ବାରମଜା

ବାରମଜା ଆହା କି ମଜା

ଖାଇଲେ ସର୍ବେ ଖୁସି

ପିଲା ଠୁ ବଡ଼ ପୁଅ କି ଝିଅ

କେଡେ ସୁଆଦ ଭାଷି ।

କିଏ କହେ ତାକୁ ଚେନାଚୁର 

କିଏ କହେ ମିଶ୍ଚର

ରାଗ ଲୁଣିଆ ଅଲଣା ପୁଣି

ଅଛି ନାନା ପ୍ରକାର ।

ମୁଢି ସହିତ ମିଶାଇଦେଲେ

ବର୍ଷା ପାଗ ବେଳେ

ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡାରେ ବସି ଖାଇଲେ

ପରମ ସୁଖ ମିଳେ ।

ପିଲାଏ ମିଶି କରନ୍ତି ପାଗ

ମୁଢି ମିଶ୍ଚର ଲଙ୍କା

ପିଆଜ ଅଦା ଧନିଆ ପତ୍ର

ତେଲ ମିଶାଇ ସଜା।

ମଝିରେ ରଖି ଗୋଲ ହୋଇ

ଶ୍ରେଣୀ ଆଗରେ ବସି

ଖାଇବା ଦେଖି ଗୁରୂ କହିଲେ

ମୋ ଭାଗ ଦିଅ କିଛି ।

ପିଲାଦିନର ସେ କଥା ଆଜି

ପଡୁଛି ମନେ ମୋର

ସ୍ନେହ ଡୋରରେ ବନ୍ଧା ଥିଲୁ

ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ଆବର ।

ସାଙ୍ଗ ସାଥିରେ ନଦୀ କୂଳରେ

ବାଲି ଉପରେ ବସି

ବାରମଜା ମୁଢି ସାଥିରେ

ଖାଇକି କେଡେ ଖୁସି ।

ନ ଥିଲା ଭେଦ ଭାବ ବିଚାର

ମିଶି ମିଶ୍ଚର ସମ

ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ କି ଗୁରୂ ଶିଷ୍ୟ 

ଅତୁଟ ସେ ବନ୍ଧନ ।

କର୍ପୁର ଯାଇ କନା ପଡିଛି

ନାହିଁ ସେ ସ୍ନେହ ଭାବ

ବଦଳି ଯାଇଛି ଭାବ ବନ୍ଧନ

ସତେ କି ସେ ଫେରିବ ।