ମୁଇଁ ଭି ହେନ୍ତା ହେତିଁ କାଏଁ

କେନ୍ କଁଟା ବୁଦା ଭିତରେ ଥାଇ

ଫୁଲ୍ ବାଗିର୍ ଫୁଟିଯିମି କାଏଁ ବଲ୍'ସିଁ

ତାର୍ ହାଁତ୍ କେ ଡର୍ ଲାଗ୍'ସି

କେଭେ ଆସିକରି ଟୁଲି ନେବା ବୋଲି ।

ମିଛ୍ ଆର୍ ଧୋକା କେ ସହେବାର୍ ଲାଗି

ପଖାନ୍ ଏନ୍ତା ଟାନ୍ ହେଇଯିମି କାଏଁ ଭାବ୍'ସିଁ

ହେଲେ ସେ ହାତୁଡ଼ି କେ ଡର୍ ଲାଗ୍'ସି 

ମୋର୍ ହୁରୁଦ୍ ଥି ଚୋଟ୍ ମାରିଦେବା ବୋଲି ।

ପତର୍ ଗୁଟେ ହେତିଁ କାଏଁ

ଗୁଲାପ୍ ଫୁଲର୍ କଁଟା ଖେଂନ୍ଦା ଥି

କାହାର୍ ହାଁତେ ତ ଛନେ ରହେତିଁ

ନାଇଁ ତ କେନ୍ ମାଲିକିନ୍ ର ବଗିଚା ଥି 

ମୋର୍ ଦିହିଁ କେ ବିକି ଦେତିଁ ।

ଉଷୁମ୍ କେତେ ଦେତିଁ କାଏଁ

ବେଲ୍ ଉଦିଆ ଖରା ଲେଖେଁ

ପ୍ରେମ୍ ଜାଡେ ଥରୁ ଥିବାର୍ ଦିହି କେ

ସୁଲ୍'ସୁଲିଆ ଧୁକା ଘାଏଁ ହେତିଁ କାଏଁ

ସମ୍'କେ ଛିଁ ଯାଏଁତି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ।

ମନର୍ ଭାବ୍ ଟେ ଯଦି ହେଇ ଯାଏତିଁ 

ଝକ୍'ଝକେଇ ଧାଇଁ ଯାଉଥିତିଁ ଝରନ୍ ଲେଖେଁ

କେତେ ମନର୍ ଇଲାକା କେ ପାର୍ କରି

ଫେର୍ ଫେରି ଆସି ପାରୁଥିତିଁ କାଏଁ ?

ଡାକ୍'ଲେ ପଛ୍ ଆଡେ, କାହାର୍ ଡାକ୍ ଶୁନି...।

           

ଶବ୍ଦ 

କଁଟା ବୁଦା - କଣ୍ଟା ଗଛ ଭିତରେ 

ବାଗିର୍- ପରି

ବଲ୍'ସିଁ - କହେ

ଟୁଲି- ତୋଲି

ପଖାନ୍- ପଥର

ଟାନ୍- ଟାଣ

ଭାବ୍'ସି-ଭାବିବା 

ହୁରୁଦ୍ -ହୃଦୟ

ପତର୍ -ପତ୍ର

ହେତିଁ- ହେବା

କାଏଁ- କି ?

କଁଟା ଖେନ୍ଦା - କଣ୍ଟା ଥିବା ଶାଖା

ଛନେ-କିଛି ସମୟ 

ରହେତିଁ- ରହିବା

ବିକି ଦେତିଁ - ବିକି ଦେବା

ଦେତିଁ- ଦେବା

ବେଲ୍ ଉଦିଆ- ସକାଳ 

ଲେଖେଁ-ପରି

ଜାଡେ-ଶୀତରେ 

ଦିହି- ଦେହ

ଧୁକା- ପବନ

ଛିଁ ଯାଏତିଁ - ଛୁଇଁ ଯିବା

ଝରନ୍ ଲେଖେଁ -ଝରଣା ପରି

ପାରୁଥିତିଁ- ପାରିବା 

ଫେର୍ - ଆଉ ଥରେ 

ପଛ୍ ଆଡେ -ପଛ ଆଡୁ

ଶୁନି-ଶୁଣିବା