એક એવો માનવી

એક એવો માનવી રે'તો અમીરી આંકતો,

રોટલી લૂખી અને સાથે ગરીબી ફાંકતો.

ચીંથરાને પાથરી એમાં જ પસ્તી લાગતો,

આ શરમના મારથી માથે શરીફી ઢાંકતો.

એક જોડી ફાટલાં કપડાં સદાને પેરતો,

થિંગડા મારે અને જાતે ફરીથી ટાંકતો.

એકલો દેખાય છે એ દર વખત હું દેખતી,

છે ઝુરાપો કોઇ અંગતનો નમીથી ઝાંકતો.

એ જરા મરકી ગયો પાછો વળી આવ્યો "ખુશી",

જો ઘણો ધનવાન જે એને અહીંથી હાંકતો.