ଆଉ ଥରେ କହି ପାରିଥାନ୍ତ

      

ସମର ଦାସ ଚିଫ୍ ଏକଜିକ୍ୟୁଟିଭ ଅଫିସର ଏକ ପ୍ରାଇଭେଟ୍ ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲର । ନିଜ କ୍ୟାବିନରେ ବସି ସ୍ର୍କିନ ଉପରେ କିଛି ଚେକ୍ ଚାକ୍ କରୁଥିଲେ । ଏମିତିରେ ଏସବୁ କାମ ପ୍ରୋଗ୍ରାମିଙ୍ଗ ଅଫିସର କରିଥାନ୍ତି । କିଛି ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରୋଗ୍ରାମ ସମରଙ୍କୁ ଛାନଭିନ କରିବାକୁ ପଡେ । ହଠାତ୍ ଆଖି ପଡିଛି ଏକ କବିତା ଆସର ପ୍ରୋଗ୍ରାମ ଉପରେ । ଆରେ ଏ କିଏ ? ହିରଣ୍ମୟୀ ମହାପାତ୍ର । ଆପେ ଆପେ ପାଟିରୁ ବାହାରି ଗଲା ...ଏ ମୋ ହିରଣ୍ମୟୀ ନୁହେଁ ତ ?? ନିରୂତା ସମ୍ପର୍କଟି ଏମିତି ବା!!!ଯେତେ ପୁରୁଣା ହେଉ ମୋର କହି ମାଡ଼ି ବସିବ,କୁଣ୍ଢାଇ ପକାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେବ । ରେକର୍ଡିଂ ଚାଲିଛି । ହିରଣ୍ମୟୀ କବିତାଟି ଶୁଣାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ । ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କ କବିତା’ର ପ୍ରତିଟି ଧାଡି ସମର ଶୁଣି କହି ଚାଲିଲେ, ଆରେ ଏପରି କଥା ତ ସେବେ ହୋଇଥିଲେ, ସେ କ୍ଲାସ ସାରି ଫେରୁଥିବା ବେଳେ । ଆରେ ସେମିତି କଥାବାର୍ତ୍ତା ତ ସେ କ୍ୟାଣ୍ଟିନ ପାଖେ ମୁଁ କହିଥିଲି ସେହିଦିନ ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କୁ । ଆଉ କବିତା’ର ଏ ଶେଷ ପଂକ୍ତିତ, ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଥିବା ମୋ ଭଲ ପାଇବାର ଯବନିକା ପଡିବାର ଶେଷ ସଂଳାପ । କବିତା’ର ଶୀର୍ଷକ ଥିଲା, #ତୁମେ ଆଉଥର ତ କହି ପାରିଥାନ୍ତ#

ଏ କବିତା ହିରଣ୍ମୟୀ ଆଉ ମୋର ଅଧୁରା ପ୍ରେମ କାହାଣୀକୁ ନେଇ ତା'ହେଲେ ?? 

ଓ ମାଇଁ ଗଡ୍ । ସତରେ ହିରଣ୍ମୟୀ ମୋତେ ନିବିଡ ଭାବରେ ଭଲ ପାଉଥିଲେ । ଆଉ ମୁଁ ବୁଡବକ ବୁଝି ପାରିନି ସେ ଭଲ ପାଇବାକୁ!!! ଦୀର୍ଘ ଆଠବର୍ଷ ହିରଣ୍ମୟୀର ସାହଚର୍ଯ୍ୟ ପାଇବା ପାଇଁ କେତେ କଷ୍ଟ କରିନି । ହେଲେ ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କର କିଛି କଠିନ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ଟାଣୁଆ ମୁହଁ ଛିଞ୍ଚଡା କଥା ବାଧିଥିଲା ସମରଙ୍କୁ । ସମର ଏକାଥରେ ମୁହଁ ଫେରାଇ ନେଲେ ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କଠୁ । ଦ୍ଵିତୀୟ ବାର ନିଜକୁ ସୁଯୋଗ ଦେଲେନି ଭାବିବାକୁ । ଆଉ ଥରେ ପଚରା ଯାଇପାରିଥାନ୍ତା ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କୁ ଏକାନ୍ତରେ । ତାଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ନେଇ । ସେପରି ନ କରି ବାପାମା ଠିକ କରିଥିବା ଝିଅଟିକୁ ତୁରନ୍ତ ବାହା ହୋଇଗଲେ । ହେଲେ ହିରଣ୍ମୟୀ ହୃଦୟରେ ନେଇଥିବା ସ୍ଥାନଟି ଆଗପରି ରିକ୍ତ ଅଛି । 

ହଁ ଏପରି ବି ହୋଇପାରେ । ହିରଣ୍ମୟୀ ମୋତେ ଭଲ ପାଉ ବି ନ ଥାଇ ପାରେ । କବିଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ । କାହାକୁ ବି ନେଇ କିଛି ବି କଳ୍ପନା କରି ପାରନ୍ତି । 

ସମରଙ୍କୁ ଯଦିଓ ହିରଣ୍ମୟୀ ବେଶୀ ସମୟ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ନିଜ ସହିତ ମିଶିବାକୁ, ତଥାପି ସମରଙ୍କ କାକୁତିମିନତୀରେ ହିରଣ୍ମୟୀ ସମରଙ୍କ ସହ ମିଶିଛନ୍ତି । ଏକ ନିଆରା ଗୁଣାତ୍ମକ ଶୈଳୀରେ । ସେହି ମିଶିବାରେ ଶସ୍ତା ଉନ୍ମାଦନା, ଅଯଥା ପ୍ରେମାଳପ ନଥିଲା କି ଚୁମ୍ବନ ଦିଆନିଆର ରୋମାଞ୍ଚ ନ ଥିଲା । ସମର କିନ୍ତୁ ଛଟପଟ ହୁଅନ୍ତି ଅନ୍ୟ ପୁଅଙ୍କ ପରି ସେସବୁ ଶୁଣିବାକୁ ଟିକେ ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କ ପାଖରୁ । ସମ୍ପର୍କ ବିଗିଡ଼ି ଯିବା ଭୟରେ ଚୁପ୍ ରୁହନ୍ତି । 

ହିରଣ୍ମୟୀ ଇଣ୍ଟରନାସନାଲ ପୋଏଟ ମାନ୍ୟତା ପାଇଗଲେଣି । ଖବରକାଗଜରୁ ପଢ଼ିଥିଲେ ସମର । ମୁହଁ ଫେରାଇ ନେଇଥିଲେ ସେଦିନ, ରାଗ ଆଉ ଅଭିମାନରେ । ପୋଡିଗଲା ତିଅଣରେ କ’ଣ ସୁଆଦ ଅଛି ଯେ!! ? ରାଗରେ ସେ ଦିନ ଖବରକାଗଜ ଆଉ ପଢି ନ ଥିଲେ । ତେଣୁ ଆଠ ଦଶ ବର୍ଷ ତଳର ହିରଣ୍ମୟୀ ଆଜି ନୂଆ ନୂଆ ଲାଗୁଥିଲେ । ଏତେ ପାଖରେ ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ପାଇ ପୂର୍ବର ଦୁର୍ବଳତା ଜାଗି ଉଠୁଛି ମନରେ । ମନ ମାନୁନି । ମନ ଡେଉଁଛି, ଟିକେ କଥା ହେଲେ ଭଲ ଲାଗନ୍ତା କହୁଛି । ଅଗତ୍ୟା ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ରେକର୍ଡିଂ ସେକ୍ସନ ପାଖକୁ ଯାଇ ଅପେକ୍ଷା କଲେ । ହିରଣ୍ମୟୀ ବାହାରି ନାହାନ୍ତି ବାହାରକୁ । ଆଉ କାହା ରେକଡିଙ୍ଗରେ ଯୋଗଦାନ ଅଛି ବୋଧେ ତାଙ୍କର । ମନେ ପଡି ଯାଉଛି ସେ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀର ତନୁପାତଳି ଗୋରୀ ଝିଅଟି । ମୁହଁରେ ଏପରି ଏକ ଗୋଲାପି ମିଶ୍ରିତ ଗୋରା ରଙ୍ଗ କହରା ଚୁଟି, ଯେ କୌଣସିକୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରିବ । ସାଧାରଣତଃ ଏତେ ଗୋରା ଝିଅ ସେ ଆଖପାଖରେ ସେ ଦେଖି ନ ଥିଲା । ସିଟ୍ ନମ୍ବର ୩୦୮ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କର । ସମରଙ୍କର ୩୦୯ । ପରୀକ୍ଷାର ତୃତୀୟ ଦିନ ସଂସ୍କୃତ । ସମର ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଇଟା ପରୀକ୍ଷା ଟପ୍ କରିଛନ୍ତି । ଏ ଝିଅଟି କେମିତିକା ଝିଅଟେ ମ । ଶ.. ମୁହଁ ଉଠାଇ ଟିକେ ଚାହୁଁନି । କ’ଣ ଏତେ ଲେଖୁଛି ? ମୋ ଠାରୁ କ’ଣ ଭଲ ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ ?? ନା ମ ହୋଇନଥିବ । ଝିଅ ଗୁଡା ବେଶୀ ଦେଖେଇ । 

ଭାଇ ଦେଖେଇ ହେଉ କି ଯାହା । ଆଜି ତା ସାହାଯ୍ୟ ଟିକେ ଦରକାର । ନହେଲେ ସଂସ୍କୃତରେ ମାଡ଼ ଖାଇଯିବ ସମର ଦାସ । ମନକୁ ମନ କହିଲେ । 

ଜିଲ୍ଲାର ଟପ୍ପର ହେବା ଧୂଳିସାତ ହେଲା ଜାଣ । ତେଣୁ ସାହସ ସଞ୍ଚୟ କରି ପଚାରିଲେ, ଟିକେ କହିଦେବ, ଦୁଇ ତିନୋଟି ଆସୁନି । ଠିକ ଅଛିକୁହ । ବାପରେ କି ମିଠା ସ୍ୱର । ଗାଆଁଉଲି ବତୁରା, ପଖାଳଖିଆ, ସଡସଡିଆ, ଗଣଗଣିଆ କଣ୍ଠ ଯାହେଉ ନୁହେଁ ଏ ଝିଅର । ଯାହା ଯାହାପଚାରିଲା ସବୁ ସେ ଝିଅଟି ବିନା ଝିନଝଟରେ ବତାଇ ଦେଲା । ରୁମରେ ଆସି ଉତ୍ତର ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ସବୁ ଠିକ ବତାଇଥିଲା । ବାଃ ସୁପର ଗର୍ଲ, ପାଟିରୁ ବାହାରି ଗଲା । ବିଜ୍ଞାନ ଦିନ ଝିଅଟି ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତର ପଚାରିଥିଲା, ଭାରୀ ଖୁସିରେ ବତାଇଦେଲାସମର । ମନେ ମନେ ଭାବୁଥିଲା ଆଉ ପଚାରନ୍ତାନି । ସବୁ ଉତ୍ତର କହି ଦିଅନ୍ତି । ମୋର ତ ସରିଲାଣି । ତା'ର ବି ସରିଲାଣି । ଖାଲି ରିଭିଜନ କରୁଛି । ଟିକେ ଅନଉନି ମୋ ଆଡେ । ନା ପଚାରୁନି କିଛି ବି । 

ଆଗୁଆ ପଚାରିଲା ଆଉ କିଛି ଡାଉଟ ଅଛି ତୁମର ହିରଣ୍ମୟୀ ? ମୁଁ ତୁମ ଖାତାରୁ ନାମ ପଢି ନେଇଥିଲି । ମୋ ନାମ ସମର । ସେ ଖାଲି ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇଲା । ଖୁସି କି ରାଗ କିଛି ନାହିଁ । ହେଲେ ସେ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ମୁହଁରେ ସେପରି ଲାଗିଛି । ଓଠଟି ବମ୍ବେଇ ମିଠେଇ ଖାଇବା ପରି ରଙ୍ଗ । ଦୁଇଟା ଦି ହାତିଆ ମୋଟା ମୋଟା ବେଣୀ ଦି କାନ୍ଧ ଦେଇ ଝୁଲିଛି । ଶେଷ ଘଣ୍ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହିରଣ୍ମୟୀ କାହିଁକି ବସେ କେଜାଣି । ପିଲା ପ୍ରାୟ ବାହାରି ଗଲେଣି । ସମର ଉଠି ଯାଇ ସାରନ୍ତାଣି, ହେଲେ ଉଠୁନି । ଆଜି ପରୀକ୍ଷାର ଚତୁର୍ଥ ଦିନ । ପରୀକ୍ଷା ପରେ ଏକାନ୍ତରେ ପଦେ ଅଧେ ଯେମିତି ହେଉ କଥା ହେବ ହିରଣ୍ମୟୀ ସହ ବୋଲି ଭାବିଥିଲି। ହିରଣ୍ମୟୀ ବାହାରିଲା । ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନେ ତା’କୁ ବେଢିଗଲେ । ଦେଖିଲୁ

ଏଇଟା ତୁ କ'ଣ କଲୁ, ସେଇଟା କ’ଣ ହେଲା ଇତ୍ୟାଦି । ସେଠି ସମର ଦେଖିଲା ତାଙ୍କ ଗାଆଁ ନାନୀର ଝିଅ ସବିତା’କୁ । ଯେ ପ୍ରାୟ ଛୁଟିରେ ସମର ଘର ଗାଆଁକୁ ଆସେ । କ’ଣ ଖାଏ କେଜାଣି ସେ ମୋଟି,  ଦିଟା ସମରକୁ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ଉଠାଇ ଫୋପାଡି ଦେବ । 

ଯାହେଉ ହିରଣ୍ମୟୀର ପାଖଲୋକ ହିସାବରେ ଏ ଝିଅଟି ଟିକେ ଚିହ୍ନା ବାହାରିଲା । ଯେ ଆଗକୁ ଯୋଗାଯୋଗର ସେତୁ ହୋଇପାରେ । 

ଏ ସମୟରେ ଏକ ମିଲିଟାରୀ ଲୋକପରି ଛଅ ଫୁଟିଆ ଲୋକଟିଏ ଯିଏକି ହିରଣ୍ମୟୀର ଭାଇ ଆସି ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ବାଇକରେ ବସାଇ ନେଇ ଚାଲିଗଲେ । 

କେଉଁଠି ଥିଲେ ଭାଲୁପଲପରି ସାଙ୍ଗଦଳ ପେଲି ଦେଲେ ଦାଉଁକିନା ମୋତ । ପଡ଼ି ଯାଉ ଯାଉ ମୁଁ ଅଟକି ଗଲି । ଶ..ସାଙ୍ଗଗୁଡା ଏମିତି । ମୁଁ ନ ଜାଣିବା ଆଗରୁ ମୋ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ବିଷୟରେ, ଏଗୁଡାଙ୍କୁ ବାସ୍ନା ହେଲାଣି । ସେଇଠି ଗୋଟେ ସାଙ୍ଗ ଥାଇ ଗାଇଲାଣି ଗୋରୀ କନିଆଁ.....ସୁନା ପାନିଆଁ, ଆରେରେ କରନା ତୁ ଗୁମାନ...ଆଣିଦେବି.. ନାକଚଣା..ଆମ୍ବ କଷିଆ । 

ତା’କୁ ଚୁପକରି ଚାଲିଲୁ ରୁମକୁ । ଗଣିତ ଆଗ ଦିନ ଦି ଦିନ ଗ୍ୟାପ । କ’ଣ କରିବି ଏତେ ସମୟ । ପାଠ ନାହିଁ ପଢିବାକୁ ବା ପାଠରେ ମନ ଲାଗୁନି । ଗଣିତ ତ ଏପରି ପାଠ ଥରେ କଷିଛ ମାନେ ହେଲା । ଆଉ କିଛି ଥିଓରି, ଫର୍ମୁଲା ଦେଖିଲେ ସରିଲା ।

ଆମେ ଆମ ଗାଆଁରୁ ହିରଣ୍ମୟୀ ଘର ଗାଆଁ ସେଣ୍ଟରକୁ ଆସିଥିଲୁ ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ । ଏକ ସ୍କୁଲ ଘରେ ଟ୍ରଙ୍କ, ବାକ୍ସ ବେଡିଂପତ୍ର, ଚୂଡାଚୂନା, ଲଣ୍ଠଣ ଇତ୍ୟାଦି ଧରି ରହିଥାଉ । ସାରଙ୍କୁ କହି ଆମ ମେସ୍ ଭାଇ ସାଙ୍ଗରେ ତାଙ୍କ ସାହିଆଡ ପୋଖରୀକୁ ଗାଧୋଇବାକୁ ଗଲୁ । ମୋ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଅଲଗା।ମୋ ଆଖି ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ଖାଲି ଖୋଜୁଥାଏ । କାଳେ ଦେବୀର ଦର୍ଶନଟିକେ ମିଳିଯିବ, ନା ହେଲାନି । ସେ କ’ଣ ବୁଲୁଥିବ କି । ବହିରେ ମୁହଁ ମାଡ଼ି ଦେଇ ପଢୁଥିବ ।ଖାଲି ଗାଧୋଇପାଧୋଇ ଫେରି ଆସିଲୁ। 

*****

ଏହା ଭିତରେ ନଦୀରେ କେତେ ପାଣି ସମୁଦ୍ରକୁ ଚାଲି ଗଲାଣି, ସମୟ କେତେ ପରିବର୍ତ୍ତନର ସ୍ୱାଦ ଚଖାଇ ଆଗକୁ ଦୌଡ଼ି ଚାଲିଛି, ତା’ର ଠିକଣା ନାହିଁ । ସମର ରେକଡିଙ୍ଗ ରୁମର ବାହାରେ ଅପେକ୍ଷା ରତ । ଆଜି ସେ ବିଗତ ଦିନର ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀର ଗୋରୀ ନହକି ଝିଅଟି ପାଖକୁ ମନ ପୁଣି ଦୌଡ଼ି ଯାଉଛି । ଯିଏ ମୋ ପ୍ରଥମ ଆସକ୍ତି କହିଲେ ଠିକ ହେବ । କାରଣ ପ୍ରେମର ମାନେ ବୁଝି ନଥିବା ମୋଭଳି ତେର ଚଉଦ ବର୍ଷ ବାଳକ ପାଇଁ ସେ ଆସକ୍ତି ହିଁ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ଥିଲା, ସେତେବେଳେ । 

ପରୀକ୍ଷାର ଶେଷଦିନ । ସବୁ ପୁଅପିଲା ଠିକ କରିଥାଉ ଆଜି ଟିକେ ପରୀକ୍ଷା କେନ୍ଦ୍ର ସ୍କୁଲ ହତାରେ ଅଧିକ ସମୟ କାଟିବୁ । ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ଏହି କଥାଟି ଜଣାଇ ଦେଲି । ହଁ, ଆମେ ଝିଅମାନେ ବି ଠିକ୍ କରିଛୁ ଟିକେ ଅଧିକ ସମୟ ସ୍କୁଲରେ ରହିବୁ ଯେହେତୁ ଶେଷଦିନ । ଭାଇଙ୍କି ସେଥିପାଇଁ ମନା କରିଛି, ମୋତେ ନେବାକୁ ଆଜି ଆସିବେନି, ହିରଣ୍ମୟୀ କହିଲା । 

ମୁଁ ଖୁସିରେ କହିପକାଇଲି ବଢିଆ ହେବ । ହିରଣ୍ମୟୀ ଟିକେ କଡ଼େଇ ଚାହିଁଲା, ମୁଁ ନିଜକୁ ଜାକି ନେଲି । ଧରା ନ ପଡ଼ିବା ପାଇଁ । ପରୀକ୍ଷା ସରିଲା । ସତେକି ଏମ୍.ବି.ଏ. ପରୀକ୍ଷା ସରିଲା । ମାତ୍ର ସପ୍ତମ ବୋର୍ଡ । କିନ୍ତୁ ସେଇଟି ଆମ ଜୀବନ ରାସ୍ତାର ପ୍ରଥମ ହର୍ଡଲ । କିଛି ବିଶ୍ୱାସ ଜନ୍ମ ନେବ ସେଇଠୁ, କେଉଁଭଳି ଷ୍ଟାଣ୍ଡାର୍ଡ ଆଗକୁ ଏ କଳାକାର ଦେଖାଇବ । 

ସ୍କୁଲ ହତାସାରା ଆମ୍ବଗଛର ଛାଇ, କୋଇଲିରକୁହୁତାନ ଆଉକୁଆଡକୁ ନିଘା ନ ଥିବା ମୋର ହିରଣ୍ମୟୀଆସକ୍ତ ମନ । ଆଖି ପାଖରେ ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି କେବଳ ହିରଣ୍ମୟୀକୁ । ପ୍ରେମିକାର ବଡ଼ ଭାଇ ଗୁଡିକ ଜହ୍ଲାଦ ଲାଗନ୍ତି ସବୁ ଯାଗାରେ, ସେ ଆଜି ଆସିବେନି ତେଣୁ ମନଖୁସି, ସାନଭାଇଗୁଡିକୁ ବାର୍ତ୍ତାବହ ରୂପେ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି । ଅଡ଼ୁଆରେ ପକାନ୍ତି ବେଳେ ବେଳେ ମଧ୍ୟ । ହିରଣ୍ମୟୀ ସବିତା ସହ ଆସିଲା । ଆଜି ସବୁ ତା’ହେଲେ ପଳାଇବ ଗାଆଁକୁ, ପ୍ରଥମେ ପଚାରିଲା ମୋତେ । ମୁଁ ମୁଣ୍ତ ହଲାଇଲି । ଏ ସବିତାକୁ କାହିଁକି ଧରି ଆସିଛି ସାଙ୍ଗରେ । ଚିଠିଟି ଦେବି କିପରି ? ଚିଠିଟିଏ ରାତିର ଦୁଇ ଚାରି ଘଣ୍ଟା ସାରି ଲେଖିଛି । ମନ ଦେଇ ଗୋଲାପ ଫୁଲ ଗୋଟାଏ ଗୋଟାଏ ଆଙ୍କି, ଲେଖା ମଝିରେ ମଝିରେ ଦେଇଛି । କେବଳ ସେହିପରି ରୋମାଣ୍ଟିକ ଭାବନାରେ ଥିବା ଚରିତ୍ରଟି ତାହା ଗୋଲାପ ଫୁଲ ବୋଲି ବଡ଼ କଷ୍ଟରେ ଠଉରେଇବ । କାରଣ ମୋର ଚିତ୍ର ହୁଏନି । ତା’l ଭିତରେ ଏକ ଭଙ୍ଗା ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାର ସାୟରୀ, ମୋର ଏବେ ବି ମନେ ଅଛି ସେ ସାୟରୀ । ତା' ମାନେ ସେ ସାୟରୀ ମୁଁ କେତେଥର ଘୋଷିଥିଲି ରାତିସାରା ଜାଣି ପାରୁଥିବେ । କାଳେ ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ଶୁଣେଇବାକୁ ପଡିବ ବୋଲି, ପାଟିରେ ପାଟିରେ ଘୋଷିଥିଲି । ମୋ ଭଲପାଇବା- କଳ୍ପନାର ପରିସୀମା ବହୁତ ଅଧିକ ଥିଲା । 

ମୋ ସାଙ୍ଗ ପବନା, ଯେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରେମ ଗୁରୁ, ତାଠୁ ଲେଖାଇ ଆଣିଥିଲି ସେ ସାୟରୀ । ଶ..ଆମ ଗାଆଁ ମାଟିର ଛୁଆ ତ, ତା ହିନ୍ଦୀବିକୁଆଡୁ ଠିକ ହେବ, ସବୁ ଭୁଲଭାଲ ବତାଇଥିଲା । ହେଲେ ଲେଖୁଛି ସେ ପ୍ରଥମ ସାୟରୀ ମୋର, ଏବେ ଠିକ କରି । 

इश्क तुझसे करती हूं   मेरी जीन्दगी से ज्यादा

मैं डरति नहीं मौत से   तेरी जुदाई से ज्यादा

कहे तो आजमाले मुझे ।  किसी और से ज्यादा

मेरी जिंदगी में कुछ नहीं  तेरी मोहब्बत से ज्यादा ।

ପକେଟରେ ଖାଲି ହାତ ଭର୍ତ୍ତି କରୁଥାଏ ଚିଠିଟି ଦେଇଦେବି ବୋଲି । ହେଲେ ବୁଢୀ ମା'ପରି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବସିଲା ହିରଣ୍ମୟୀ କେତେ ମାର୍କ ଆସିବ ଭାବିଛ ? ଧେତ ତେରିକା । ଏ ପଢି ପଢି କ’ଣ କରିବ । ଏ କାମକୁ ନୁହେଁ । ସବୁ ମଜାରେ ପାଣି ପକେଇ ଦେଉଛି, ସାଥିରେ ସେ ମୋଟି ସବିତା । ଘୋରା ବରଫଗୋଲା ଖାଇବବୋଲି ହଲା କଲାଣି । ଯିବ ଘୋରା ଆଇସକ୍ରିମ ଖାଇ, ଆମ ସଙ୍ଗେ । ମୁଁ ଖୁସିରେ ହଁ ମାରିଲି । ଯାହାହେଉ ଆଉ କିଛି ସମୟ ଲାଗିବ, ଏ ଅସିଝା ଆଳୁକୁ ସିଝାଇବାକୁ । 

ତିନିହେଁ ଗଲୁ । କାଠରନ୍ଦା ମାରିବା ପରି ଏକ ଯନ୍ତ୍ରରେକୁଣ୍ଡା ଉପରେ ଥିବା ବରଫ ମୁଣ୍ଡାକୁ ରନ୍ଦା ମାରି ସେ ଆଇସକ୍ରିମ ବାଲା ବରଫଗୁଣ୍ଡକୁ ଗୋଲା କରି, ରଙ୍ଗୀନ ସାକାରିନ ପାଣିରେ ବୁଡାଇ ଦେଉଥିଲା । ତିନିହେଁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଉଥିଲୁ । ହିରଣ୍ମୟୀ ଓଠକୁ ଚୁଷକି ଆଇସକ୍ରିମର ଗୋଲାପି ରଙ୍ଗ ଆହୁରି ଆକର୍ଷଣୀୟ କଲାଣି । ପଇସା ଦେବାକୁ ଯିଦି କରି ହିରଣ୍ମୟୀ ଆମ ତିନିଜଣଙ୍କ ପଇସା ଦେଲେ । ଚିଠିଟି ଏ ସୁଯୋଗରେ ହିରଣ୍ମୟୀ ହାତକୁ ଦେଉଛି । ହାତ ଥରିଲା, ଆଉ ଆଠଭାଙ୍ଗ ଚିଠିଟି ତଳେ ପଡ଼ିଗଲା । ସଙ୍ଗେ

ସଙ୍ଗେ ମୁଁ ଟିକିଏ ସାହସ କରି ଗୋଟାଇ ପାରିଲିନି, ମୋ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ଚିଠି ଉପରେ ଚପଲ ମାଡ଼ି ଛିଡା ହୋଇ ଗଲି । କିଛି ନ ଜାଣିଲା ପରି । 

ହିରଣ୍ମୟୀ କହିଲେ, ଆମେ ଯାଉଛୁ ତା'ହେଲେ । ଆଉ କିଛି କହିବ ?? 

ଆହାଃ ହା ହା । ସେ ଆଉ କିଛି କହିବାରେ ଅନେକ ସମ୍ଭାବନାର ଖିଅ ଗୁଡ଼ାଇ ହୋଇ ଥିଲା ଯେପରି । ମୁଁ ଡରୁଆ କିଛି କରି 

ପାରିଲିନି । କେବଳ ସେ ଚାଲିଯିବାର ବିରହକୁ ଛିଡା ହୋଇ ଦେଖୁଥିଲି । ଚିଠି ଉଠାଇ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଫେରିଲି, ଗୁଡାଏ ଟାହିଟାପରା ଶୁଣୁଥିଲି । ପରୀକ୍ଷା ଫଳ ବାହାରି ଗଲା । ହିରଣ୍ମୟୀ ଟପ୍ କରିଥିଲା ଆମ ଜିଲ୍ଲାରେ, ମୁଁ ଦୁଇ ଚାରିଜଣ ତଳକୁ ଥିଲି । ମୋର ଦୁଃଖ ବଦଳରେ ଖୁସି ଥିଲା । କାରଣ ମୋ ହିରଣ୍ମୟୀ ତ ଟପ୍ କରିଛି । ମୁଁ, ଆମ ଗାଆଁରୁ ଏକ ସର୍ଟକର୍ଟ ରାସ୍ତା ଦେଇ ପ୍ରାୟ ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ଦେଖିବାକୁ ଯାଉଥିଲି, ହିରଣ୍ମୟୀର ଅଜାଣତରେ । କାରଣ ତାଙ୍କ ଭାଇ ସେ ଅଞ୍ଚଳର ଏକ ନାମଜାଦ ଧନୀଲୋକ ଥିଲେ, ବାପା ମରି ଯାଇଥିଲେ । ପାଠପଢା ଯେମିତି ସେମିତି ଚାଲିଥାଏ । ସବିତା’କୁ ଦିନେ ଆମ ଗାଆଁରେ ଦେଖି ପୁଣି ଚିଠିଟେ ଲେଖିଲି ଏକ ପୋଖତ ପ୍ରେମିକ ପରି । ଆଉ ସବିତା ହାତରେ ଚିଠିଟି ପଠାଇଲି । ଆତୁର ହୋଇ ଚାହିଁ ରହିଲି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଯାଗାରେ, ସବିତା କ’ଣ ଖବର ଆଣିବ ହିରଣ୍ମୟୀ ପାଖରୁ । ତା' ପରଦିନ ସେ ଚିଠି ଆଣି ସବିତା ଫୋପାଡି ଦେଲା ମୋ ମୁହଁକୁ, କାରଣ ତା’କୁ ସେପରି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଥିଲା । କ’ଣ ହେଲା ମୁଁ ପଚାରିଲି, ମଧ୍ୟସ୍ଥି ପାଖରେ କଥା ହେବାକୁ ସାହସ ଥିଲା ମୋର । 

ସବିତା କହିଲା ସେ ବହୁତ କାନ୍ଦିଲା । ତା’ ବୋଉକୁ କହିଲା । ତା' ବୋଉ ବୁଝାଇଲେ ଆରେ ଝିଅଟିକୁ ପୁଅଟେ ଚିଠି ଦେବା ସେମିତି ଗୋଟେ ଅପରାଧ ନୁହେଁ ବା ଖରାପ କଥା ନୁହେଁ, ଯଦି କିଛି ଖରାପ କଥା ଲେଖା ହୋଇନି....... । ତୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲେ ପଢ ନହେଲେ ଫେରେଇ ଦେ କିମ୍ବା ଚିରି ଦେ । ତେଣୁ ହିରଣ୍ମୟୀ ଫେରାଇଦେଲା ଚିଠିଟି । ଆଉ ଜାଣିଛ ଦୁଇଟା ମୋତେ ପ୍ରଥମେ କୁନ୍ଦିଲା ପିଠିରେ । କହିଲା ଆଣିଲୁ କାହିଁକି ବେ ? 

ମୁଁ କହିଲି ନ ଆଣିଥିଲେ ସେ ସମର ରାସ୍ତାରେ ପକାଇ ଦେବ କହିଲା । ରାସ୍ତାରେ ଯେ ନାହିଁ ସେ ପଢିଥାନ୍ତା କ’ଣ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା । ତା'ପରେ ଯାଇ ମୋତେ ଆଉ କିଛି କହିଲାନି । ନହେଲେ ଚଣ୍ଡୀ ମାରି ପକାଇଥାନ୍ତା ମୋତେ । ଭାଇ ଏବେ ମୋତେ ଛାଡ । ମୁଁ ଉଭୟ ପଟୁ ଧିକ୍କାର ଶୁଣି ପାରିବିନି । 

ବାସ୍, ମୋ ପ୍ରେମ ଚିଠି ସେଇଠି ସମାଧି ନେଲା । ମୁଁ ଯେଉଁ କଳ୍ପନା ରାଜ୍ୟରେ ଥାଇ ଭାବୁଥିଲି ଯେ ହିରଣ୍ମୟୀ କହିପାରୁନି ସିନା ମୋ ଭଳି ସେ ବି ଭଲ ପାଉଥିବ ମୋତେ । ତାହା ମିଥ୍ୟା ସାବ୍ୟସ୍ତ ହେଲା । ଅଦ୍ୟାପି ଆଉ ସାହସ କରିପାରିନି ପ୍ରେମ ପତ୍ରଟିଏ କେବେ ଲେଖିବି ବୋଲି । 

ହିରଣ୍ମୟୀ ପ୍ରତି ମୋ ଆସକ୍ତି, ଭଲପାଇବା ଏକତରଫା ଯାତ୍ରା ଜାରି ରଖିଥାଏ । ମଝିରେ ମଝିରେ ତାଙ୍କ ଗାଆଁ ଆଡେ ଯାଇ ହିରଣ୍ମୟୀ ସ୍କୁଲ ଗଲାଆସିଲା ବେଳେ ଦୂରରୁ ଦେଖି ଚାଲି ଆସେ । ହିରଣ୍ମୟୀ ଧିରେଧିରେ ଏକ ଅପରୂପାରେ ପରିଣତ ହେଉଥାଏ । ମୁଁ ମନେ ମନେ ଶପଥ ନେଉଥିଲି, ଯଦି ବାହାହେବି କେବଳ ହିରଣ୍ମୟୀକୁ । 

ମାଟ୍ରିକ ପରେ ଅନେକ ପିଲା ବାହାରେ ପଢିବା ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ କଲେଜରେ ଦରଖାସ୍ତ ପକାଇଲୁ । ଆମ ଗାଆଁ ଠାକୁରାଣୀଙ୍କୁ ମୁଁ ମାନସିକ କଲି ହିରଣ୍ମୟୀ ଯେଉଁ କଲେଜରେ ପଢିବ ମାଲୋ!! ସେ କଲେଜରେ ସିଟ ଗୋଟେ ଦେବୁ ମୋତେ । କିନ୍ତୁ ହେଲାନି । ମୋତେ ବିଜେବି କଲେଜରେ ସିଟ ନ ମିଳି ରେଭେନ୍ସାରେ ସିଟ ମିଳିଲା, ଚଳିବ । 

ବାସ୍ ତାପରେ ମୋତେ ବିଶେଷ ଅସୁବିଧା ହୋଇନି, ହିରଣ୍ମୟୀର ନିକଟତର ହେବା । ସେ ମୋତେ ଗୋଟେ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ରୂପେ ଆପଣାଇଲା, ପାଠ ପଢିବା ଅନୁସାରେ ଟିକେ ସ୍ମାର୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ହିରଣ୍ମୟୀ । ମୁଁ ମଝିରେ ମଝିରେ ଆସି ହିରଣ୍ମୟୀ ସହ ଭେଟ ହେଉଥିଲି । ଗାଆଁକୁ ଯିବା ଦିନ ହିରଣ୍ମୟୀ ପାଇଁ ବାଦାମବାଡ଼ିରୁ ସିଟ ରଖି ଆସୁଥିଲି । ତଥାପି ଆମ ଭିତରେ କିଛି ଆଗୋଉ ନ ଥିଲା ସମସ୍ତଙ୍କ ଲଭଷ୍ଟୋରୀ ପରି । ସାଙ୍ଗ ହିସାବରେ କିଛି କିଛି ଭାବ ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ ହେଉଥାଏ ଆମ ଭିତରେ । ହେଲେ ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କର କେବେ ଭାବବିହ୍ୱଳ ହେବା, ମୋ ବିନା ରହି ନ ପାରିବା ଦେଖିଲିନି । ସେ ତା ଆବେଗକୁ ମୋ ଭଳି ପ୍ରକାଶ କରେନି । Hiranmayi is a rare piece । ଦୁଇଜଣଙ୍କର ମାଷ୍ଟର ଡିଗ୍ରୀର ଶେଷ ବର୍ଷ । ଏବେ ସମାନ କ୍ୟାମ୍ପସ ଦି ଜଣଙ୍କର । ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ବୁଝାଇବା ମୋତେ ସହଜ ଏବେ । 

କ୍ୟାମ୍ପସରେ ଅନ୍ୟ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଥରେ ପଚାରିଥିଲି, ହିରଣ୍ମୟୀ ତୁମକୁ ଏମିତି କିଛି ଇଚ୍ଛା ହେଉନି ହାତ ଧରାଧରି ହୋଇ ବୁଲିବା, ପାର୍କ ଭିତରେ ଗଛ ତଳେ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା କାଟିବା, ଆଉ... । 

What's nonsense!!!ଏଇଠି ପଢିବାକୁ ଆସିଛେ, ପ୍ରେମରେ ବରବାଦ ହେବାକୁ ନୁହେଁ?? ସେ ସମୟ ଆସିନି ଏବେ । 

ହଠାତ୍ କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ବରଷି ଦେଇଗଲା । ବର୍ଷାରୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଆମ ପାଖେ କିଛି ନ ଥିଲା । ଆମେ ଭିଜି ଭିଜି ହଷ୍ଟେଲକୁ ଫେରୁଥିଲୁ । ମୁଁ ହିରଣ୍ମୟୀର ଓଦା ଶରୀରକୁ ଥରେ ଚାହିଁ ଦେଇ ମୋ ସାର୍ଟ ଖୋଲି ବଢାଇଦେଲି । ଏତେ ଫିଲ୍ମି ଫିଲମି ହେବା ଦରକାର ନାହିଁ । ମୁଁ ଠିକ୍ ଅଛି । ନିଜେ ପିନ୍ଧ, ପାଦର ଗତି ବଢାଅ, ହିରଣ୍ମୟୀ ତାଗିଦ୍ କଲା ପରି କହିଲା ।

 ସବୁବେଳେ ତ ମୁରବୀପଣିଆ ଦେଖାଇଲା, ମୋ ରୋମାନ୍ସ ହେବାରେ ଫୁଲଷ୍ଟପ ଲଗାଇଲା । ଧେତ୍ । କେଉଁ ପ୍ରକାର ଝିଅକୁ ହୃଦୟ ଦେଲି!!!

ହିରଣ୍ମୟୀର ଅଙ୍ଗସୌଷ୍ଟବ ବାଃ କି ଚମତ୍କାର । ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ଆଉ ଚାହିଁ ପାରୁ ନ ଥିଲି । ହିରଣ୍ମୟୀ ମୁହଁରେ ଟାଣ ସିନା, ହେଲେ ଭିତରେ ଲଜ୍ଜ୍ୟାଶୀଳା । ତିନି ଚାରି ଦିନ ଧରି ମୋତେ ଦେଖା ଦେଲାନି । ହଷ୍ଟେଲରେ ଥାଇ ବି ଫେରାଇ ଦିଏ, ମୁଁ ନାହିଁ କହିଦିଅ । 

ବାଣୀବିହାର କ୍ୟାମ୍ପସରେ ଅନେକ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳଙ୍କ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ଶେଷ ପାହାଚକୁ ପହଞ୍ଚି ପାରେ । ଅନେକଙ୍କ ପ୍ରେମକାହାଣୀ ଏଇଠି କେବଳ କାହାଣୀ ହୋଇ ରହିଯାଏ, ବାସ୍ତବ ରୂପ ନେଇ ପାରେନି । 

ଏହା ଭିତରେ ମୁଁ, ଏକ କମ୍ପିଟିଟିଭ ପରୀକ୍ଷାରେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଚାକିରି ପାଇ ଯାଇଥାଏ । ମୋ ଜେଜେ କାଳେ ମରିଯିବେ, ତେଣୁ ମୋ ବୋଉର ଏକା ଯିଦି ତୁ ଚାକିରି ତ ପାଇଲୁ ବାହା ହୋଇଯା । 

ହିରଣ୍ମୟୀ ଘର କେମିତିଆ କେଜାଣି, ଝିଅ ହୋଇ ବି ତା'ବାହାଘର କଥା ଉଠାଉ ନାହାନ୍ତି । ମୁଁ କଫି ପିଇବା ବାହାନାରେ ଥରେ ଡକାଇଲି, ହିରଣ୍ମୟୀଙ୍କୁ । କେଉଁଥିରେ ସେ ଝିଅ ଗଢା କେଜାଣି ? ଆଖିରେ ପ୍ରେମ, ମୁହଁରେ ସ୍ନେହର ଗହ ଗହ ଭାବ ଫୁଟୁଥିବ, ହେଲେ ପ୍ରେମ ଆଳାପ ପଦେ କରିବନି । କ’ଣ ସେଥିରୁ ମୁଁ ବୁଝିବି ?? ମୁଁ କିଛି ଜାଣି ପାରୁ ନଥାଏ, କି ହିରଣ୍ମୟୀ ମୋହ ଛାଡି ପାରୁନଥାଏ । 

ମୋର ତା’ ପ୍ରତି ଅସମ୍ଭବ ଦୁର୍ବଳତା, ତେଣୁ ହିରଣ୍ମୟୀଠୁ ଦୂରେଇବା ମୋ କଳ୍ପନାକୁ ଆସୁନଥାଏ । ହିରଣ୍ମୟୀ ଛଡ଼ା ଆଉ କାହା କଥା କେବେ ଭାବିନି । ଯାହାହେଉ ଆଜି ସବୁ ପଚାରି ନେବି । 

ହିରଣ୍ମୟୀ !!!

ହଁ!

ମୁଁ ଆଜି ତୁମଠୁ କିଛି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଚାହୁଁଛି । ମୋ ଆଶାକୁ, ନିରାଶା କରିବନି ତ ? 

କହ..ତ ପ୍ରଥମେ । ଏମିତି କ’ଣ ପଚାରିବ । ନିରାଶା କରିବନି ଆଗରୁ କହୁଛ । 

ହିରଣ୍ମୟୀ ତୁମେ କିଛି ଅନ୍ଦାଜ ଲଗାଅ । ଏ ବୟସରେ ପୁଅଝିଅ କେଉଁ ସିରିୟସ ଟପିକ ଉପରେ କଥା ହୁଅନ୍ତି । 

ଅନ୍ଦାଜ ତ ବହୁତ କିଛି ଲଗାଇ ପାରିବି । ହେଲେ ତୁମେ ଧୁରନ୍ଧର କୁହ, କ’ଣ ସିରିୟସ ଟପିକ କହିବ । 

ତୁମେ କିଛି ବୁଝିପାରୁନ ?? 

ଆରେ ବାବା ନା!!!

ମୁଁ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀରୁ ତୁମ ପାଖ ଛାଡୁନି । ତଥାପି ଜାଣିପାରୁନ ?? 

ହଁ, ଆମେ ସେବେଠୁ ଚିହ୍ନା । ଏମିତି ତ କେତେ ଜଣଙ୍କ ସହ ଚିହ୍ନା ପରିଚୟ ମୋର ଅଛି, ତା ମାନେ ପୁଣି କ'ଣ ? 

ଦେଖ ବି ମ୍ୟାଚୁୟର୍ଡ । ମୋର ଆଉ ଗର୍ଲ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ବି ନାହାନ୍ତି କେହି । 

ହଁ କ’ଣ ହେଲା!!!ମୋର ବି ତ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନାହାନ୍ତି । 

ଛାଡ ସବୁ, ତୁମେ ଭାରି ଖେଳୁଛ । ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲପାଏ ଆଉ ବାହା ହେବାକୁ ଚାହେଁ । ଏକା ନିଃଶ୍ୱାସରେ କହିଦେଲି । ମାଷ୍ଟର ଡିଗ୍ରୀ ପାଇଲା ବେଳକୁ ମୁଁ ଏତିକି ସାହସ ଜୁଟେଇଥିଲି । 

ସଟ୍ ଅପ୍!!!ଯାହା ମୋ ବିଷୟରେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବା କଥା ଆମ ଘରେ କରିବେ । ଯାଅ ଆମ ଘରେ ପଚାରିବ । 

ତୁମେ ସିନା ପ୍ରଥମେ ହଁ କଲେ,ତୁମ ଘର ଆଡ଼କୁ କଥା ଯିବ । ଏତେ ଅହଂକାର ମନେ ମନେ ଭାବିଲି । 

ମୁଁ ଇଏସ୍ କହିଦେଇ ମୋ ଦୁର୍ବଳତା ପ୍ରକାଶ କରିବିନି, ମନେ ମନେ ହିରଣ୍ମୟୀ କହିଲା ବୋଧେ । 

ତେବେ ତୁମେ ମୋତେ ଭଲପାଉନ ?? ? 

ହ୍ୱାଟ ନନସେନ୍ସ!!!ସାଙ୍ଗ ହିସାବରେ ଭଲ ପାଏ । ପଚାରୁଛ କ’ଣ ? 

ମୋ ବିନା ରହି ପାରିବ ହିରଣ୍ମୟୀ ?? 

ଏମିତି ନିର୍ବୋଧ ପ୍ରଶ୍ନ ?? ଜଣଙ୍କ ବିନା ଜଣେ ରହିପାରିବନି । I

can't believe. So rediculus u r.....

ହଁ ମୁଁ ସେପରି । ଆଉ କିଛି । 

ମୁଁ ତା’ହେଲେ ବାହା ହୋଇ ଯାଉଛି । 

ହଁ ହୋଇ ଯାଆ ନୋ ପ୍ରୋବ୍ଲେମ୍ । 

ବାସ୍ ଏଇଠି ମୋ ମନ ଛିଡି ଗଲା । ଆଉ ଥରେ ବି ତା’ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲାନି, ଏତେ ଗର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ ବୋଲି । ଛିଃ… ଦରକାର ନାହିଁ ଏପରି ଝିଅ । ତା'ପରେ ଯେତେ ଛୋଟ ବଡ ଖରାପ ଗୁଣଗୁଡିକ ହିରଣ୍ମୟୀର ମୁଁ ସାର ଖତ ଦେଇ ପରିପୃଷ୍ଟ କଲି । ବଡ଼ କରିଲି ଛୋଟ ଛୋଟ କଥାକୁ । ଘୃଣା ସୃଷ୍ଟି କଲି ହିରଣ୍ମୟୀ ପ୍ରତି । ଯେପରି ଭୁଲିବାକୁ ସହଜ ହେବ ମୋତେ ହିରଣ୍ମୟୀକୁ ।କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ କ’ଣ ଭୁଲିବା ସହଜ । ସେ ଏକତରଫା ହେଉ ବା ଦିତରଫା । 

ହିରଣ୍ମୟୀ ରେକର୍ଡିଙ୍ଗ ରୁମରୁ ହସି ହସି ବାହାରୁଥିଲେ । ମୋତେ ଦେଖି ଟିକେ ରହିଗଲେ । ହିରଣ୍ମୟୀ ! ମୁଁ ଏଠି chief executive officer । କିଛି ମନେ ନ କର ଯଦି ମୋ କ୍ୟାବିନରେ ବସି ଗୋଟେ କପ କଫି ପ୍ଲିଜ୍ । 

Why not!!! ବଢ଼ିଆ । 

ସେହିପରି ପୁରୁଣା ଭାବ । କିଛି ବଦଳିନି ହିରଣ୍ମୟୀ । କେବଳ ଏକ ପୋଖତ ସୁନ୍ଦରୀ ମହିଳା ହୋଇଯାଇଛି । 

ହିରଣ୍ମୟୀ କହିଲେ, ସମର ମୁଁ ମନା କରିବାର ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ବାହା ହୋଇଗଲ!!!

କ’ଣ ଆଉ କରିଥାନ୍ତି । ଅପେକ୍ଷା କରିକି ତ ବୁଢ଼ା ହେବାକୁ ଯାଉଥିଲି । ହାଃ ...ହାଃ, ମୁଁ ୟଙ୍ଗ୍ ଥିଲି ନା କ'ଣ ? 

ଆରେ ତୁମ ପ୍ରେମ ଏତେ ଦୁର୍ବଳ ବୋଲି ଜାଣି ନ ଥିଲି । ଆମ ଘରକୁ ଯାଇ ପ୍ରସ୍ତାବ ପକାଇପାରିଥାନ୍ତ । ଆହୁରି ଚେଷ୍ଟା କରି ମୋ ଅନିଚ୍ଛାକୁ ଇଚ୍ଛାରେ ବଦଳାଇ ପାରିଥାନ୍ତ । ମୁଁ ନାହିଁ କରିଥିଲି ଅନେକ ଚାପ ଭିତରେ । ତୁମେ ପୁଅଟେ ହୋଇ କ’ଣ କଲ ?? ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବାହା ହୋଇଗଲ । ଆଉ ଟିକେ ଚେଷ୍ଟା କରି ପାରିଥାନ୍ତ , ଯେହେତୁ ବାହାଘର ପ୍ରତି ମୋର ଅହେତୁକ ଆକର୍ଷଣ ନ ଥିଲା। ମୋତେ ରାଜି କରାଇବା ପାଇଁ ତୁମ ଦାୟିତ୍ୱ ନ ଥିଲା କି?

ଓ ମାଇଁ ଗଡ୍!!!ହିରଣ୍ମୟୀ ସବୁ ମନେ ରଖିଛନ୍ତି । ସବୁ କାମ କ’ଣ କେବଳ ପୁଅମାନେ କରିବେ!!!ମନେ ମନେ ସମର କହିଲେ । 

By the way ସମର! କିଛି ମନେ କରିବନି । 

ମୋ ପ୍ରେମ ମଜଭୁତ । କିଛି ନ ପାଇବି ସବୁ ପାଇଛି । ଯେମିତି କି ତୁମକୁ ବାହା ନ ହୋଇବି ତୁମ ହୃଦୟରୁ ଯାଇ ପାରିନି । ହାଃ ...ହାଃ

ଦୁଇସାଙ୍ଗ ହସି ଉଠିଲେ । ସେ ହସ କେବଳ ଶୁଖିଲା ହସ ।

ହିରଣ୍ମୟୀ ମନରେ ଅନେକ ଦୁଃଖ ଥିଲା ସମୟକୁ ହରାଇ।ହେଲେ ସେ

କାଉଁରିଆ କାଠି।ଭାଙ୍ଗିଯିବ ସିନା ନିଜ ଆଡାମେଣ୍ଟ ଛାଡିବିନି।

              •~ 💝~•