ગંદો વાયુ

એક ફેક્ટરી સામે થોડી દૂર છે,

માથે તેની ધુમાડો ભરપૂર છે.

મારા માથે છે થોડો અજવાસ,

પણ તેના માથે અંધારું ચૂર છે.

સવાર-સાંજ એ ભૂંગળામાંથી,

ફૂકે છે એ ભરપૂર ધુમાડો.

ઉપર ચડે એ ધુમાડાના ગોટા,

જોતા લાગે વાદળ સમો સુવાળો.

જ્યારે ધુમાડો મારી પાસે આવે,

મને તો એ ખૂબ સતાવે.

મારી આજુબાજુ ફેલાય ને,

શ્વાસ એ મને ન લેવા દે.

મોટા થયા તો મને સમજાયું,

ધુમાડાના એ સુવાળા ગોટા,

આફતો સર્જે છે ભયંકર,

થાય છે જેમજેમ મોટા.