ଯୋଗୀ ପ୍ରେମିକ

ତୁମ ପାଖରୁ ମୌଳିକ ଖୁସି ହଜିଗଲେ

ଖୋଜିବାର ଦାୟିତ୍ବ ମୁଣ୍ଡେଇ ନେବି 

ବିଶ୍ବ ବିଖ୍ୟାତ ନକ୍ଷତ୍ର ବିଜ୍ଞାନୀ ପରି

ଗଣିଯିବି ତୁମ ବେଦନାର ତାରାମଣ୍ଡଳକୁ ।

ପୂର୍ଣିମା,ଅମାବାସ୍ୟା ଚନ୍ଦ୍ରର ଲୁଚକାଳି 

ମୋ କବିତା ପଞ୍ଜିକାର ତୀଥିରେ

ଅଳ୍ପଦିନେ ହୋଇଯିବି ପ୍ରେତାତ୍ମା ବିଦାରକ

ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ଛଦ୍ମବେଶୀ ଗାରେଡ଼ିଟାଏ ହୋଇ,

ଜୋରରେ ଝିଙ୍କିବି ମାୟାଚେର ଦୁଃଖସବୁକୁ ।

ତୁମେ ଦେଖିବ ପ୍ରେମ ଯଜ୍ଞ ହେବ

ଯୋଡିବ ଦୁଇ ମନ, ଅଗ୍ନିର ସାକ୍ଷୀରେ 

ତୁମ ବିରହ ସବୁ ଅଗ୍ନି ଶିଖାରେ ଭସ୍ମ ହେଉଥିବେ । 

ଜଲିଯିବେ ଅହଂକାରୀ ଶନି,ରାହୁ,କେତୁ 

ପ୍ରଖର ମନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ରର ଫାଙ୍କାଫୁଙ୍କିରେ

ଶେଷରେ...ସ୍ବାର୍ଥହୀନ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଥିବ 

ମୁଁ ପାଲଟି ଯାଉଥିବି ଯୋଗୀ ପ୍ରେମିକଟିଏ ।