ନୋକିଆ ଷୋଳଶହ

  

 ସେ ଯେତେବେଳେ ବି ତା' ବଡ଼ ଭଉଣୀ ଘରକୁ ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ଆସେ ସେହି ଗୋଟାଏ କଥା ଅପାକୁ ଦିନରେ ଆଠରୁ ଦଶ ଥର ନକହିଲେ ତା'ର ମନ ବୁଝେନାହିଁ l ନୀଳିମା ବେଳେ ବେଳେ ଚିଡ଼ି ଯାଆନ୍ତି ଆଉ କହନ୍ତି, "ଯୁଗ ଆସି କୋଉଠି ପହଂଚିଲାଣି, ତୁ କିନ୍ତୁ ସେହି ରିଲାଏନ୍ସ୍, ୟୁନିନର୍,ଏୟାରସେଲ୍,ଟାଟା ଡୋକୋମୋ ସିମ୍ ର ଫ୍ରି କଲ୍ ଭିତରୁ ବାହାରି ପାରୁନୁ l 'ଫୋର୍ ଜି ', 'ଫାଇଭ୍ ଜି' ର ଜମାନାରେ ତୁ ସେହି ମରହଟ୍ଟିୟା ନୋକିଆ ଷୋଳଶହକୁ ଝୁରି ହେଉଛୁ ଭାବିଲେ ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଛି l ଆରେ ଛାଡନା ସେ କଥା" l 

 ବିଜନ୍ କିନ୍ତୁ ଛାଡ଼ି ପାରେନି l ପୁଣି କିଛି ସମୟ ଛାଡ଼ି ପଚାରେ, "ଅପା, ତୁ କ'ଣ କିଛି ଖବର ରଖିଛୁ ତୁମ ପୁରୁଣା ହଷ୍ଟେଲ୍ ରେ ଏବେ କିଏ ସୁପାରିନଟେଣ୍ଡେଣ୍ଟ୍ ଅଛନ୍ତି ? ତୁମ ମେଟ୍ରୋନ୍ ଝରଣା ମାଉସୀଙ୍କ ନମ୍ବର୍ କାହା ପାଖରେ ଅଛି ଟିକେ ପଚାରି ବୁଝୁନୁ l ମୁଁ ନିଜେ ଯାଇ ତୁମ ମେଟ୍ରୋନ୍ କୁ କହିକି, ମୋ ମୋବାଇଲର ବିଲ୍ ଦେଖେଇକରି ତାଙ୍କ ଠାରୁ ମୋ ମୋବାଇଲଟା ଆଣିଆସିବି l ଜାଣିଛୁ ନା ଅପା ସେଇଟା ମୋ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ମୋବାଇଲ୍ ? ତାକୁ ମୁଁ ଯେମିତି ହେଲେ ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି l"

   ନୀଳିମା ସାନ ଭାଇର କଥାରେ ଯେତିକି ବିରକ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ସେତିକି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବି ହୁଅନ୍ତି l ଯେକୌଣସି ମୋବାଇଲ୍ ତ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଖରାପ ହେବ ନିଶ୍ଚୟ l ଖରାପ ହେଉ ବା ନହେଉ ଲାଟେଷ୍ଟ୍ ମଡେଲ୍ ଆସିଲେ ଲୋକେ ପୁରୁଣାକୁ ଛାଡ଼ି ନୂଆ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଥିବା ଡିଭାଇସ୍ କୁ ଆପଣେଇ ନିଅନ୍ତି l ପୁରୁଣା ମୋବାଇଲ୍ ଟେକୁ କିଏ ଏତେ ମନେ ରଖେ ଯେ ? କେହି କେହି ତ ଚୋରି ଯାଇଥିବା ବା ହଜେଇ ଦେଇଥିବା ମୋବାଇଲ୍ କୁ ମାସକରେ ଭୁଲି ଯାଆନ୍ତି ସେଥିରେ ନିଜର ଯେତେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଫୋଟୋ ବା ଡାଟା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ l କିନ୍ତୁ ଏ ବିଜନ୍ କାହିଁକି ଭୁଲିପାରୁନି ? କଣ ଏମିତି ଥିଲା ଯେ ସେ ପୁରୁଣା ମଡେଲ୍ ମୋବାଇଲ୍ ଟାରେ ? ସାମାନ୍ୟ ରେଡ଼ିଓ କି କ୍ୟାମେରା ବି ନଥିଲା ସେଥିରେ l କେବଳ ଗୋଟିଏ ସାପ ଗେମ୍ ଥିଲା ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଘରେ ଥିଲାବେଳେ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଦୁଇଜଣ ଅନେକ ଥର ଝଗଡା ବି ଲାଗିଛନ୍ତି, କିଏ ଫୋନ୍ ଟାକୁ ବେଶି ୟୁଜ୍ କରିଦେଉଛି ସେହି କଥାକୁ ନେଇ l 

    ବିଜନ୍ ଏଥର ଅପା ପାଖକୁ ଆସିଛି ଗୋଟେ ଖୁସି ଖବର ସହ l ପୋଷ୍ଟ୍ ଗ୍ରାଜୁଏସନ୍ ପରେ ଦୁଇବର୍ଷ ହେଲା ସେ ଓଡିଶାରେ ଚାକିରୀ ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା l ଦୁଇଟା ଜବ୍ ରେ ସିଲେକ୍ଟ୍ ହେଇ ମଧ୍ୟ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ ଚାକିରୀ ହେଇଥିବା ହେତୁ ବାପା ଆଦୌ ରାଜିହେଇନଥିଲେ l "ତୋର ଏତେ ଭଲ କ୍ୟାରିୟର୍, ତୁ ଏତେ ମେଧାବୀ, କାହିଁକି ଏ ଜବ୍ କରିବୁ ? ବୟସ କ'ଣ ଏମିତି ଚାଲିଯାଇଛି ? ଆଉ ବର୍ଷେ ଚେଷ୍ଟା କର l", ବାପା ବିଜନ୍ କୁ ସେ ଜବ୍ ନକରି ଆଗକୁ ଦେଖିବାକୁ କହିଥିଲେ l ବିଜନ୍ ବାପାଙ୍କ କଥାକୁ କେବେ ବି ଅମାନ୍ୟ କରିନାହିଁ l ଯାହା ହେଉ ବାପାଙ୍କ କଥା ମାନିଥିବାରୁ ଆଜି ଭଲ ଚାକିରୀଟେ ତା'କୁ ମିଳିପାରିଲା l ରେଲୱେରେ ଅଫିସର୍ ପୋଷ୍ଟ୍, କିଛି କମ୍ କଥା ନୁହେଁ l କ୍ଲାସ୍ ୱାନ୍ ଅଫିସର୍, ଦରମା ଖୁବ୍ ଭଲ l ଅପା, ଭାଇ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଜାଣିକି l ତା' ନୀଳିମା ଅପାର ଆଖିରେ ତ ଲୁହ ଆସିଗଲା l 

 ନୀଳିମା, ବିଜନ୍ ଠାରୁ ମାତ୍ର ଦୁଇବର୍ଷ ବଡ l ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ତଳୁ ସେ ବାହା ହେଇ ଇଞ୍ଜିନିଅର୍ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ସହ ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ଚାଲି ଆସିଛନ୍ତି l ନୀଳିମା ଗ୍ରାଜୁଏସନ୍ ପରେ ଅଧିକ ପଢିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ବିଜନ୍ ର ପଢା ଖର୍ଚ୍ଚ ସାଙ୍ଗକୁ ନୀଳିମାଙ୍କର ଖର୍ଚ୍ଚ ଉଠେଇବା ଆଉ ବାପାଙ୍କ ପକ୍ଷେ ସମ୍ଭବ ହେଲାନାହିଁ l ଭାଗ୍ୟକୁ ସେହିସମୟରେ ଭଲ ପ୍ରସ୍ତାବଟିଏ ଆପେ ଆସି ଜୁଟିଲା l ନୀଳିମାଙ୍କୁ ବାହା କରେଇଦିଆଗଲା l ପିଲାବେଳୁ ଅପାକୁ ହିଁ ବେଷ୍ଟ୍ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ଭାବି ଆସିଥିବା ବିଜନ୍ କଲେଜ୍ ରୁ ଛୁଟି ପାଇଲେ ଅପା ପାଖକୁ ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ଚାଲିଆସେ l ଅପା ପାଖରେ ସବୁ କଥା କହେ ଓ ନିଜ ପ୍ରଥମ ମୋବାଇଲ୍ ଫୋନ୍ ଟି କିପରି ଆଉଥରେ ପାଇପାରିବ ସେହି କଥା ପଚାରି ପଚାରି ଅପାର ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ କରିଦିଏ l

  ନୀଳିମା ଭାବିଥିଲେ ଏଥର ଚାକିରୀ ପାଇଥିବାରୁ ଖୁସିରେ ବିଜନ୍ ସେ ମୋବାଇଲ୍ କଥା ଭୁଲିଯାଇଥିବ, ଆଉ ପଚାରିବନାହିଁ l କିନ୍ତୁ ସେ ଭୁଲ୍ ଭାବିଥିଲେ, ବରଂ ଏଥର ତା'ର ମୋବାଇଲ୍ ପାଇବାର ଆଗ୍ରହ ଆହୁରି ବେଶି ବଢ଼ିଯାଇଥିଲା l କହିଲା, "ଅପା ତୁ ଖାଲି ବୁଉଝେ ତୁମ ମେଟ୍ରୋନ୍ ମୋ ମୋବାଇଲ୍ ରଖିଛି କି ନାହିଁ l ଏବେ ତ ମୋର ଜବ୍ ହେଇଗଲାଣି, ସେ ଯେତେ ଟଙ୍କା କହିବ ମୁଁ ତାକୁ ଦେଇକରି ମୋ ମୋବାଇଲ୍ ନେଇଆସିବି l "

--"ଆରେ କ'ଣ ଏମିତି ଅଛି ସେ ମୋବାଇଲ୍ ଟାରେ ଯେ ତୁ ଏମିତି ବାୟା ପରି ହେଉଛୁ ? ", ନୀଳିମା ବିଜନ୍ କୁ ଯେତେ କହିଲେ ଓ ବୁଝେଇଲେ ହେଲା ନାହିଁ, ତାର ଜିଦି ନୀଳିମା ସେ ମୋବାଇଲ୍ ବିଷୟରେ ଖବର ନେବେ l ନୀଳିମାଙ୍କୁ ଖରାପ ଲାଗୁଥିଲା ହଷ୍ଟେଲ୍ ମେଟ୍ରୋନ୍ ଝରଣା ମାଉସୀଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରି ପୁରୁଣା ମୋବାଇଲ୍ ବିଷୟରେ ପଚାରିବା ପାଇଁ l ସେହି ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ମୋବାଇଲ୍ ଟି ହଜିଯାଇଥିଲା, ଝରଣା ମାଉସୀ ସଫା ସଫା ମନାକରିଦେଇଥିଲେ ଫେରେଇବାକୁ l ବଡ଼ ଅଜବ ଲୋକ ସେ ଓ ତାଙ୍କ ପୁରୁଣା ହଷ୍ଟେଲ୍ ସୁପରିନଟେଣ୍ଡେଣ୍ଟ୍ l 

   ସେତେବେଳେ ବିଜନ୍ ର ଜିଦିରେ ବାପା ତା'କୁ ମୋବାଇଲ୍ ଟେ କିଣିକି ଦେଇଦେଲେ କିନ୍ତୁ ନୀଳିମାଙ୍କ ପାଖରେ କୌଣସି ମୋବାଇଲ୍ ଫୋନ୍ ନଥିଲା l ନୀଳିମା ପଢୁଥିବା ଓ଼ମେନ୍ସ୍ କଲେଜ୍ ର ଲେଡ଼ିଜ୍ ହଷ୍ଟେଲ୍ ରେ ବି ମୋବାଇଲ୍ ରଖିବା ନିଷେଧ ଥିଲା l ଯେମିତି ସେଇଟି ମୋବାଇଲ୍ ନୁହେଁ ପରମାଣୁ ବୋମା ବା ଆଉ କିଛି ନିଷିଦ୍ଧ ପଦାର୍ଥ, ହଷ୍ଟେଲ୍ ସୁପରିନଟେଣ୍ଡେଣ୍ଟ୍ ସାଦିୟା ମାଡାମ୍ ସେମିତି ହିଁ ନଜରରେ ମୋବାଇଲ୍ ଫୋନ୍ କୁ ଦେଖୁଥିଲେ l ମୋବାଇଲ୍ ବ୍ୟବହାରକାରୀଙ୍କୁ ମାମ୍ କୌଣସି ଅପରାଧୀଠାରୁ କମ୍ ବୋଲି ଭାବୁନଥିଲେ l ତଥାପି ଝିଅମାନେ ଲୁଚେଇ ଚୋରେଇ ମୋବାଇଲ୍ ରଖୁଥିଲେ ଓ ରାତିରେ ଚୁପଚାପ୍ ଭିତରୁ କବାଟ ବନ୍ଦ କରି କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଉଥିଲେ l ମୋବାଇଲ୍ ରଖିବାରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଅସୁବିଧା ଥିଲା ତାର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ୍ କରିବା l ହଷ୍ଟେଲ୍ ରୁମ୍ ରେ କୌଣସି ପ୍ଲଗ୍ ପଏଂଟ୍ ନଥିଲା l ଯିଏ ମୋବାଇଲ୍ ରଖୁଥିଲା ସେ କଲେଜ୍ ରେ ବା ନିକଟସ୍ଥ ଅନ୍ୟ ଏକ ଛାତ୍ରୀନିବସରେ ଦିନ ବେଳେ ଯାଇ ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ୍ କରେଇ ଆଣୁଥିଲା l ନୀଳିମା ଅନେକଥର ସାଦିୟା ମାମ୍ ଙ୍କୁ ମୋବାଇଲ୍ ଉପରୁ ନିଷେଧାଦେଶ ଉଠେଇଦେବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମାମ୍ ଆହୁରି ବେଶି ଉତ୍କ୍ଷିପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ବରଂ ଅନୁରୋଧ କିନ୍ତୁ ରକ୍ଷା କରିନାହାଁନ୍ତି l ଚୋରି ଛୁପି ମୋବାଇଲ୍ ରଖିବାକୁ ନୀଳିମା ପସନ୍ଦ କରୁନଥିଲେ ସେଥିପାଇଁ ସେ ମୋବାଇଲ୍ ଟେ ରଖିବେନାହିଁ କହି ବାପାଙ୍କୁ ମନାକରିଦେଇଥିଲେ l 

    ନୀଳିମା ବି.ଏସ୍ ସି ଫାର୍ଷ୍ଟ୍ ଇୟର୍ ରେ ଥିଲେ ବିଜନ୍ ମାଟ୍ରିକ୍ ରେ ୯୧ ପ୍ରତିଶତ ମାର୍କ୍ ରଖି ପ୍ଲସ୍ ଟୁ ପଢିବାକୁ ଗାଁରୁ ସହରକୁ ଆସିଲା l ନୀଳିମାଙ୍କ ଓ଼ମେନ୍ସ୍ କଲେଜ୍ ଠାରୁ ବିଜନର କଲେଜ୍ ପାଞ୍ଚ କିଲୋମିଟର୍ ଦୂର ଥିଲା l ବିଜନ୍ ପ୍ରାୟ ସବୁଦିନ ସାଇକେଲ୍ ଚଲେଇ ଅପା ପାଖକୁ ଚାଲିଆସେ l ବିଜନର ହଷ୍ଟେଲରେ ମୋବାଇଲକୁ ନେଇ କୌଣସି ନିଷେଧାଦେଶ,ଅସୁବିଧା ନଥିଲା l ସେଥିପାଇଁ ସେ ବାପାଙ୍କୁ କହି ତା ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ମୋବାଇଲ୍ 'ନୋକିଆ ଷୋଳଶହ' କିଣିଥିଲା l ଯେତେବେଳେ ବି ସେ ନୀଳିମାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସୁଥିଲା ନୀଳିମା ଆଗ ଦଶ ପନ୍ଦର ମିନିଟ୍ ବିଜନର ମୋବାଇଲରେ ସାପ ଖେଳ ଖେଳୁଥିଲେ ଓ ପରେ ବାପାଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରି କଥାହେଉଥିଲେ l 

     ବିଜନ ବଡ଼ ଯତ୍ନରେ ନିଜ ମୋବାଇଲ୍ ଟି ରଖିଥିଲା l ଏ ଭିତରେ ଏଫ୍.ଏମ୍ ରେଡ଼ିଓ, ବ୍ଲୁଟୁଥ୍,କ୍ୟାମେରା ଵାଲା ମୋବାଇଲ୍ ଆସିଯାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବିଜନ୍ ତା' ନୋକିଆ ଷୋଳଶହ ସହ ବେଶ୍ ଖୁସି ଥିଲା l ତା' ମୋବାଇଲ୍ ରେ ସେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ଏୟାରସେଲ୍ ସିମ୍ ର ନମ୍ବର୍ ଟି ବି ତାକୁ ବହୁତ ପସନ୍ଦ ଥିଲା l କିନ୍ତୁ କ'ଣ ହେଲା କେଜାଣି ହଠାତ୍ ଦିନେ ବିଜନ୍ ନୀଳିମାଙ୍କ ହଷ୍ଟେଲ୍ କୁ ଆସି ଗୋଟେ ଜରିରେ ଗୁଡେଇ ମୋବାଇଲ୍ ଟି ଅପା ହାତକୁ ଟେକିଦେଲା l ନୀଳିମା ବି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ପଚାରିଥିଲେ --କିରେ କ'ଣ ହେଲା ? ଆମ ହଷ୍ଟେଲରେ ପରା ମୋବାଇଲ୍ ଆଲାଉଡ୍ ନୁହେଁ, ତୁ କ'ଣ ଜାଣିନୁ ? 

--ତଥାପି ତ ସମସ୍ତେ ଲୁଚେଇ ରଖୁଛନ୍ତି ନା ? ତୁ ବି ନେ ଲୁଚେଇ ରଖିବୁ l ମୋର ଆଗକୁ ଫାଇନାଲ୍ ପରୀକ୍ଷା l ଏ ମୋବାଇଲ୍ ମୋତେ ଡିଷ୍ଟର୍ବ୍ କରୁଛି l ତୁ ନେ ରଖିଥା l ପରୀକ୍ଷା ସରିଲେ ନେଇଯିବି l 

  ନୀଳିମା ଭାବିଲେ ପ୍ଲସ୍ ଟୁ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ବିଜୁ ଚିନ୍ତିତ ରହୁଥିବ l ମୋବାଇଲଟି ବି ସତରେ ରହିଲେ ଅସୁବିଧା, କିଏ କିଏ ସବୁ ଫୋନ୍ କରି ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିପାରନ୍ତି l ତେଣୁ ସେ ମୋବାଇଲଟି ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଦେଲେ l 

   ନୀଳିମା ମୋବାଇଲ ବହୁତ କମ୍ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି l ଦିନେ ରାତିରେ ସେ ପଢୁଥିଲେ, ତାଙ୍କ ରୁମମେଟ୍ ସ୍ୱାତୀର ମୋବାଇଲରୁ ଚାର୍ଜ୍ ସରିଗଲା l ସେ ତା ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ସହ କଥା ହେଉଥିଲା ଆଉ କିଛି କଥା ଅଧା ରହିଯାଇଥିଲା l ସେହି ଅଧୁରା କଥାକୁ ପୁରା କରିବା ପାଇଁ ସ୍ୱାତୀ ପାଗଳୀ ପ୍ରାୟ ହେଇଗଲା l ନୀଳିମାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲା ତାଙ୍କ ନୋକିଆ ଷୋଳଶହଟିକୁ ଟିକେ ଦେବା ପାଇଁ l ନୀଳିମା ପ୍ରଥମେ ମନା କରିଦେଲେ l କିନ୍ତୁ ପରେ ପରେ ସ୍ୱାତୀର ଦୁଃଖ ସହି ନପାରି ମୋବାଇଲରୁ ବ୍ୟାଟେରୀ କାଢି ସ୍ୱାତୀକୁ ଦେଲେ l ସେହି ସମୟରେ ସ୍ୱାତୀ ନୀଳିମାଙ୍କ ମୋବାଇଲରେ ନିଜ ବ୍ୟାଟେରୀ ଭର୍ତ୍ତି କରି ନେଇ ହଷ୍ଟେଲ୍ ଆକ୍ବାଗାର୍ଡ୍ ପାଖରେ ଚାର୍ଜ ବସେଇଦେଇ ଆସିଲା l ରାତି ବେଶି ଥିଲା, ସେଥିପାଇଁ ମୋବାଇଲ ଚାର୍ଜ ବସିବା କଥା କେହି ଜାଣିପାରିବେନି ବୋଲି ସେମାନେ ଭାବିଥିଲେ l କିନ୍ତୁ ଠିକ ଦୁଇଘଣ୍ଟା ପରେ ନୀଳିମା ଓ ସ୍ୱାତୀ ଯେତେବେଳେ ମୋବାଇଲଲ୍ ଆଣିବାକୁ ଗଲେ ସେତେବେଳେ ସେଠାରେ ଆଉ ମୋବାଇଲଟି ନଥିଲା l 

   ସକାଳୁ ସାଦିୟା ମାମ୍ ଆସି କହିଲେ, "କାଲି ରାତିରେ ଝରଣା ମାଉସୀ ଗୋଟେ ମୋବାଇଲ୍ ଜବତ କରିଛନ୍ତି l ଫୋନ୍ ଟା ଯାହାର ହେଇଥିବ ସେ ହଷ୍ଟେଲରୁ ରଷ୍ଟିକେଟେଡ୍ ହେବ "l ନୀଳିମା ଡରରେ କହିଲେନି ମୋବାଇଲଟି ତାଙ୍କର l କାରଣ ସେ ଜାଣିଥିଲେ ଥରେ ହଷ୍ଟେଲରୁ ବହିଷ୍କାର ହେବାର ପରିଣାମ କ'ଣ l ତାଙ୍କୁ ଆଉ କୋଉଠି ରହିବାକୁ ଜାଗା ମିଳିନଥାନ୍ତା, ପଢା ବି କମ୍ପ୍ଲିଟ୍ ହେଇପାରିନଥାନ୍ତା l ବିଜନ୍ ସେତେବେଳେ ସବୁ ଜାଣିଲା ପରେ ବହୁତ ମନ ଦୁଃଖ କରିଥିଲା l କିନ୍ତୁ ସେ ମୋବାଇଲ୍ ଆଉ ତା'କୁ ମିଳିନଥିଲା l ନୀଳିମା ଜାଣିଥିଲେ ମୋବାଇଲ୍ ସାଦିୟା ମାମ୍ ନୁହଁ ଝରଣା ମାଉସୀ ରଖିଛନ୍ତି l ସେଇଟି ତାଙ୍କ ଭାଇର ମୋବାଇଲ୍ ଓ ସେ ତାକୁ ଫେରେଇଦେବେ କହି ତାଙ୍କୁ ଯେତେ ଅନୁରୋଧ କଲେ ବି ଝରଣା ମାଉସୀ ଦେବାକୁ ରାଜିହେଲେନି l କହିଲେ, 'ମାଡାମଙ୍କ ପାଖରେ ଯାଇ କୁହ ସେଇଟା ତୁମର, ତାପରେ ମିଳିବ କି ନମିଳିଵ ମାଡାମ କହିବେ' l ନୀଳିମା ନିରୁପାୟ ହେଇ ଚୁପଚାପ୍ ରହିଲେ କିନ୍ତୁ ମାମ୍ ଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲେନାହିଁ l 

   ବିଜନ ଏଥର ବି ପୁଣି ସେହି ମୋବାଇଲ୍ କଥା ଉଠେଇଲା ବେଳେ ନୀଳିମା ବହୁତ ଚିଡ଼ିଗଲେ l ଏଥର ସେ ସଫା ମନାକରିଦେଲେ ଯେ ସେ ବାଜେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକକୁ ସେ ଫୋନ୍ କରିପାରିବେନାହିଁ l ଅପାର କଥାରେ ବିଜନ୍ ବଡ଼ ବିବ୍ରତ ଦେଖାଗଲା l ଦୁଇଦିନ ପାଇଁ ଆସିଥିଲା, ଚୁପଚାପ ରହି ତୃତୀୟ ଦିନ ଓଡିଶା ପାଇଁ ଟ୍ରେନ୍ ଧରିଲା l 

    ବିଜନ୍ ଚାକିରୀ ପାଇବାର ମାସଟାଏ ହେଇନାହିଁ ତାର ବିବାହ ପାଇଁ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ପ୍ରସ୍ତାବର ସୁଅ ଛୁଟିଆସିଲା l ବିଜନ୍ କିନ୍ତୁ ଘରେ କହିଦେଇଥିଲା ସେ ଏବେ ଆଦୌ ବିବାହ କରିବ ନାହିଁ l ଝିଅମାନଙ୍କର ଫୋଟୋ କିମ୍ବା ବାଇଓଡାଟା ସେ ଆଦୌ ଦେଖୁନଥିଲା l କାମରେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲା l ଅପା ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ସେବେଠୁ ଆଉ ଯାଇନଥିଲା l ସେ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିବାରୁ ସୋସିଆଲ୍ ମିଡ଼ିଆରୁ ନିଜକୁ ଦୂରେଇ ରଖିଥିଲା l କିନ୍ତୁ ଚାକିରୀ ପାଇବା ପରେ ସେ ଏଇ କିଛି ଦିନ ହେବ ରାତିରେ କାମ ସାରି ସ୍ମାର୍ଟ୍ ଫୋନ୍ ଧରି ବସିଯାଉଥିଲା l ଫେସବୁକ୍ ଖୋଲି କେତେଗୁଡ଼ାଏ ନାଁ ସର୍ଚ୍ଚ୍ କରୁଥିଲା l ଆଉ ଘଣ୍ଟେ ଦୁଇଘଣ୍ଟା ଖେଳାଖେଳି କଲା ପରେ ରାଗରେ ମୋବାଇଲ୍ କଚାଡ଼ି ଦେଇ ଶୋଇପଡ଼ୁଥିଲା l ତା'ର ଏମିତି ହାବଭାବରୁ ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ତାର ସର୍ଚ୍ଚ କରିବା ପ୍ରତିଦିନ ବିଫଳ ହେଉଛି l 

   ଦୁର୍ଗାପୂଜା ଛୁଟି ହେଲା l ନୀଳିମା ଫୋନ୍ କରି ବହୁତ ଅନୁରୋଧ କଲେ ବିଜନକୁ ବାଙ୍ଗାଲୋର ଆସିଯିବା ପାଇଁ l ବିଜନ୍ ଗଲା l ନୀଳିମା ଦୁଇଟି ସରପ୍ରାଇଜ୍ ରଖିଥିଲେ ବିଜନ୍ ପାଇଁ l ଗୋଟେ ହେଲା ଏକ ପୁରୁଣା ନୋକିଆ ଷୋଳଶହ ମଡେଲ୍ ମୋବାଇଲ୍ ଆଉ ଗୋଟେ ହେଲା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ନୀଳିମାଙ୍କର ନଣନ୍ଦ ହିସାବ ହେଉଥିବା ଏକ ଦିବ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅର ପ୍ରସ୍ତାବ l ବିଜନ୍ କିନ୍ତୁ କୋଉଥିରେ ବି ଖୁସି ହେଇପାରିଲାନି l ସେ ହସିଲା ଗୋଟେ ଫିକା ଫିକା ହସ l 

--ଅପା ତୁ ମୋତେ କୁନିପିଲା ଭାବିଲୁ କି ? ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଫୋନଟା ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି l ଇଏ ଗୋଟେ କ'ଣ ? ଆଉ ମୁଁ କହିଛି ନାଁ ବାହା ହେବିନି ଏବେ l 

--କିନ୍ତୁ କାହିଁକି ବିଜୁ ? ତୋର କ'ଣ କେହି ପସନ୍ଦ ହେଇଛନ୍ତି ? 

--ହଁ ହେଇଥିଲା, ବହୁତ ଆଗରୁ l କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାକୁ ହଜେଇ ଦେଇଛି l ସେ ମୋବାଇଲ୍ ଟା ମିଳିଯାଇଥିଲେ ମୁଁ ତାକୁ ପାଇଯାଇଥାନ୍ତି l 

--କିଏ ସେ ବିଜୁ ? କୋଉଠି ତାର ଘର ? ମୋତେ କହ ମୁଁ ଖୋଜିଦେବି l

    ବିଜନ୍ ଏଥର କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ଦିଶିଲା l ଦୁଇ ଆଖିର ଦୁଇ କୋଣକୁ ଆଙ୍ଗୁଠି ଦୁଇର ଟିପରେ ଚାପି ଧରିଲା ଓ ଅନେକ ଦିନରୁ ଛାତି ତଳେ ଚାପି ରଖିଥିବା କଥାକୁ ପ୍ରଥମ କରି ଅପା ପାଖରେ ଖୋଲିକହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା l 

--ଅପା ତୋର ମନେ ଅଛି ମୁଁ ମୋ ସେକେଣ୍ଡ୍ ଇୟର୍ ରେ କହୁଥିଲି ଆମ ଫିଜିକ୍ସ୍ ସାର୍ ଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ଜଣେ ନନ୍ ଓଡ଼ିଆ ଗଭମେଣ୍ଟ୍ ଅଫିସର୍ ଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ନେଇ ଆମ କଲେଜ୍ କୁ ଆସିଥିଲେ ? 

--ଆରେ ହଁ ହଁ.. କହୁଥିଲୁ l ତୁମର ପ୍ରାଇଭେଟ୍ ରେସିଡେନ୍ସିଆଲ୍ କଲେଜ୍ ହେଇଥିବାରୁ ଓ ଫିଜିକ୍ସ୍ ସାରଙ୍କ ଚିହ୍ନାଜଣା ହେଇଥିବାରୁ ଝିଅଟାକୁ ସହଜରେ ଆଡ଼ମିସନ୍ ମିଳିଗଲା l କ'ଣ ହେଲା ସେଇଠୁ ? 

-- ସେହି ଝିଅ ଅପା,କୃତ୍ତିକା l ଏମ୍.କୃତ୍ତିକା ରାଓ l ତାକୁ ହିଁ ମୁଁ ଭଲପାଉଥିଲି ଆଉ ଆଜି ବି ଭଲପାଏ l ବାହା ହେବି ଯଦି ତେବେ କୃତ୍ତିକାକୁ ବାହାହେବି l

--ଠିକ୍ ଅଛି, ତା'କୁ ହିଁ ବାହା ହେବୁ l କୋଉଠି ତା' ଘର ଠିକଣା କହ, ତା' ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ସହ କଥା ହେବା l

--ସେଇ ତ ଅସୁବିଧା ଅପା, ମୁଁ ତା ଘର ଠିକଣା କି ତା ବାପାଙ୍କ ନାଁ,ସେମାନେ ଏବେ ରହୁଛନ୍ତି କୋଉଠି କିଛି ବି ଜାଣିନି l ସେହି ମୋବାଇଲ୍ ରେ ସବୁ ଥିଲା ଯାହା ଆଉ କେବେ ମିଳିବନି l

   ନୀଳିମା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ଜାଣିକି ଯେ ସେ ମୋବାଇଲ୍ ରେ ସବୁ କେମିତି ଥିଲା l ବିଜନ୍ ବୁଝେଇ କହିଲା ଯେ ସେ ମୋବାଇଲରେ ସେତେବେଳେ ଗୋଟେ ସ୍କ୍ରିନ୍ଡ୍ ଲିଷ୍ଟ୍ ଅପ୍ସନ୍ ଥିଲା l କୃତ୍ତିକାର ମେସେଜ୍ ସବୁ ସ୍କ୍ରିନ୍ଡ୍ ମେସେଜ୍ ହେଇ ସେଇଥିରେ ଅନରିଡ୍ ହେଇ ରହିଯାଇଥିବ ଯୋଉଟା ସେ କିମ୍ବା ନୀଳିମା କେହି ଦେଖିପାରି ନାହାଁନ୍ତି l 

--କିନ୍ତୁ ବିଜୁ ତୁ ତାକୁ ସ୍କ୍ରିନ୍ଡ୍ ଲିଷ୍ଟ୍ ରେ କାହିଁକି ରଖିଥିଲୁ ? 

--ଅପା, କୃତ୍ତିକା ମୋତେ ଯେତେବେଳେ କହିଲା ସେ ମୋତେ ଭଲପାଏ, ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରିନଥିଲି l ସେ ଏତେ ସୁନ୍ଦରୀ,ଏତେ ବଡ଼ ଅଫିସରଙ୍କ ଝିଅ ମୋତେ କାହିଁକି ଭଲ ପାଇବ? କିନ୍ତୁ ତା'ର ମୋତେ ବହୁତ ବେଶି ଭଲ ପାଇବା ମୋତେ ବାଧ୍ୟ କରିଦେଲା ତା'କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ପାଇଁ l ସେ ଭଲ ଓଡ଼ିଆ କହିପାରୁନଥିଲା, ମୁଁ ତା'କୁ ଶିଖାଏ l ସେ ନିଷ୍ଠାର ସହ ଏଇଥିପାଇଁ ଶିଖେ ଯେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ସେ ମୋତେ ବାହାହୋଇ ମୋ ସହ ରହିବ l ସେହି କିଶୋରୀ ବୟସରୁ ହିଁ ତା'ର ଏମିତି ନିଷ୍ପତ୍ତି ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରେ l ମୁଁ ଭୟରେ ତୋତେ କିଛି କହୁନଥିଲି ସିନା କିନ୍ତୁ କିଛିଦିନ ପାଇଁ ତୋ ଠାରୁ ଟିକେ ଦୂରେଇଯିବାର କାରଣ ହିଁ ଥିଲା ସେହି କୃତ୍ତିକା l ସେ ଭଲ ପାଠ ବି ପଢୁଥିଲା l ମୋତେ ମଧ୍ୟ କେହି ଝିଅ ଭଲପାଇପାରେ, ପୁଣି ଏତେ ବେଶି ଭଲପାଇ ପାରେ ଭାବିକି ମୁଁ ସବୁବେଳେ ତା'ରି ଚିନ୍ତାରେ ବୁଡି ରହୁଥିଲି l ସେ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ସବୁବେଳେ ପଢିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଉଥିଲା l କୃତ୍ତିକା ମୋତେ ଏତେ ଭଲପାଇବା ବୋଧେ ଆମ ବ୍ୟାଚ୍ ର କିଛି ପିଲାଙ୍କୁ ସହ୍ୟ ହେଲାନାହିଁ l ସେମାନେ ସବୁବେଳେ ମୋତେ କୃତ୍ତିକା ବିରୁଦ୍ଧରେ କହିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ l ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନଥିଲି l କିନ୍ତୁ ଥରେ ଏମିତି କିଛି ଦେଖିଲି ଯେ କୃତ୍ତିକା ସହ ସେହିଦିନ ହିଁ ସବୁ ସମ୍ପର୍କ ଚ୍ଛିନ୍ନ କରି ମୋବାଇଲ୍ ଟା ଆଣି ତତେ ଦେଇଗଲି l

--କ'ଣ ଦେଖିଲୁ ? 

--କୃତ୍ତିକାକୁ କେମିଷ୍ଟ୍ରି ଡିପାର୍ଟମେଣ୍ଟ୍ ପଛପାଖେ ଗୋଟେ ପୁଅ ସହ ଦେଖିଲି l ସେମାନେ ହାତ ଧରାଧରି ହେଇ ପରଷ୍ପରର ଖୁବ୍ ନିକଟରେ ବସିଥିଲେ l କୃତ୍ତିକା ତା କାନ୍ଧରେ ମୁଣ୍ଡବି ରଖିଥିଲା l 

--ଆରେ ସତରେ କି ? ଛିଃ.. ତାହେଲେ ପୁଣି ଏବେ ତାକୁ କାହିଁକି ଖୋଜୁଛୁ ? 

--ଅପା ସେ ପୁଅ କୃତ୍ତିକାର ସାନଭାଇ ଥିଲା l ତା ମାମୁଁଙ୍କ ପୁଅ l କୃତ୍ତିକାର ଆଈ ମରିଯାଇଥିଲେ, ସେଦିନ ସେମାନେ ସେହି କଥା ପାଇଁ ପରଷ୍ପର ପରଷ୍ପରର ହାତ ଧରାଧରି ହେଇ କାନ୍ଦୁଥିଲେ l 

--ତୁ ଏକଥା କେମିତି ଜାଣିଲୁ? 

--ଆମ ଶେଷ ପରୀକ୍ଷାଦିନ ତା ସାନଭାଇ ସହ ମୋର ଦେଖା ହେଲା, ସେ କହିଲା l ସେ ଆହୁରି ବି କହିଲା ସେମାନଙ୍କର ବଦଳି ହେଇଯାଇଛି, ସେମାନେ ଓଡିଶା ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି l ମୁଁ ପାଗଳ ପରି କୃତ୍ତିକା ପାଖକୁ ଦୌଡ଼ିଗଲି l ସେଦିନ ତା'ସହ ତା' ବାପା ଥିଲେ l ସେ କିଛି କହିପାରିଲାନି l କେବଳ ଏତିକି କହିଲା ସେ ସବୁ କଥା ଓ ତା'ର ଠିକଣା ମୋତେ ମେସେଜ୍ କରିଦେଇଛି l ମୁଁ ତାକୁ ସ୍କ୍ରିନ୍ଡ୍ ଲିଷ୍ଟ୍ ରେ ପକେଇ ଦେଇଥିଲି ସେଥିପାଇଁ ତାର କଲ୍ ଆସିଲେ ରିଙ୍ଗ୍ ହୁଏନି l ତୁ ବି ସହଜରେ ଜାଣିପାରୁନା l ଆଉ ମେସେଜ୍ ବି ସବୁ ଅଲଗା ହେଇକି ସ୍କ୍ରିନ୍ଡ୍ ମେସେଜ୍ ଫୋଲ୍ଡର୍ ରେ ରହିଯାଏ l ମୁଁ ଆଦୌ ଦେଖିପାରିନି l ଅପା, ସେ ମୋବାଇଲ୍ ଟା ହଜିଗଲାନି ଯେ କୃତ୍ତିକାକୁ ମୁଁ ହଜେଇଦେଲି l କାରଣ ତା' ନୂଆ ଠିକଣା ଆମ ବ୍ୟାଚ୍ ର ଆଉ କୋଉ ପିଲା ପାଖରେ ନଥିଲା l କୃତ୍ତିକା କାହା ସହ ଏତେ ମିଶୁ ବି ନଥିଲା l ସେ ହଷ୍ଟେଲରେ ରହୁନଥିଲା, ଡେ ସ୍କଲାର୍ ଥିଲା l ଆଉ ଫିଜିକ୍ସ୍ ସାର୍ ବି ସେହିବର୍ଷ ଓ.ଏ.ଏସ୍ ପାଇ କଲେଜ୍ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ l ଅପା କୃତ୍ତିକାକୁ ପୁଣିଥରେ ଫେରିପାଇବାର ଏକମାତ୍ର ଓ ଶେଷ ଉପାୟ ମୋ ପାଇଁ ଥିଲା ସେ ମୋବାଇଲ୍ l ମୁଁ ଆଜି ବି କୃତ୍ତିକାକୁ ସେତିକି ଚାହେଁ ଅପା, ଯେତିକି ୯ବର୍ଷ ତଳେ ଚାହୁଁଥିଲି l ସେ ନମିଳିଲେ ମୁଁ କ'ଣ ବାହା ହେଇପାରିବି? 

    ବିଜନ୍ ପୁରୁଣା କଥା ସବୁ କହୁ କହୁ କାନ୍ଦି ପକେଇଲା l ନୀଳିମା ବି ଲୁହ ଅଟକେଇ ପାରିଲେନି l ଏତିକି ବେଳେ ତାଙ୍କ ଘରେ କାମ କରୁଥିବା ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଜଣଙ୍କ ଆସି ଟିଭି ଖୋଲି ନିୟୁଜ୍ ଚାନେଲ୍ ଦେଖିବାକୁ ନୀଳିମାଙ୍କୁ କହିଲେ l ନୀଳିମା ଟିଭି ଖୋଲିଲେ l ବ୍ରେକିଂ ନିୟୁଜ୍ ରେ ଦେଖାଉଥିଲା -ପତ୍ନୀଙ୍କ ପରକୀୟା ପ୍ରେମକୁ ସନ୍ଦେହ କରି ସ୍ୱାମୀ ରଚିଲେ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡ l ଗଳାକାଟି ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ହତ୍ୟାକଲେ l ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ର ଜଣେ ସୁପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ବିଜନେସ୍ ମ୍ୟାନ୍ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ସବୁ ସମୟରେ ମୋବାଇଲରେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ନମ୍ବର୍ କୁ ମେସେଜ୍ ପଠାଉଥିବାର ଦେଖୁଥିଲେ ଓ ଫେସବୁକ୍ ରେ ମଧ୍ୟ କାହା ସହ ଚାଟିଂ କରି ମେସେଜ୍ ଡିଲିଟ୍ କରିଦେଉଥିବାର ଅନେକଦିନ ହେବ ଲକ୍ଷ କରୁଥିଲେ l ଗତ ରାତିରେ ସେହି ବିଷୟକୁ ନେଇ ତାଙ୍କର ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କ ସହ ଝଗଡ଼ା ହେଲା ଓ ବ୍ୟକ୍ତିଜଣଙ୍କ ନିଜର ମାନସିକ ଭାରସାମ୍ୟ ହରେଇ ପରିବାକଟା ଛୁରୀରେ ପତ୍ନୀଙ୍କ ଗଳା କାଟିଦେଲେ l ଅଧିକ ତଥ୍ୟ ପାଇଁ ପୁଲିସ୍ ଛାନଭିନ୍ କରୁଛି l  

  ନୀଳିମା ଓ ବିଜନ୍ ନିୟୁଜ୍ ଟି ଦେଖୁଥିଲେ, ସେମାନେ ବହୁତ ବେଶି ବିବ୍ରତ ଓ ବିଚଳିତ ସେତେବେଳେ ହେଲେ ଯେତେବେଳେ ଜାଣିଲେ ସେ ହତ୍ୟାକାରୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କର ନାମ -କୃତ୍ତିକା l ବିଜନକୁ ନୀଳିମା ତାଙ୍କ ଫେସବୁକ୍ ଆକାଉଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିବାକୁ କହିଲେ l ବିଜନ୍ ଏବେ ଏବେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ନିଜ ଫେସବୁକ୍ ମେସେଞ୍ଜର୍ ଖୋଲିଲେ l ଅନେକ ଗୁଡ଼ାଏ ମେସେଜ୍ ସ୍ପାମ୍ ହେଇ ରହିଥିଲା l ସେହିଟି ଖୋଲି ଦେଖିଲେ କେହି ଜଣେ 'ବିଜୁକୀର୍ତ୍ତି' ନାମକ ୟୁଜର୍ ଓଡ଼ିଆରେ କିଛି ମେସେଜ୍ ଦେଇଛି -ବିଜୁ ମୁଁ କୃତ୍ତିକା l ଏବେ ଓଡ଼ିଆ ଭଲକରି ଶିଖିଗଲିଣି l ତୁମେ କେମିତି ଅଛ ? 

   ବିଜନ୍ ମେସେଜଟା ନୀଳିମାଙ୍କୁ ଦେଖେଇଲା ଓ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲେ, "ଅପା,ମୁଁ ତା'କୁ କୀର୍ତ୍ତି ଡାକୁଥିଲି" l ନୀଳିମା କିଛି କହିପାରୁନଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଧିରେ ଧିରେ ବିଜନର କାନ୍ଦର ସ୍ୱର ଉଚ୍ଚ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା l ସେ ଭୋ ଭୋ ହେଇ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା l ହାତରେ ଧରିଥିବା ମୋବାଇଲ୍ ଟାକୁ ତଳେ କଚାଡ଼ି ଦେଇ ପାଗଳ ପରି ତଳେ ଗଡିଗଲା l କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ କହୁଥିଲା, "କୀର୍ତ୍ତି, ମୋ ସ୍ବିଟ୍ କୃତ୍ତିକା, ଫେରିଆସ ତୁମେ .. ମୁଁ ଆଉ କେବେ ତୁମ ନମ୍ବର୍ ସ୍କ୍ରୀନ୍ଡ୍ ଲିଷ୍ଟରେ ପକେଇବିନି କି ବ୍ଳକ୍ କରିବିନି l ଫେରିଆସ ତୁମେ.... "