कोरोनाचे नियम पाळण्याची आवश्यकता सांगणारी कथा

कार्यक्रमांचं आयोजन , तो उत्साह ,तो हसतमुख चेहरा आम्हाला सतत प्रेरणादायी ठरत आला आहे.

असतील डोळे पुसणारे तर .... रडण्यालाही अर्थ आहे नसतील रडणारे तर.... मरणही व्यर्थ आहे ...

मी विद्विग्न होऊन छताकडे पाहत बसतो कितीतरी वेळ अवघे विश्वच रजनीच्या बाहुपाशात विलीन होतं माझ्याही नकळत ...

प्रभावी माध्यमे चांगलीच आहेत परंतु त्यांच्या अतिरेकी वापरामुळे माणूस आत्मकेंद्रित, एकलकोंडा होत आहे. हे विसरून चालणार ना...

जातीयतेचे दूषित वातावरण पुन्हा निवळून सर्वजण बंधुभाव टिकवून ठेवण्यास समर्थ आहेत हेही तितकेच खरे आहे.

मी उगाचंच बघत बसतो तुझी प्रतिमा किती तरी वेळ तासनतास ... का कुणास ठाऊक होतात मला भास

अनोख्या अनुभवाची मांडणी

मैत्री म्हणजे दोन मनाचं प्रेमाचं आपुलकीच, विश्वासाचं अतूट नातं. भावनांचा ओलावा

सरांनी सांगितलेलं खरं होतं. रिपिटरची कसली स्पर्धा ? हेही पटत होतं.