ଓମେଗଲ୍

      

ପକ୍ଷ ଏକ ; ମୁଁ ଯେ ତାର ଏକକ ଅନୁଧାବକ, ଅଜ୍ଞ ସିଏ । ମୁଁ ନିଜ ସହ ଲଢ଼ିଲି ଅନେକ । ଅନେକ ଅଭିମାନ ମଧ୍ୟ କରିଲି ନିଜ ପାରିବାପଣିଆର ବିଫଳତା ନେଇ । 

ଅବଶେଷରେ ବାଧ୍ୟ ହେଲି ତା ପଛରେ ଭକ୍ତ ଅନ୍ଧ ଭାବେ ଗୋଡ଼ାଇବାକୁ । 

 

ସେ ବସୁଥିଲା ପ୍ରତିଦିନ ଏକ ଲୟରେ, ଏକ କୋଣରେ, କାଫେ “ହୁ” କର୍ଣ୍ଣରରେ । 

ହାଲକା ସୁନେଲୀ ନିୟନ୍ ବଲବ୍ ତା ଭ୍ରୁଲତା ଦୁଇ ମଝିରେ ପଡ଼ି ଆହୁରି ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ ଦିଶୁଥିଲା । 

ଦିଶୁଥିଲା ଆଖିରେ ତା, ଷ୍ଟିଏଗ ଲାର୍ସନର ବହି, ନହେଲେ ଆଗାଥା କ୍ରିଷ୍ଟିର....ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଦୂରରୁ ପ୍ରାୟ ଘଣ୍ଟାଘଣ୍ଟାର ନିରୁତା ପଠନ । 

ସେତକ ସମୟ,ଆତଙ୍କବାଦୀ ଗୁଇନ୍ଦା ପରି ମୁଁ, ମୁହଁ ଘୋଡ଼େଇ ବସୁଥିଲି କାହା ସ୍କୁଟି କିମ୍ବା ବାଇକ୍ ଉପରେ, ବାହାରେ । ନହେଲେ ଠିକ୍ ତା ପିଠି ପଛପଟେ ଥିବା ଅଗ୍ରୀମ ଟେବଲରେ । 

ସମାନ ପନ୍ଦର ଦିନ, ପନ୍ଦର ଘଣ୍ଟା ଆଉ ପନ୍ଦର ସନ୍ଧ୍ୟାରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ନଥିଲା, ମୋ ଅପେକ୍ଷାର କି ତା ବହିପଢାରେ । 

ସେଇ ବହିଟିକୁ ସେମିତି ମେଲାଇ ବସୁଥିଲା ସେ ଜଡ଼ ପରି ଆଉ ମୁଁ ଛଟପଟ ହେଉଥିଲି ଭିତରୁ, ବାହାରେ । 

ଘଣ୍ଟାରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ସାତ । ବୋଧହୁଏ ,ବାକି ଅଧଘଣ୍ଟା କାଳ ଏଇ ଜଡ଼ତା ଯୋଡ଼ି ରହିବ ମୋ ସହ । 

ସ୍ଥିର କଲି, କାଲି ଠାରୁ ମୋ ଧାବନ ଅନୁଧାବନ ସମାପ୍ତ । ଅଯଥାରେ ଯାହା ସମୟ ସାରୁଛି, ସନ୍ଦେହ କରୁଛି । 

ହଁ, ଆଜି ମୋ ସନ୍ଦେହ.......?

________

କାଉଣ୍ଟର୍ କଫି ପ୍ରାପ୍ୟ ସ୍କାନ୍ କରୁଥିଲା ବେଳେ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ପଶି ଆସିଲା ଇଭାନ୍ । ଝଡ଼ ପରି ଆବିର୍ଭାବ ତାହାର ସବୁ ବେଳେ ଏମିତି, ଅଚାନକ୍, ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ । 

ହତବାକ୍ ହେଇଗଲି ମୁଁ । 

କଲେଜ୍ ପର ଠାରୁ ଦେଖା ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ, ତାକୁ ଚିହ୍ନିନେଲି ଦୂରରୁ । ମୁଁ...

ମୋ ମୁହଁ କହିଲେ ଖାଲି ଉତ୍ସୁକତାର ଆଖି ଯୋଡ଼ିଏ, ବାକି ସବୁ କିଛି ସଯତ୍ନ ସଞ୍ଚିତ, କପଡ଼ାରେ ଲୁଚା ହସ ଓ ନିଃଶ୍ୱାସ । 

ଭୁଲିଗଲି, ମୋତେ ଲୁଚିବାର ଥିଲା । ଇଭାନର ଉଲକା ସମ କାଫେ ପ୍ରବେଶ ମୋତେ କଲେଜ୍ ଟେଲେପୋର୍ଟ୍ କରି ନେଇଥିଲା ।

ଇ.......!

_______

ରକ୍ ମ୍ୟୁଜିକ୍ ତାଳରେ ମୋ ସ୍ଵର ମିଲେଇଗଲା ଆଉ ଅଧା ଶବ୍ଦକୁ ନିଜକୁ ନିଜେ ଘୋଷାଡ଼ି ଆଣିଲି ଭିତରକୁ । 

ଇଭାନ୍, ସିଧା ଯାଇ ବସିଗଲା ସିଏ ବସିଥିବା ଟେବଲରେ । 

ମୋ ଆଖି ଏବେ ଲେନ୍ସ, କାର୍ଡ ନ ଦେଇ ମୁଁ ପୁଣି ଫେରି ଗଲି ପଛ କୋଣ ଟେବଲକୁ.....

- କେତେ ଦିନ ହେଲାଣି ଅପେକ୍ଷା କରିଛ?

- ପନ୍ଦର ଦିନ ହେବ । ଆପଣ ଆସୁ ନଥିଲେ କାହିଁକି ?

- ପରୀକ୍ଷା କରୁଥିଲି ତୁମେ କେତେ ଦୃଢ଼ ଦେଖିବା ପାଇଁ । ଘରେ ଜାଣିଛନ୍ତି ?

- ନା ଆପଣ ମନା କରିଥିଲେ ପରା ।

- ହଁ ! ଘରେ ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ । ସତ କଥା ହେଉଛି ମୁଁ ମଧ୍ୟ କହି ନାହିଁ ଘରେ । କେହି ବୁଝିବେନି । 

- ହଁ ... ଆପଣ ହିଁ ବୁଝି ପାରନ୍ତି ମୋତେ । ଆଉ କେହି ନୁହେଁ !

- ମୋତେ ଆପଣ କୁହ ନାହିଁ । କେତେ ଆଉ ବଡ଼ ହେବି ମୁଁ । ଆଚ୍ଛା ମୁଁ ଯାହା କହିଥିଲି ମନେ ରଖିଚ ? ଚାରି ଦିନ ପାଇଁ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ କାମ । ବାକି ମୁଁ ସବୁ ଦେଖି ଦେବି । 

- ମୋତେ ଡର ଲାଗୁଛି ।

- ଆରେ ଡରିବାର କଣ ଅଛି? ଆଗରୁ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ କାମ ପାଇଁ ଯାଇଛ ତ ।

- ହଁ କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ ସତରେ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ କାମ ଥାଏ ।

- ଭାବି ନିଅ ମୁଁ ତୁମ ନୂଆ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ । କଣ ପିଇବ? କୋଲଡ୍ କଫି ନା ହଟ୍ ...........

________

ଘଣ୍ଟାରେ ସାଢେ଼ ଆଠ । ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି ମୁଁ ଦିଭା କୁ । ନା,ଆଉ ବସି ହେବନି । ଲାଗୁଛି ଆସିବନି ସେ । ବରଂ ମୁଁ ନିଜେ ଯାଉଛି !

ପଛରୁ ମୋ ହାତ ଧରିନେଲା ସିଏ । 

କୁଣ୍ଡେଇ ପକେଇଲି ମୁଁ ଦିଭାକୁ । କଲେଜ୍ ସମୟରେ ସମସ୍ତ ଅସମୟ ଭାବିଥିଲି ସିଏ ସମୟରେ ଆସିବନି ବା ମୋତେ ଭୁଲ ବୁଝିବ।

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଭୁଲ ଦିଭା ଆସିଛି । ମୋତେ ବେଶୀ କିଛି କହିବାକୁ ନ ଦେଇ ସିଏ ନିଜେ ଆଗେଇ ଯାଇଛି....... 

________

ପଛରୁ କାହା ହାତର ମୃଦୁ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ଚମକି ପଡ଼ିଲା ଇଭାନ୍ । ସାମ୍ନାରେ ଦିଭା । 

ମୋ ମୁହଁ ଆଉ ଲୁଚିବାକୁ ଚାହିଁଲିନି । ଭୂତ ଦେଖି ଚମକି ପଡ଼ିବା ପରି ଚମକି ପଡ଼ିଲା ସିଏ । ବରଡ଼ା ପତ୍ର ପରି ଥରୁଥିଲା ଇଭାନ୍ । 

ସେ ଖାଲି ମୋତେ ଦେଖୁ ଥିଲା । ଆଖିରୁ ଠପ୍ ଠପ୍ ପଶ୍ଚାତାପ ଧାରା । ମୁଁ ଚାହିଁଥିଲି ତାକୁ କଠୋର, ସ୍ଥିର ଆଉ ଭୟଙ୍କର ଆଖିରେ । 

ଗୋଟିଏ ଶକ୍ତ ଚାପୁଡ଼ାରେ ପରିବେଶ ସ୍ତବ୍ଧ ହେଇ ଗଲା । ଦିଭା ନା ଦୁର୍ଗା ? 

ଲଜ୍ଜ୍ୟା, ଅପମାନରେ ମରିଯିବ ଯେମିତି । ଛିଃ.......

ମୋତେ ଘୃଣାରେ ତା ଉପରେ ଛେପ ପକେଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା । ବେଶୀ ରାଗ ଲାଗୁଥିଲା ନିଜ .... ଯାହା ପଛରେ ଏତେ ଦିନ ଧରି କେବଳ ଏକ ସନ୍ଦେହରେ ଗୋଡ଼ାଇ ଚାଲିଥିଲି । 

________

ପନ୍ଦର ବର୍ଷର ଝିଅଟେ ! ସ୍କୁଲ୍ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ଆହୁରି ସମୟ । କହୁଛି କଣ ନା ଆମେ କେହି ତାକୁ ବୁଝୁନୁ, ତାକୁ ବୁଝି ପାରୁଛି କେବଳ ଏଇ..।

- କଣ ବୁଝି ପାରିଲିନି ତୋତେ ଝିଅ ? ତୁ ତୋ ବାପା ବୟସ ଚରିତ୍ର ସହ ଫେରାର୍ ହେବାକୁ ବାହାରିଛୁ? 

- ସରି ମାଆ ! ମୁଁ ଭୁଲ କରିଛି । ( ଏକାକାର କରି ଝିଅ କାନ୍ଦୁଥିଲା ମୋ ହାତ ଧରି ? ।)

ମୁଁ ତାକୁ ଧରି ବସିଥିଲି ଗାଡ଼ି ପଛ ସିଟରେ, ନିଜକୁ ବି କାନ୍ଦିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହଉଥିଲା । 

ସିଏ ନିଜକୁ ମିଛ ସଇତାନ୍ ଦୁନିଆକୁ ସତ ଭାବି ହଜିବାକୁ ଯାଉଥିଲା !

ଭାବୁଥିଲି; ମାଆ ହିସାବରେ କଣ ଭୁଲ କଲି ମୁଁ? ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ରୁମଟିଏ ଦେଇ ତ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦେବା କଣ ଭୁଲ ଥିଲା !

ଆଉ ଇଭାନ୍ ? 

କଲେଜରେ ଇଭାନ୍ ଦିଭାଙ୍କ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ମନେ ପଡ଼ି ଦୟା ହଉଥିଲା ମୋର ବାନ୍ଧବୀ ଉପରେ । କିଏ ଭାବିଥିଲା ; ଇଭାନ୍ ଶେଷରେ ପେଡୋଫିଲିକ୍ ହେବ !?

_________

ଘରେ ପହଞ୍ଚି ପ୍ରଥମେ ଝିଅ ଲାପଟପରୁ ସଇତାନ୍ ଆକାଉଣ୍ଟ୍ ଡିଲିଟ୍ କଲି । ବାଧ୍ୟ କରିଲି ସବୁ ଆପ୍ ଲକ୍ ଖୋଲିବାକୁ ଏବଂ ସମସ୍ତ ପାସ୍ ୱାର୍ଡ଼ କହିବାକୁ । 

ଆଖିରୁ ନିଆଁ ବର୍ଷୁ ଥିଲା ମୋର । 

ଦିଭାଠୁ ଅନୁମତି ବି ନେଇ ଆସିଥିଲି, ଇଭାନ୍ ନାଁରେ ସାଇବର ଷ୍ଟକିଂ ଅଭିଯୋଗ; ନାବାଳିକାକୁ ଖରାପ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବାଟବଣା.......