ଝିଅଟିଏ ବଞ୍ଚିଲେ ଦୁନିଆଁ ହସିବ

ନାରୀ ଦୁଃଖର ସ୍ରୋତରେ ଭାସି, ପରର 

ସୁଖକୁ ସାଉଁଟି ନିଏ

ଲୁହ ଲହୁ ସବୁ ନିଜେ ପିଇ ଦେଇ, ଅନ୍ୟ

କୁ ସେ ସଦା ହସାଏ |୧|

ସେ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ, କରୁଣାମୟୀ ଓ 

ସହିଷ୍ଣୁତା ଗୁଣରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ଉଦାରତା, ସ୍ନେହ, ମମତାର ଭଣ୍ଡାରେ 

ପୂରିଛି ତାହାର ମନ |୨|

ନାରୀ, କିଏ କହେ ସେ ନାରାୟଣୀ, ସେ 

ପରା ସର୍ବଂସହା

ସେ ହୁଏ ଜାୟା, ଜନନୀ ଓ ଭଗିନୀ, 

ଏହା ଜାଣନ୍ତି ଦୁନିଆଁ |୩|

ନାରୀର ଅନ୍ୟ ନାମ ଅଟଇ ଦୁହିତା, 

ଦୁଇ କୁଳ ପାଇଁ ହିତା

ନିଜକୁ ଜାଳି କରେ ଆଲୋକିତ, ସେ 

ଅଟଇ ଜଗତ ଜିତା |୪|

ନାରୀ ଗର୍ଭୁ ନାରୀ ଜନମ ନିଏ, ସେହି 

ରୁହେ ଚାରିକାନ୍ଥେ

କୁଳର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ବ୍ରତ ନାମେ, କଡା ନଜର 

ଥାଏ ତା ଗତି ପଥେ |୫|

ସେ ଚାଲେ ଏଠି ପର ରୁଚି ନେଇ, ନିତି 

ଦିନ କରଇ ଗତି

ନିଜ ରୁଚିକୁ,କରୁଥାଏ ହତ୍ୟା ସର୍ବଦା 

ପଥର କରିଣ ଛାତି |୬|

ସମାଜରେ ତାହାର ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱାଧୀନତା 

ହୋଇଛି ବୃଥା ଛଳନା

ହାଣ୍ଡିଶାଳ ସେଵା ନକଲେ ତ ସେହି 

ପାଏ ଅନେକ ନିର୍ଯାତନା |୭|

ପୁଅ ଝିଅଙ୍କର, ଏକା ଅଧିକାର, ଏହା 

ଅଛି ଆଇନ ବହିରେ 

ସଭିଏଁ ଭାଷଣେ କୁହନ୍ତି, କାନ୍ଦନ୍ତି କୁମ୍ଭୀର 

କାନ୍ଦଣା ଅଯଥାରେ |୮|

କିଛି ନାରୀ ତୋରାଣି କଂସାରେ ନିତି 

ଯୁଝୁଥାଏ ତା ଭାଗ୍ୟ ସହ 

ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତାରେ ଅହରହ ସିଝୁଥାନ୍ତି ତଥାପି 

କେବେ ନହୁଏ ଅସହ୍ୟ |୯|

ବାସ୍ତବ, କାମୁକ ପିପାସା, ବସେ ରୂପ 

ଚକଚାକ୍ୟର ଚଉପାଶେ, 

ଭୋଗ ଲାଳସାରେ, ମତ୍ତ ହୁଏ ତାଙ୍କର 

ବିକାର ବିକୃତି ଆଶେ |୧୦|

ବାସ୍ତବ, ପ୍ରୀତିରେ ପ୍ରତାରଣା, ବିଶ୍ୱାସେ 

ସେମାନେ ବିଷ ଦିଅନ୍ତି

ପୁଅକୁ ଆଦର, ଝିଅକୁ ବୋଝ, ଝିଅ ଘିଅ 

ବୋଲି ସର୍ବଦା କହନ୍ତି |୧୧|

ପ୍ରଜାପତିର ଡେଣାକୁ ସିନା ରୋକନ୍ତି 

ପୁରୁଷ କୈନ୍ଦ୍ରିକ ସମାଜ

ତା ପରିସୀମା ବ୍ୟାପ୍ତ, ତାହା କଅଣ କରି

ପାରିବକି କେହି ତୁଚ୍ଛ |୧୨|

ସହନଶୀଳତା ଧୈର୍ଯ୍ଯ ଧରିବାକୁ ପୁରୁଷ 

ଦିଏ ଖାଲି ପ୍ରବଚନ  

ଏମନ୍ତ କଥା କହିବାରେ ହାତକୁ ଗୋଡକୁ 

ତାଙ୍କୁ ଲାଗୁଛି ବା କଅଣ |୧୩|

ନାରୀ ହିଁ ଚେତନା, ସେ ରୁହେ ପ୍ରେରଣା

ମୟୀ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନରର

ସେ ହିଁ ଶକ୍ତି, ସେ ହିଁ ଭାବନା, ଉପମା

ମୟୀ କଳ୍ପନାମୟୀ କବିର |୧୪|

କିପରି କୁହ ସଭିଏଁ, ଝିଅ ଜନ୍ମ ବୋଝ, 

ପୁଅରେ ବଂଶ ରକ୍ଷା

ଏହି ଭାବନାରୁ ଯୁଗ ଏମିତି ହେଲାଣି 

ଝିଅ ପାଏ ନାହିଁ ସୁରକ୍ଷା |୧୫|

ଝିଅଟିଏ ପାହାଡ ଚଢୁଛି ଆକାଶେ ଉଡ଼ୁଛି, 

ବୁଡ଼ୁଛି ସମୁଦ୍ର ତଳେ

ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ମାପି ଆକାଶ ଚାନ୍ଦ ପହଁଚିଲେ 

କଳବଳେ କଉଶଳେ |୧୬|

ଡାକ୍ତରାଣୀ ହୋଇ, ରୋଗୀ ସେବା କରି, 

ହେଉଛି ସବୁରି ପ୍ରିୟ

ସୈନିକଟି ହୋଇ ଶତ୍ରୁ ସୈନ୍ୟ ହରେଇ

 ଆଣୁଛି ଦେଶର ଜୟ |୧୭|

ଗଢ଼ୁଛି ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ, ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ହୋଇ, 

କରଇ ଶିକ୍ଷାଦାନ

ଲୋଡା ଝିଅଟିଏର ସ୍ନେହ, ଆଦର, ଯତନ 

ଆଉ ସନମାନ |୧୮|

ଅନୁରୋଧ ଏ ଅଧମ ଚିତ୍ତନର ଏତିକି 

ଭ୍ରୁଣ ହତ୍ୟା କର ନାହିଁ

ଝିଅଟିଏ ବଞ୍ଚିଲେ ସାରା ଦୁନିଆଁ ହସିବ, 

ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ |୧୯|