ଜୀବନ ଖରାଛାଇ ଖେଳ

କଷଟି ପଥର ସୁଖଦୁଃଖପୂର୍ଣ୍ଣ

ଉଜାଣି ଜୁଆର ମେଳ,

ଜୀବନଟା ଅଟେ ଖରାଛାଇ ଖେଳ

ବଂଚିବାକୁ ନାହିଁ ବେଳ |

ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଫାସରେ

ବାନ୍ଧିହୁଏ ମନପ୍ରାଣ,

ଯାତନା ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହିବାକୁ ହୁଏ

ଉତ୍ସର୍ଗ କରି ଜୀବନ |

ପରକୁ ଆପଣା କରିବାକୁ ହୁଏ

ମହମ ପରି ତରଳି,

ନିଜ ଦୁଃଖ ଭୁଲି ସୁଖ ବାଣ୍ଟିବାକୁ

ସଳିତାଟି ପରି ଜଳି |

ଏଇତ ଜୀବନ ଖେଳ ଛକିଶୂନ

ଉତ୍ଥାନ କେବେ ପତନ,

ସବୁକୁ ଆଦରି ବଢିବାକୁ ହୁଏ

ଭୁଲି ମାନ ଅପମାନ |

ଷଠୀ ନିଆଁ ଠାରୁ ଜୁଇ ନିଆଁ ଯାଏଁ

ଦିଦିନ ପାଇଁ କୁଣିଆଁ,

ପାପପୂଣ୍ୟ ଧାରେ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ପରେ

ଚାଲେ ଭାବ ଦିଆନିଆ |

ପରକୁ ଆପଣା କରିବାର ପାଇଁ

ମହତ ପଣିଆ ନେଇ,

ଶେଷ ପରିସୀମା ଟପିବାକୁ ହୁଏ

ଖରାଛାଇ ଖେଳ ଡେଇଁ |