ସଂଜର ସଂଳାପ

ସ୍ବପ୍ନ ଅନନ୍ତ, ସ୍ମୃତି ଅସରନ୍ତି 

ତଥାପି ଏଠି ପ୍ରେମ ପ୍ରତାରଣା;

ଜହ୍ନ ତାରା ଆଉ ଆକାଶକୁ ନେଇ

ମୋ ପାଇଁ ସଂଜର ସଂଳାପ ଅଗଣତି ।

ଅଂଧାରର ପାହାଚରେ

ସଂତର୍ପଣରେ ପାଦ ଥାପି ଥାପି

ଏବେ ବି ତାହାରି ପ୍ରତିଧ୍ଵନିରେ

ଜୀବନ କରୁଅଛି ନୀରବରେ ଗତି ।

ଭାରି ନିବିଡ଼ ଏ ମୂହୁର୍ତ୍ତ 

ମୋ ଲାଗି ଜୀଇଁବାର ରାହା

ପ୍ରାପ୍ତିର ପରମ ତୃପ୍ତିରେ

ଆଜିଯାଏଁ ସାଇତି ରଖିଛି ଯାହା ।

ସତେ ଅବା ମଳୟର ସତେଜ ସମ୍ଭାର

ମହମହ ମହକର ଛିଟାଧାର

କୁଳୁକୁଳୁ ଝରଣାର ମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ 

ପୁଣି କେବେ ବୈଶାଖର ମୂର୍ଚ୍ଛିତ ପ୍ରହର ।

ସବୁ କିଛି କାହାଣୀ ପରି

ନାଭିରୁ ନକ୍ଷତ୍ର ଯାଏ

ତାଳୁ ତଳିପା ଯାଏ,

ହଁ ଏ ସଂଜର ସଂଳାପ 

ଯେ ତାରୁଣ୍ଯର ଢେଉକୁ ସମୟ କ୍ରମେ 

ଆବଦ୍ଧର କାରୁଣ୍ଯରେ ବଦଳାଏ ।