જમીન ક્યાં?

બાળકો જોયા થોડા ચાલતાં,

એક અલગ પર્વત પર.

પર્વત હતો એ સાવ અલગ,

ને નવો આ ધરતી પર.

ન કોઈ ઢોળાવ, ન કોઈ શિખર,

ન કોઈ મંદિર અને દેરા.

આવે પાછી દુર્ગંધ ગજબની,

જોવો ત્યાં પ્લાસ્ટિક ને લીરા.

અચરજ થયું આ પર્વત જોઈને,

ગંદકી જ્યાં ભારોભાર.

થયું મને લાવ જોઉં ઉપર જઈ,

આ નવતર પહાડ.

બધી ગંદકી-ગંધના રસ્તે,

શરૂ કરી મેં ચઢાઈ.

ચડતાં જોયા ટ્રકો-ડમ્પરો,

ટ્રેક્ટરોની લાઈન.

જેમ જેમ ચઢાઈ પૂરી થઈ,

ગુમ થતી ગઈ જમીન,

ન કોઈ વૃક્ષો, નહીં મકાનો,

જગત લાગ્યું ગમગીન.

સાવ ઉપર ચડીને જોતાં,

દિલને લાગ્યો ઝટકો,

પર્વત હતો એ કચરાનો થર,

પર્યાવરણને મોટો ફટકો.

દરરોજના નીકળતાં કચરાનો,

ભેગો થતો અહીં ઢગ,

આસપાસની દુર્ગંધ કરતી,

ઘણા લોકોને રોગ.