સમજણ

સૂકી ડાળે ચકલી બેઠીને સમજાય ગયો,

ગુચવાયો દાખલો પળમાં ઉકેલાય ગયો,

દીવાલો ઊંચી ચઢી નાખી વાદ ને વિવાદમાં,

દરિયો લાગણીતણો ત્યાં જ ફંટાય ગયો,

મૂલ કોડી સમુ તાગે અન્યનુ અહંકાર ભાવમાં,

સમયની થપાટે એ જ ભૂતકાળમાં હોમાય ગયો,

સડક પરની ધૂળ પણ ના આવશે સંગાથે,

સમજે આ મર્મ એતો જગમાં પુજાય ગયો,

જાતને છેતરી જીવાય ના કોઈ જન્મારો,

નિહન બ્હારી દેખાડાથી મૂર્ખ ભરમાય ગયો.