ମାୟାମୃଗ

ଯେବେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଚିରିଦେଖେ

ସେଇଠି ବି କେତେ ନଗ୍ନଚିତ୍ର ଦିଶେ

କେତେ ଜଣ ପୁଙ୍ଗଳା ବେଶରେ,

ଆଉ କେତେ ଜଣ ଶୁଷ୍କ ମୁହଁ ଧରି,

ଅଜଣା ପିଞ୍ଜରାରେ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି ।

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଆଲୋକରେ ନିତି ଦେଖେ

ରାହା ଦେଖୁଥିବା ନିର୍ଦୟ ଆଖି,

ଅଚେତ୍ ହେବା ଉପରେ ଥିବା ଜ୍ଞାନ,

ଆଉ ମାୟାମୃଗ ଭଲି ଭୋକ, 

ବିକଳ ରୂପ ଧାରଣ କରି ଦୌଡୁଥାନ୍ତି । 

ଏ ପ୍ରକୃତିର କାନଭାସରେ ଦେଖେ

ଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାରରେ ଶିକ୍ଷାର ବାଦଲ,

ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଅନ୍ନର ଛାଇ,

ରୁଗ୍ଣ ମୁହଁରେ ହସର ରଶ୍ମି,

ଆଉ ନିସ୍ତବ୍ଧ ରାତିରେ ଆଖିର ପ୍ରତିବିମ୍ବ,

ଏକ ବଳୟ ଭିତରେ ଘୁରି ବୁଲୁଥାନ୍ତି ।

ଟ୍ରାଫିକ୍ ଛକରେ ଠିଆ ହୋଇ ଦେଖେ

ଚକ୍'ଚକ୍ ରାଜ ରାସ୍ତାର ଭିଡ଼ ଭିତରେ

ପଙ୍ଗୁ ନିଶ୍ବାସର ଯା ଆସରେ 

ଗହଳି ଭିଡ଼ରେ ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ମାୟାମୃଗ ସବୁ 

ଧର୍ମର ଶରବିଦ୍ଧରେ ଟଳି ପଡୁଥାନ୍ତି  ।