ବୋଉ

ତୋ କୋଳ ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଦେଖିଛି           

ସତ ମିଛର ଏ ଦୁନିଆକୁ

ତୋ ହାତ ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଜାଣିଛି

     ହସ ଲୁହର ଏ ସଂସାରକୁ ।

ତୋ ଡାକ ଶୁଣିବା ପରେ ହିଁ ବୁଝିଛି

  ତୋ ଠାରୁ ମଧୁର ନାହିଁ କିିଛି

ତୋ ଛୁଆଁ ପାଇବା ପରେ ହିଁ ଭାବିଛି

    ସେଇ ଅନୁଭବ ସବୁକିଛି ।

ତୋ କାନି ଧରିବା ପରେ ହିଁ ଜାଣିଛି

  କେତେ ମହତ ସେ ପଣତର

ତୋ ପାଦ ଛୁଇଁବା ପରେ ହିଁ ଲାଗିଛି

    ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର ତୁ ମୋର ।

ତୋ ବିନା ଜିିିିଇବା ମରିବା ସମାନ

    ମାନେ ନାହିଁ କିଛି ଜୀବନର

ତୋ କଥା ଲେଖିବା ପରେ ହିଁ ଭାବୁଛି

    ଶଦ୍ଦ ସରିିିିଗଲା ଦୁନିଆର ।