સરદારનું ગીત - ૪પ
સરદારનું ગીત - ૪પ
કરાંચીમાં (ઈ,સ, ૧૯૩૧)
કોંગ્રેસ થૈ’ કરાંચીમાં, પ્રમુખ સરદાર રે;
લોકો તેમ જ બીજાનો, મળેલ સહકાર રે,
લઈને સહુનો સાથ, વ્યવસ્થા ગોઠવાય રે;
વ્યવસ્થા એ કરી એવી, જે આદર્શ ગણાય રે,
સમાધાની વિશે બન્યા, નારાજ નૌયુવાન રે;
હતા ઘણાય નેતાઓ, હજુયે કેદવાન રે,
ભગતસિંહને ફાંસી, આપવાનું થયેલ રે;
તેથી ઘણા યુવાનો તો, ઉશ્કેરાઈ ગયેલ રે,
કરાંચી સ્ટેશને પોંચ્યા, ગાંધીને સરદાર રે;
કાળાં ફૂલ લઈને થૈ’, યુવાનોની કતાર રે,
જોઈ વિનય ગાંધીનો, યુવાનો શરમાય રે;
માથે ન નાખતાં ફૂલો, હાથોહાથ અપાય રે,
ગયા કોંગ્રેસમાં તેઓ, સ્વીકારી ઉપહાર રે;
પ્રવચન કરે ટૂંકું, પ્રમુખ સરદાર રે,
યાદ કર્યાં ગઈ સાલે, આપેલાં બલિદાન રે;
ભગતસિંહને પ્રાર્થે, કહી વીર યુવાન રે,
અંગ્રેજોનું હતું કેવું, હૃદયશૂન્ય રાજ રે;
એના વિશેય તેઓએ, ખૂબ કાઢેલ દાઝ રે,
સંધિ બાબત બોલીને, ચોખવટ કરેલ રે;
પૂર્ણસ્વરાજ માટે જ, વાટાઘાટો થયેલ રે,
પછી થયેલ તૈયાર, જવાહર-સુભાષ રે;
ને સરદાર-ગાંધીને, આપેલ મોકળાશ રે,
સંધિ ઠરાવ લાવીને, ગાંધીજીએ કહેલ રે;
પૂર્ણસ્વરાજની એમાં, ઘણી આશા ભરેલ રે,
દૈ’ સહકાર વેરીને, પ્રેમ જીતી શકાય રે;
ને તેથી ગોળમેજીમાં, આપવાની સહાય રે,
થૈ’ કાર્યદક્ષા સંભાળ્યું, સરદારે સુકાન રે;
શોભે ખેડૂતને એવું, કામ કર્યું મહાન રે,
**
રાખી અંગાર આંખોમાં, દર્દ હૃદયમાં ધરી;
ભાષણમાં વહાવે છે, જુસ્સો યુવાનમાં ભરી.
(ક્રમશ:)