ତୂଷ୍ଣୀକ

ମାଣିକ ଦ୍ବିପରୁ ଆସି 

       ମଉନେ ବସିଛି

          କି ଅଭାବ ହେଲା

ପଚାର ପଚାର ତା'କୁ

       ଏ ଧ୍ରୁବ ମଣ୍ଡଳେ

          କିଏ ଦୁଃଖ ଦେଲା ।

ଚଟୁଳ ଚିତ୍ତପ୍ରସାଦେ

        ବିଷାଦର ଛାୟା

           ଦେଇଛି ଘୋଡ଼ାଇ

ତରଙ୍ଗିତ ଚାହାଁଣୀରେ

        ଖୋଜୁଛି କାହାକୁ

           ନେତ୍ରାମ୍ବୁ ଝରାଇ ।

କେ ଅଛ ହେ ପଚାରିବ

        କିସ ହରାଇଛି

            ଯୁବା ବୟସରେ

ବସନ୍ତରେ ଅ-ବସନ୍ତ

        ବିଷମ ପୁଷ୍ପଜ

            ଯହିଁ ଧୀରେ ଝରେ ।

 ସରସିଜ ସମ ମୁଖ

         ମଉଳି ଯାଇଛି

            ଗ୍ରୀଷମ ପ୍ରଭାବେ

ଉଦୟଭାନୁ କି ଘେରି

          ରହିଛି ବାଦଲ

             ଶ୍ରାବଣ ପ୍ରଭାତେ ।

ନାହିଁ ସେ ସୁଷମା ନବ

         ଯଉବନ ଛଇ

            ହୋଇଛି ଭାବୁକ

ଘନ ବିଭାବରୀ ଘୋଟି

          ହୃଦୟ ହୋଇଛି

              ବିରହୀ ତୂ୍ଷ୍ଣୀକ ।

          

ତୂଷ୍ଣୀକ--ମୌନୀ