ବନ୍ଦୀ ପୃଥିବୀ ଓ ଆମେ

ଶାନ୍ତ ଜୀବଜଗତରେ ଆମେ

ଅଶାନ୍ତ ମାର୍ଗ ଦର୍ଶକ ହେବାରୁ

ଆଜିର ବର୍ଷକୁ ଏକ ମାଠିଆ ବୋଲି 

ଭାବି ଦେଖିବ,

ସେ ଭିତରେ ବିପଦ ହିଁ ଭର୍ତ୍ତି ରହିଛି ।

ଧୂଳି ମାଟିର ତମସାଚ୍ଛନ୍ନ ଜୀବନରେ 

ଯେତେ ପାରୁଛ ରଙ୍ଗ ଢାଲ

ଯେତେ ଚିକ୍କଣ କରିବ କର

ଯଦି ନିଜେ ନିଜକୁ ନ ବୁଝାଇବ

ପରେ ଦେଖିବ,

ସବୁ ଫିକା ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ହିଁ ରହିଛି ।

ଏଠି କାହାକୁ ଯେ ଫୁର୍ତ୍ତି ଥିଲା

ଟିକିଏ କାହା କଥା ଭାବିବାକୁ 

କାହା ଦୁଃଖକୁ କାନ୍ଧରେ ବୋହିବାକୁ

ପ୍ରକୃତି ଏବେ ନାଲି ଆଖି ଦେଖାଇଛି

ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ଦେଖ,

ଖାଲି ଆଖିରେ ଘଟଣା ସବୁ ନଗ୍ନ ଦିଶୁଛି । 

ସ୍ଵର୍ଗ ମହଳରେ ଶୋଇ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖ

କିନ୍ତୁ କାହାକୁ ନୀଚ ଦରିଦ୍ର ମଣ ନାହିଁ 

ମାନବିକତାକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ଶିଖ

ଶେଷେ ଦେଖିବ,

ମନେ ହେବ ସ୍ବର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଛି ।