଟକୀ ଆଭା ଉଚ୍ଛୁଳେ ।

କୂଜନେ ପୂଜିତା ପୁଷ୍ପେ ବିଭୁଷିତା

ଦେଖ ବିରୋଳା ଧରତି

ଚିତ୍ତ ଲତାୟିତ ଭାବ କୋରକିତ

କରେ ଆସର ଚଇତି ।