ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ  ରୂପେଲି କିମିଆ

   ଲାଗେ ମିଠା ମିଠା ନିଆଁ

ଉତ୍ତ।ଳେ ମନରେ ପ୍ରେମର ଜୁଆର

   ଭଲ ଲାଗେ ପ୍ରିୟା ଛୁଆଁ ।

ଭୁରୁଭୁରୁ ବାସେ ମଳୟ ପବନେ

     ପ୍ରେମର ମଧୁ ସୁବାସ

ଜଣା ପଡ଼େ ପୁଷ୍ପ ରୂପ ରସ ଗନ୍ଧ

    କିରଣ ହେଲେ ସ୍ପର୍ଶ ।

ମଙ୍ଗଳ ପ୍ରଭାତେ ଉଅଁନ୍ତି ଅରୁଣ

    ଢାଳନ୍ତି ରଙ୍ଗ ଅବିର

ପୂରେ ଦଶଦିଶ କଳ କୂଜନରେ

    ଜୀବନ ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ।

ଉଡିବୁଲେ ମନ  ପ୍ରଜାପତି ପରି

   ଝାଡି ତାର ଟିକି ଡେଣା

ହୁଏ ମତୁଆଲା ସୁବାସ ସୁଗନ୍ଧେ

   ହୁଏ କେବେ ବାଟବଣା ।

ସାତ ତାଳ ପଙ୍କ ପଦୁମ ପୋଖରୀ

    ପଦ୍ମଗନ୍ଧା ସୁକୁମାରୀ

ଏକ ମନପ୍ରାଣେ ହୁଏ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ

     ଅରୁଣଙ୍କୁ ଅନୁସରି ।

ମୃଦୃ ପଦ ପାତେ ଜୀବନ ସମ୍ପାତେ

    ସଞ୍ଚରେ ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ

ସରସ ସୁନ୍ଦର  ଉଲ୍ଲାସ ଆନନ୍ଦେ

    ବରଷଇ ମଧୁ ଇନ୍ଦୁ ।

ହେଉ ମଧୁମୟ  ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର

   ସୁରଭିତ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି

ନ ଉଡୁ ନ ବୁଡୁ ପବନେ ପଙ୍କରେ

   ନ ଜଳୁ ଘୃଣା ଅପ୍ରୀତି ।

ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ  ପୂଜ୍ୟ ବନ୍ଦନୀୟ

   ହେଉ ସଦା ବରଣୀୟ

କଳୁଷିତ ଅବା  ପ୍ରେମ ବିଫଳତା

    ପରିଣତି ଭୟାବହ ।

ସଫଳ ସକାମ ହେଉ ପ୍ରେମ ଲକ୍ଷ୍ୟ

    ପ୍ରିୟ ସତ୍ୟ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି

ଘେନ ମୋ ମିନତି ସଜାଅ ସୁନ୍ଦରେ

     ସୁସାହିତ୍ୟ ଅନୁରକ୍ତି ।