ବଲ୍ଲଭା

ରାଗ--କାମୋଦୀ

ବରିଲା ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ପିରତି ରସେ ହିଆ

   ପାରେନା ମନ ମୋର ସହିରେ

ପୁଷ୍ପେ ପୂରିତ ଗଭା ମୁଖେ ହରଷ ଆଭା

   ମନକୁ ନେଲା ସେ'ତ ମୋହିରେ

କହି କହିରେ, ହରିଲା ମନ ମୋର ସେହିରେ,

   ଥରା ଓଠେ ଉଜାଣି ବାହିରେ ।

ନିତମ୍ବବତୀ ବାଳା ପିନ୍ଧି ରୂପା ମେଖଳା

   ନାଇ ଗଜରା ଫୁଲ ମାଳାରେ  

ଚହାଁଣୀ ତା' ବିଜୁଳି ଛଟକ ଭଳିଭଳି

   ଆସଇ ସଖୀମେଳେ ବାଳାରେ

ମେଳା ମେଳାରେ ,ହେବକି ଭେଟ ସଞ୍ଜ ବେଳାରେ,

   ପୂରିବ ଦୁଃଖୀ ହୃଦ ଜ୍ବାଳାରେ ।

ଅଥୟ ମୋ ନୟନ ସ୍ପୁରଇ ଘନଘନ

   ନ ଦେଖି ତା' ଚନ୍ଦ୍ରବଦନରେ

ମନ ମୋ ଛନଛନ ବୁଝେନା ନିଷେଧନ

    ମିଳନ ଏକହି ନିଦାନରେ

ଝିନ ଝିନରେ, ହେଲାଣି ମୋର ତନୁମନରେ,

  କି କହିବି ମନ ନିଡ଼ୀନରେ ।

ଦିଅ ଖବର ତା'ରେ ବାର୍ତ୍ତା କି ଫୁଲଠାରେ

   ବୁଝାଇ ମୋର ହୃଦ ଚିଆଁରେ

ତା' ଚାହାଁଣୀ ଚୋଟେ ଚିତ୍ତ ମୋର ଉଚ୍ଚାଟେ

   ଚାପ ନ ହରିବ ସେ କିଆଁରେ

ପ୍ରେମ ଛୁଆଁରେ, ଥରୁଛି ଜରେ ମୋର ହିଆରେ ,

   ନିଭାଅ ତା' ପ୍ରେମର ନିଆଁରେ ।