ପକ୍ଷୀର ବିଳାପ

ନୀଳ ଆକାଶର ନୀଳିମା ଭିତରେ 

ଉଡ଼ିବୁଲେ ଡେଣା ଝାଡ଼ି, 

ଖରା, ବରଷାକୁ ନାହିଁ ମୋର ଡର 

ଯାଏ ବହୁଦୂର ଉଡି |

ସକାଳ ଆଗରୁ ସୂରୁଜ ପୂର୍ବରୁ 

ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ୱେଷଣ କରେ, 

ଉଡ଼ିଯାଏ କେବେ ଦୂର ବିଦେଶକୁ 

ଦିନ ପରେ ଦିନ ସରେ |

ବିଗିଡି ଗଲାଣି ପରିବେଶ ସିନା 

ପ୍ରଦୂଷିତ ଜଳବାୟୁ, 

ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରୁ ଅନ୍ୟତ୍ରକୁ ଯାଏ 

ସରିବା ଆଗରୁ ଆୟୁ |

ସହ ସହ ଗଢେ କଳ କାରଖାନା 

ବାହାରେ ବିଷାକ୍ତ ଧୂଆଁ, 

ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ହୁଏ ନୀତି ଛଟପଟ 

ଉଜୁଡ଼ି ଯାଏ ଦୁନିଆଁ |

ବସାଟିଏ ଅବା କେଉଁଠି ବାନ୍ଧିବି 

ଗଛଟିଏ ନାହିଁ କାହିଁ, 

ଅଟ୍ଟାଳିକା ମାନ ଗଢ଼ା ହେଉଅଛି 

ଛାଇ ଟିକେ ମିଳେନାହିଁ |

ବହୁନାହିଁ ଆଉ ମଳୟ ପବନ 

ନାହିଁ ଘଞ୍ଚ ବଣ ବୁଦା, 

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧ ମଣିଷ 

କାଟି କରିଦେଲା ପଦା |

ପ୍ରତିବର୍ଷ ଆସେ ମହାବାତ୍ୟା ପୁଣି 

ବର୍ଷା ହୁଏ ଅନର୍ଗଳ, 

ଉଜୁଡାଇ ଦିଏ ଧନ ଜୀବନକୁ 

ଚାହିଁ ରହୁ ଜଳଜଳ |

କେବେ ପୁଣି ହୁଏ ଭୂମିରେ କମ୍ପନ

ଘର ଦ୍ୱାର ଲୋଟିପଡେ, 

ଗଛ ନାହିଁ ବୋଲି ଏ ମହା ସଙ୍କଟ 

ଦେଖାଦିଏ ଚାରିଆଡେ |

କେତେ ଶିକ୍ଷାଦେଲେ ଚେତିବ ମଣିଷ 

ବୁଦ୍ଧି କରୁନାହିଁ କାମ, 

ପ୍ରକୃତିର କୋପ ଆଗରେ ମଣିଷ 

ଅଟେ ସିନା ଧୂଳି ସମ |

ସୁଧୁରି ଯାଅ ହେ ବିଶ୍ଵବାସୀ ଗଣ 

ପକ୍ଷୀ କରେ ନିବେଦନ, 

ତୁମେ ତ କାଟୁଛ ସୁଖେ ନିତି ଦିନ 

ମୋତେ ଦିଅ ବୃକ୍ଷ ଦାନ |