ହଜିଯାଉଥିବା ସମୟ

ସମୟ ହଜିଯାଏ ସଂପର୍କର ଖଟାମିଠା ଉଠାପକାରେ

ଜୀବନ ସରିଯାଏ ଚିରୁଳାଏ ହସ ଦୁଇଟୋପା ଲୁହରେ

ନିର୍ଜନତା ରହି ରହି ଉଖାରେ, ବେଳେ ବେଳେ ସ୍ମୃତିକୁ

କାଳେ କଡ଼ ଲେଉଟାଇବ ନିସ୍ତେଜ ଜୀବନ ଆରକଡକୁ ।

କେବେ ଭିଟାମାଟିର ମୋହ ଟାଣିରଖେ ସ୍ବପ୍ନ ଦୁନିଆରୁ

କେବେ ସ୍ବପ୍ନ ଟାଣିନିଏ ମଣିଷକୁ,ଦୂରେ ନିଜଲୋକ ଠାରୁ

ସମୟ ହଜିଯାଏ ଅନ୍ଧାରଆଲୁଅର ନିବିଡ ଆଲିଙ୍ଗନରେ

କା ଭାଁ କଳ୍ପନାରେ, ପ୍ରିୟତମାର ସେ ନିବୁଜ ପଲକରେ ।

ଠିକ୍ ଜଣାନାହିଁ କେଉଁଆଡେ ଲମ୍ବିଛି ସେ ସମୟର ପଥ

ଜୀବନ ମନାସୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ଅନିଶ୍ଚିତ ସୁନେଲି ଭବିଷ୍ୟତ

ସେସମୟର ପ୍ରତି ମୋଡରେ ଛନ୍ଦରେ ଲୟରେ ତାଳରେ

ନୀତି ଭାବନାର ଆବୁଡା ଖାବୁଡା କଂକରିତ ପଥଧାରେ ।

ଅଦ୍ଭୁତ ସେସମୟର ଅବିରାମଗତି ତେଜୋମୟଜ୍ୟୋତି

ମଣିଷ ସବୁ ବୁଝିସୁଝି ବି ନିଶ୍ଚିତ କରିପାରେନା ନିଜସ୍ଥିତି।