સ્નેહ

મારાથી વધુ એ મને સમજે,

એમની એ આવડત મને ગમે. 

પ્રેમ અને વહાલ ખૂબ વરસાવે,

મુજ રુદિયામાં ઘણાં સ્વપ્નો રમે.

નિશ્ર્છલ પ્રેમ માણતી રહું જાણે,

માને ખોળે ભૂખ્યો બાળક જમે.

પ્રગાઢ આલિંગન જો આપી દે,

મનની આ વ્યાકુળતાઓ શમે.

લાગણીઓના સથવારે જોને,

સ્નેહ નીતરતો પત્ર લખતાં અમે.