दुर दुर।
दुर दुर।
ओले चिंब चहुभोवताल।
जसे धुक्यांचे ओले, पडले सभोवताल।
निघाली पृथ्वी चराचरातून,न्हाउन माखून
आणि नटली नववधूप्रमाणे
हिरवा, शेवाळी शालू ओढून- १
।
येता नभी मेघ दाटून
सरसर बरसता सरी, बाहेर अंगणी
सभोवतालील हे जग जाते हरवून
आणि केवळ मी ऊरते
अल्हड,खट्याळ वाऱ्यासह पावसासोबत- २
।
हे धुकेरी वारे लक्ष माझे गेले वेधून
कौलारु छतातून निघणारा तो शांत धुर
चालला होता मंद पण डौलात
आणि दुर पेटत असलेली ती शेकोटी
देवून गेली उब, मला मलमलच्या दुलईतील-३
।
दाराच्या चौकटीने पाय ठेवले
आत मधेच बांधून
बाहेर मात्र धो धो बरसत्या सरी
आणि मेघांची गडगडाट
घेवून जाते मनाला धारांसह वाहवून दुर दुर।
।