पैज
पैज
पैज लावली मित्राने
वाडा पाहुया पडका.
थरकापू लागले अंग
झाला चेहरा रडका.
टाळू कशी पैज आता
प्रश्न मोठाच पडला.
वाट दिसता वाड्याची
पाय तिथेच अडला.
धीर सारा गोळा केला
नाही घ्यायची माघार
ठरवले एकदाचे
नाही मानायची हार
भीती ठेऊन बाजूला
चालू लागलो वेगाने.
मित्र होता सोबतीला
जप सुरूच मुखाने.
आला वाडा एकदाचा
आत टाकले पाऊल.
भूत असेल का कोठे
घेऊ लागलो चाहूल.
अंधुकसा उजेड तो
झाली जरा गडबड.
घाबरलो मीच अन्
केली उगा बडबड.
स्पष्ट ना दिसले काही
तिथे मी अडखडलो.
ठेच लागली मला नि
धपकन मी पडलो.
शोधू लागलो मित्राला
पाहू लागलो वळून.
दोस्त आहे का सोबत
गेला का कुठे पळून.
एकदम आले पुढे
भय मनी लपलेले.
हल्ला त्याने केला मोठा
होते कसे टपलेले.
एक आकृती मानवी
नाचू लागली भोवती
शब्द सारे मूक झाले
शक्ती नव्हती कोणती
जीव धरून मुठीत
पळू लागलो जोरात.
एका दमात पोचलो
आपापल्या त्या दारात.