કયામતની ઘડી

દુઆ સ્વીકારી

તેં મને ઈશ્ બનાવી

દીધો. શા માટે !?

... એ પ્રશ્ને તમને ઈન્સાન

ન

રહેવા દીધો..!

પણ,

અફસોસ ન કરીશ

રે માનવી !

કૃત્યો દાનવોના કરી તું

પ્રખ્યાત થઈ ગયો જ્યાં...

ઈ મકબરો,

ને

નિંદ્રાધીન થનાર

તારી એ પ્રેમિકા...

નિષ્ફળ પ્રીતનો ડંકો

વગાડતી ગઈ...

છે..એ..... છે...એ.......

પામવા ઈ પ્રેમિકાનો પ્રેમ..

તેં, 

કંઈ કેટલાંય

કર્યા કત્લેઆમ..

પાછલા દરવાજે...!

પણ,

ખરો તું ડરપોક નીકળ્યો..

મેં

ધાર્યું નહોતું કદીયે

કે,

એકથી વિશેષ કન્યાઓનાં

થવાને સરતાજ !

તું,

એક પણ સાથે

વફાદાર નહીં રહી શકું !

કિલ્લાને ખૂણે ખૂણે

એક નહીં, બે નહીં, પાંચ નહીં,

ચૌદ ચૌદ બિસ્તર બિછાવી

ભોગવતો રહ્યો,

ચૂંથી રહ્યો

તું...

એક એક દહાડે

એક એક ખૂણે..!

તો ય

જોને...

આજ તું વખણાય છે

ના... ના... તું નહીં...

તારા થકી આદેશ અપાયેલ

ને

કલાકારો થકી

અંકિત થયેલ

એ

પ્રતિકૃતિ...

પ્રેમની..!

અમર પ્રેમની દાસ્તાન

બનીને !

શિવાલય

બુઝવી

ખડો કર્યો જ્યાં

તેં

પ્રેમનો મકબરો..!

જો... તો ખરી...

કબરમાંથી

ડોકિયું કાઢીને

જો...

ઇ

પવિત્રતા....

 એ

વગર વાંકે...

તારા કર્મે...

ગુમાવી રહ્યો છે

આજે...

સફેદી એની...

ને

જો તો ખરી....

નીચે..

સંગેમરમરનો

સરતાજ

ઝાંખો પડી રહ્યો છે...!

તને

કેવળ

તને જ પૂછવા માટે

આજે એ

ધરા તરફ ઢળી રહ્યો છે...

...કેમકે,

દુઆ સ્વીકારી

તું, ખુદાને ન મનાવી શક્યો...

ન ખુદ

ખુદા ભણી

એક પણ કદમ

આગળ વધાવી શક્યો..!

ન

અવતરીશ

હવે

આ યુગમાં રે તું..!

કયામતની એ

દુર્લભ ઘડી

જો

ભૂલથી

જન્નત ને બદલે

અહીં

ધરા પર અવતરી

તો......

ખ્યાતિ તારી

એ

શિવાલય તળે

વહેતી થઈ જશે...!