ମିଛ ମଣିଷ

ହସ ଲୁହଭରା ମାୟାର ସଂସାର

ସୁଖ ଦୁଃଖ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ,

ଧନୀ ଗରିବର ସୀମାରେଖା ତଳେ

ରୂପରେଖ ଭିନ୍ନଭିନ୍ନ |

ହୃଦୟ ଭିତରେ ସାଇତା ରହିଛି

ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ଅସୁମାରୀ,

ପଥ ହୁଡ଼ିଗଲେ ଅମଡ଼ା ବାଟରେ

ନଆସେ ପଛକୁ ଫେରି |

ପରିଚୟ ଖୋଜେ ନିଜେ ନିଜ ମଧ୍ୟେ

ଅସ୍ତିତ୍ତ୍ୱ ନପାରେ ଜାଣି,

କେଉଁଠି ଆରମ୍ଭ କେଉଁଠି ତା ଶେଷ

କେଉଁଆଡେ ଯିବ ପୁଣି |

ମିଛ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚେ ଅଭିନୟ କରେ

ଭଲିଭଳି ରଙ୍ଗ ମାଖି,

କେତେବେଳେ ପୁଣି ଭାବୁକଟେ ସାଜି

ଓଦା କରୁଥାଏ ଆଖି |

ଜୀବନଟା ଶେଷେ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ

ରହେନାହିଁ ଅବଶେଷ,

ସତ ଦୁନିଆଁରେ ମିଛ ଏ ମଣିଷ

ପ୍ରକୃତିର ଅଟେ ଦାସ ।