અસ્તિત્વનું કારણ

બની જે મારા અસ્તિત્વનું કારણ,

વંદન માડી તને શત શત નમન !

દુઃખે સુખે રહી પડખે, ક્યારેક ભૂલી મને,

ન ઓળખી કદીયે, તોયે જીવાડી મને,

ના મૂકી નવરી કે રેઢી મઝધારે તેં મને,

પણ, દિલથી સ્વીકારી પણ નૈં તેં મને !

આ જગમાં બની જે મારા અસ્તિત્વનું કારણ,

વંદન માડી તને કોટિ કોટિ કોટિ નમન !

ન લઈ શકી પક્ષ મારો, સાચે ખોટે જ્યાં,

ઢીબી નાંખી કોઈના કહ્યે અવિશ્વાસે ત્યાં,

વિખેરાતું મન મારું, આ નૈં તો મારું ઘર ક્યાં ?

શું આ જ હશે મારાં ખરાં જન્મદાતા અહીંયાં,

આ જગમાં બની જે મારા અસ્તિત્વનું કારણ,

વંદન માડી તને કોટિ કોટિ કોટિ નમન !

વખાણું તું મને, મારી કલાને, મથતી રહી દિન-રૈન,

તારી નજરમાં આવવા, રઝળતી રહી ખોઈ ચૈન,

નંદવી જેણે, ન માન્યું તેં સાચું મારું, કાં ઇ કહેણ ?

છિન્નભિન્ન થૈ, માની બેઠી, સગા નૈં હોય તારાં ઇ નેણ

આ જગમાં બની જે મારા અસ્તિત્વનું કારણ,

વંદન માડી તને કોટિ કોટિ કોટિ નમન !

હશે ચૂકવવાનું ગત જન્મનું કોઈ ઋણ મારે માથે તારું,

એ વિના, ન થ્યા હોય ભેળાં આવડી મોટી દુનિયામાં ભેરુ,

તારી જ કૂખે અવતરી, ન જીતી શકી મન તારું,

શું બગાડ્યું'તુ મેં માડી, કોઈ ન સમજ્યું મન મારું!!

આ જગમાં બની જે મારા અસ્તિત્વનું કારણ,

વંદન માડી તને કોટિ કોટિ કોટિ નમન !

પ્રાયશ્ચિત તને માફ ન કરી શકવાનું કરું કે રોઉં,

કિસ્મત મારી તેં લખી કે તારા ધણીએ, એ જોઉં,

ન ધરી ખોળે જેણે, એને, તુજ થકી જ ઓળખું,

ન સ્વીકારી શક્યો અંશ એનો, એને શાને વંદું,

આ જગમાં બની જે મારા અસ્તિત્વનું કારણ,

વંદન માડી તને કોટિ કોટિ કોટિ નમન !